ค่ำคืนนี้จันทราสาดแสงส่อง เข้าถึงห้องมองดูน่าสดใส เสียงสัตว์เล็กสัตว์น้อยร่ำร้องไป แต่หัวใจของเราเศร้าเหลือเกิน เหม่อมองดูท้องฟ้าอย่างเดียวดาย น่าใจหายดวงดาวไม่พราวแสง สุดอ้างว้างระทมหมดสิ้นแรง ช่างแห้งแล้งแสงดาวมาปลอบใจ ใครใครเขาเย้ายวนกันเป็นคู่ เราหดหู่อยู่เดียวเปลี่ยวเหลือหลาย อันความรักที่มีนั้นกลับกลาย ต้องแหนงหน่ายจากกันทุกวันคืน เธออยู่ไหนหัวใจพี่เฝ้าหา เธอควรค่าที่พี่ได้เฝ้าฝัน ถึงมาดแม้นให้เราต้องจากกัน จะประกันว่าคิดถึงตลอดไป
7 ตุลาคม 2550 06:31 น. - comment id 766468
เช้าแล้วครับ มาทานกาแฟด้วยกันสิ
7 ตุลาคม 2550 07:30 น. - comment id 766483
ค่ำคืนนี้แสงจันทร์ยังสาดส่อง ลองจ้องมองดารานภาขาว แทนนัยนาเฝ้าดูทุกทุกคราว ฝากลมหนาวแทนความคิดคำนึง สวัสดีค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ
7 ตุลาคม 2550 07:53 น. - comment id 766495
มองจันทร์เรียวเกี่ยวฟ้านอกหน้าต่าง มาแรมร้างห่างไกลในที่นี้ นอนกอดหมอนปวดอุราทุกนาที น้ำตาปรี่คะนึงคิดถึงคุณ
7 ตุลาคม 2550 08:38 น. - comment id 766518
น่ารักจริงๆ
7 ตุลาคม 2550 10:28 น. - comment id 766551
คนคนนั้นเราหรือป่าวหว่า อะ..ล้อเล่นจ้า...อิอิ...หวานน๊าคุณเน๊ต
7 ตุลาคม 2550 10:41 น. - comment id 766564
ว๊าว อยากมีคนมาพูดหวาน ๆ แบบนี้บ้างจัง
7 ตุลาคม 2550 10:54 น. - comment id 766570
ค่ำคืนนี้มีจันทรามาเป็นเพื่อน ขอดาวเดือนเพื่อนคุยยามที่เหงา เจ้านกร้องคลอเสียงอย่างแผ่วเบา สายลมเคล้าพัดผ่านสะท้านกาย ...คืนหนึ่งยังซึ้ง..
7 ตุลาคม 2550 11:24 น. - comment id 766588
ใครคิดถึงใครมีนไม่รู้ รู้แต่ตอนนี้มีนคิดถึงข้าวอย่างเดียว หิวๆๆๆๆ เครียจๆๆๆ
7 ตุลาคม 2550 11:25 น. - comment id 766589
คุณคนบนเกาะ มารับกาแฟแล้วครับ ขอบคุณครับ สวัสดีครับ คุณชีวินมธุรา กายหนาวลมยังพอมีผ้าห่ม แต่อกตรมขมรักซิหนักหนา กล่อมดวงจิตดวงใจให้คืนมา โถน้ำตาเจ้าหนาวอะไรเอย คุณหนุ่มน้อย ยามค่ำคืนกอดหมอนปวดอุรา เจ้าน้ำตาไม่ประสาไหลหลั่งริน ปวดปลาบแปลบคิดถึงแต่ยุพิน เราคงสิ้นความหวังเข้าทุกวัน คุณดิออร่า น่ารักเมื่อเธออยู่ใกล้ หวานหวานละไมนี่แหละ ใจของเรา มอบใจรักเคียงข้าง จะไม่ห่างรักเธอ คุณพิมญดา ขอบคุณครับ ที่แวะมาในวันหยุด คุณหัวใจอ่อนหวาน รับน้ำตาลไหมครับ 5กิโล100พอดีครับ คุณไหมไทย สะท้านกายนั้นยังพอทนไหว สะท้านใจเจ็บปวดไปทั้งทรวง ทั้งหนาวเนื้อหนาวรักน้ำตาร่วง ก็พุ่มพวงหายหน้าไม่กลับมา
7 ตุลาคม 2550 11:29 น. - comment id 766591
คุณมีน ทานข้าวไปก่อนนะ แล้วค่อยไปอ่านเรื่องสั้นต่อครับ
7 ตุลาคม 2550 12:13 น. - comment id 766608
อิจฉาคน ๆ นั้น ที่มีคนคิดถึงมากขนาดนี้
7 ตุลาคม 2550 13:57 น. - comment id 766637
ดีจ้า แต่งกลอนได้ไพเราะมากๆเลยค่ะ
7 ตุลาคม 2550 14:40 น. - comment id 766659
ดีคะ พระจันทร์ ฯ แวะมาทักทายค่ะ แต่งกลอนหวานจังเลยวันนี้
7 ตุลาคม 2550 16:43 น. - comment id 766703
ค่ำคืนนี้ จันทร์แจ้ง สาดแสงส่อง พี่เหม่อมอง ดูฟ้า อย่างเดียวดาย แสนหดหู่ อยู่เดียว เปลี่ยวเหลือหลาย เธออยู่ไหน หัวใจ พี่ใฝ่หา ....ใกล้ 15 ค่ำ เดือน 11 แล้วค่ะ เข้าบรรยากาศดีค่ะ
7 ตุลาคม 2550 17:44 น. - comment id 766728
สวัสดีครับ คุณคนใจเย็น ใจเย็นอยู่แล้วมีคนคิดถึงมาก กว่าเธอคนนั้นมังครับ คุณโพราลิส ขอบคุณครับที่ติชม ก็กลั่นออกมาจากใจครับ คุณblack moon ขอบคุณครับที่ติชม ออกมาจากแล้วไหลเรื่อย เป็นตัวหนังสือครับ คุณฝากรักฟากฟ้า ใกล้วันเพ็ญเดือนสิบเอ็ด แปลงร่างพอดี ปรู๊วววววววว
7 ตุลาคม 2550 17:46 น. - comment id 766730
ความคิดถึงมันไม่มีลิมิทซะด้วย รู้แต่พอคิดถึงแล้ว... ยิ่งคิดถึงใหญ่...อิอิ
7 ตุลาคม 2550 18:00 น. - comment id 766738
กำลังคิดถึงยาแก้ปวด อยู่พอดีเลย ขอสัก2เม็ดนะ แฮงค์จากเมื่อคืน เพือนตั้งวงเหล้าในบ้านกลอน
7 ตุลาคม 2550 19:49 น. - comment id 766772
แม้นเราห่างต่างไกลไม่พบหน้า แต่ขอรู้เถอะว่าอุรานั้น ไม่เคยห่างร้างแตกหรือแยกกัน และชีวันยังคิดถึงซึ่งคือเธอ คนไหนก็ไม่รู้ที่คุณคิดถึง ไงผู้หญิงไร้เงามาโมเมจังรับสมอ้างไปก่อนแล้วกันเนาะ อิอิ (แซวเล่นนะค่ะ)
8 ตุลาคม 2550 04:15 น. - comment id 766929
คุณผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณครับที่แวะมา และคิดถึงเช่นกันครับ