แทบจะทนบนโลกนี้ไม่ได้ แทบจะตายสลายร่างอย่างอดสู แทบไม่เหลือเยื่อไยให้อุ้มชู แทบเสียผู้เสียคนบนความช้ำ เพราะมั่นในรักแท้ตั้งแต่แรก จึงไม่แทรกแยกไว้เผื่อเมื่อถลำ เพราะจิตใจไหวอ่อนกับน้ำคำ จึงระกำซ้ำซ้ำทุกค่ำคืน อีกคืนแล้วที่น้ำตามาอาบแก้ม ดาวข้างแรมช่วยอำพรางเป็นอย่างอื่น เกรงเพื่อนเห็นเป็นแกล้งแสร้งครึกครื้น ทั้งที่ขืนขื่นขมตรมกมล ถามถึงเธอเช่นเคยเอ่ยกับดาว ยอมรับเอาเราผิดคิดทุกหน ดาวยิ่งใหญ่ในหล้าและสากล บันดาลดลผลลัพธ์เธอกลับมา
ร้อยดารา 30 พ.ค. 2544 12:00 น. - ID 1084 
1115
0
0
30 พฤษภาคม 2544 21:08 น. - comment id 2843
แต่งได้กินใจมากโดนใจจริง ๆ เลยขอบอก ยามคิดถึงใครบางคนก้อมักมีน้ำตามาคลอๆ เหมือนกันคงต้องใช้เวลาช่วยรักษาใจตัวเอง เข้มแข็งนะจ๊ะ กลอนเพราะดี อ่านทุกวินาทีของ จันบ้างซิ ฮิ ๆๆๆ ให้จันช่วยซับน้ำตาให้นะจ๊ะ อย่าไปคิดมาก รักใครทั้งทีต้องมีสตินะจ๊ะ
30 พฤษภาคม 2544 23:18 น. - comment id 2848
เพราะมากครับ ชอบตรงนี้มากเลย "แทบไม่เหลือเยื่อไยให้อุ้มชู แทบเสียผู้เสียคนบนความช้ำ"
31 พฤษภาคม 2544 01:10 น. - comment id 2858
เพราะมากครับ อ่านแล้วทำให้ผมคิดถึงเรื่องเก่าๆ
31 พฤษภาคม 2544 10:16 น. - comment id 2881
ขอบคุณทุกคนเลย
1 มิถุนายน 2544 10:45 น. - comment id 2938
เพราะมากจ๊ะ
8 มิถุนายน 2544 11:10 น. - comment id 3222
ขอบใจนะ โคลอน ตามชมเราทุกบทเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
