หน้าส่วนตัว
ฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรอยู่ ณ ที่ตรงนี้
ในมุมทึบ-ทึบของห้องที่ไม่มีแสงสว่าง
ไร้ซึ้งแสงแห่งรุ่งอรุณหรือดวงดาวจะนำทาง
ส่องสว่าให้ความมืดละลายหายไป
ฉันไม่รู้ว่าทำไมจึงนั่งลงร้องไห้ ณ ที่ตรงนี้
บนทางที่แสนจะมืดมนไร้สิ่งใดจะเคลื่อนไหว
ไม่มีแม้สายลมโบกโบยพัดสะบัดฝุ่นลอยหลิ่วไป
คงมีแค่เพียงสายน้ำที่รินใหลออกจากตา
ฉันไม่รู้ว่าเหตุใดจึงยังคงคิดถึงเธอ
ทั้งที่เธอไม่เคยจะพร่ำเพ้อละเมอหา
ไม่รู้ทำไม่จึงปล่อยให้ตัวเองจมอยู่ใต้เงาแห่งน้ำตา
ทำไมปล่อยให้ตัวเองดูไร้ค่าอย่างไม่ใยดี
จันทร์ไร้เงา 18 ต.ค. 2550 16:57 น. - ID 108605 
939
4
0
18 ตุลาคม 2550 17:07 น. - comment id 773294
เอมก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะสวัสดีค่ะจันทร์ไร้เงา หายไปนานเลยเนอะ สบายดีหรือเปล่าคะ
18 ตุลาคม 2550 17:29 น. - comment id 773302
อไรจะเศร้าขนาดนี้ แล้วหายไปไหนมา ตั้งแต่พี่สาวหวงพี่ก็เลยไม่ได้คุยกับเธอเลย คิดถึง
18 ตุลาคม 2550 17:38 น. - comment id 773306
ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน รู้แต่ว่าฉัน เศร้าเหลือเกิน ... บางทีอาจเป็นความรู้ที่ไม่อยากรู้ก็ได้ คงเพราะอยากเศร้าแบบนี้สักพักกระมัง
19 ตุลาคม 2550 15:15 น. - comment id 773814
เอาแทนไขมาฝากจ้า อิอิ
19 ตุลาคม 2550 18:08 น. - comment id 773950
ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรอ่านแล้วเศร้าจับใจจริงๆ
29 ตุลาคม 2550 12:25 น. - comment id 779033
ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะเศร้าเพราะเป็นหวัดนิดหน่อยน่ะค่ะแค่2-3อาทิตย์เองค่ะ ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะเตรียมรับการก่อกวนได้
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
