ไม่มีรักถักใจให้เผื่อเขา ไม่มีเงาอ่อนแอแพ้หวั่นไหว ไม่มีสายสัมพันธ์สานขานเยื่อใย ไม่มีไหมสีทองคล้องร้อยรัก ไม่มีน้ำจากตามารินไหล ไม่มีไอละมุนกรุ่นทอถัก ไม่มีบ่วงห่วงตาข่ายวางทายทัก ไม่มีหลักไร้ประกันถอดสัญญา ไม่มีคนของใจให้คิดถึง ไม่มีซึ้งสายใจใยห่วงหา ไม่มีรักหนักหน่วงถ่วงทรมา ไม่มีค่าเคียงคู่กับผู้ใด ไม่มีเศร้าโศกซมทุกข์ขมขื่น ไม่มีชื่นชิดชมห่มสดใส ไม่มีหยาดน้ำตาหลั่งอาลัย เชื่อหรือไม่ใจฉันย้ำคำไม่มี ไม่อยากรักร้อยใจมอบใครอื่น กลัวขมขื่นพ่ายรักเสียศักดิ์ศรี ไม่อยากเจอะเจ็บร้าวหนาวไมตรี ไม่อยากหนีไฟช้ำล้ำล่วงใจ ไม่อยากมีน้ำตามาห่อห่ม ร้อยระทมตรมขวัญที่หวั่นไหว ไม่อยากเป็นคนอ่อนแอมากแผลใน ไม่อยากได้ถ้วยทองรองน้ำตา.
8 ตุลาคม 2550 18:36 น. - comment id 767462
ซับน้ำตาไว้ก่อนนะ
8 ตุลาคม 2550 19:44 น. - comment id 767540
สวัสดีค่ะ สู้ๆนะคะ
8 ตุลาคม 2550 21:35 น. - comment id 767625
ลุกขึ้นสู้กับตัวเองจ้าเอาใจช่วยค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
9 ตุลาคม 2550 07:04 น. - comment id 767748
ค่ะคุณsonax0651 ช่วยหาผ้ามาซับน้ำตาหน่อยนะคะค่ะพี่นกยูง......นางฟ้าจะสู้ต่อไปค่ะขอบคุณจ้าคุณหนูล้นใจจ้า
9 ตุลาคม 2550 10:07 น. - comment id 767894
ดีค่ะ แต่งกลอนโดนใจจริงๆค่ะ
9 ตุลาคม 2550 13:47 น. - comment id 768041
น่าสงสารน้องนางฟ้าจังเลยครับ
10 ตุลาคม 2550 08:58 น. - comment id 768492
ขอบคุณค่ะคุณโพลารีสทำไงได้คะพี่ชายก่องกิก...เค้าเรียกว่ากรรมเก่ามากไงคะ