วันเวลาที่อยู่อย่างไม่มีใคร หัวใจ...ก็ดูจะหม่นเหงา.... ฝืนยิ้มจางๆ ให้กับลมหายใจที่บางเบา ได้แต่รำร้องอย่างรานร้าว...เศร้าสิ้นดี.... คืนหนาว..ใจฉันหนาวยิ่งกว่า กล้ำกลืน..ปวดปร่าอยู่อย่างนี้ ต้องการคนเข้าใจ..เพียงใครสักคนที่ใยดี มาช่วยลบรอยโศกนี้...ในแววตา ห้องแคบๆ...เงียบสงัด ลมเหงาช่างพาพัด มาให้ใจเหว่ว้า สองตาดาว..ยังรินไหลทางน้ำตา สองตาฉันยิ่งมากกว่า ...ยิ่งร้าวราน....