ไทยลาวเว้าสาว

ทาสกวีแลเทพธิดากวี

๑ โอ...สาวเอ๋ย
บ่แม่นพี่บ่เคยฮักไผมาก่อน
บ่แม่นจะเฮ็ดสำออยให้ออนซอน
หรือกระเซ้าเว้าวอนให้ปลงใจ ฯ
๒ ตัวพี่บ่แม่นบ่าวบ้านนา
หนังสือหนังหาก็อ่านออกเขียนได้
จึงบ่เฮ็ดให้หลูโตนไผ
แต่มาเว้าอย่างจริงใจด้วยใจจริง ฯ
๓ พี่บ่แม่นบ่าวเมืองกรุง
สิได้มุ่งปรนเปรอบำเรอหญิง
ขอน้องเจ้าบ่ต้องหวั่นประวิง
อย่าฟ่าวทิ้งถอนใจไปจากกัน ฯ
๔ ความฮักพี่บ่แม้นฮักเพียงแรกพบ
แต่บวกลบพูนเพิ่มบ่แปรผัน
จากเป้นหมู่จนมากลายเป้นฮักกัน
สุคืนวันจนยากถอนเต็มที ฯ
๕ เจ้าว่าเจ้าบ่งามปานนางฟ้า
แต่ว่าเจ้างามกว่าไผในใจพี่
เจ้าว่าเจ้าบ่แม่นกุลสตรี
แต่เจ้ามีค่าล้ำจำนรรจา ฯ
๖ พี่บ่หมายให้เจ้าปลงใจมัก
แต่ให้รู้ว่าพี่รักเจ้าหนักหนา
ฮักที่บ่ต้องการตอบแทนมา
เพียงบอกเล่าเว้าว่าความหัวใจ ฯ
๗ หากน้องเจ้าสิอยากได้เดือนและดาว
พี่ก็สุดสิสาวหามาให้
เพราะพี่นี้มีแต่ดวงใจ
อยากให้เจ้าเก็บไว้นะแก้วตา ฯลฯ

ปล. ๑ เฮ็ด = ทำ
๒ สำออย = อ่อนแอ,น่าสงสาร
๓ ออนซอน = ห่วงใย,ห่วงหา
๔ หลูโตน = สงสาร
๕เว้า = พูด
๖ ฟ่าว = รีบ
๗ หมู่ = เพื่อน
๘ สุ = ทุก