กึด๊ตึงหา

หนุ่มน้อย.

อ้างถึง ..เสียง"สะอื้น"จากสาวเหนือ....
พิมญดา wrote:
ลาแล้วเจ้าเมืองบางกอกตี้หลอกลวง       
เปิ้นจุ๊น้องติดบ่วงรักเสน่หา 
แล้วก็ทิ้งหื้อข้าเจ้าช้ำอุรา 
บ่ฮู้ว่าจะหันหน้าไปตางใด 
ลาแล้วหนาคนใต้ใจ๋เปิ้นฮ้าย 
คนใจร้ายยะข้าเจ้าอกสั่นไหว 
ปิ๊กเวียงพิงค์คืนแม่ปิงเวียงเจียงใหม่ 
เป๋นจะใดขอปิ๊กไปต๋ายบ้านเฮา 
พอกันทีเมืองฟ้าเมืองสวรรค์
เมืองลาวัลย์ทำแม่ญิงช้ำใจ๋เหงา
เปิ้นคงเห็นว่าข้าเจ้านั้นหูเบา
กิ๊ดกอยเจ้าน้ำตาไหลไผเยียวยา 
อันแม่ญิงเวียงพิงค์ก็มีใจ๋
เป๋นจะใดถึงทิ้งได้ง่ายนักหนา 
ฮักแต้แต้บ่ได้จุ๊ไผสักครา 
จะใดมาหลอกข้าเจ้าเศร้าใจ๋จัง
ขอปิ๊กแล้วลาเมืองแก้วตี้งดงาม
ขอไปดามหัวใจ๋บ่สมหวัง
เจ็บครั้งนี้ปอก่อนเต๊อะบ่จีรัง 
ฝังความหลังไว้เมืองหลวงบ่ทวงคืน.
*************************
ตอบ
กึ๊ดตึงหา
ฟังเสียงพร่ำร่ำไห้แม่นวลน้อง
หัวใจต้องปวดระทมแสนขมขื่น
พิมฯจากไปคล้ายพี่ถูกลูกปืน
เหมือนกับขึ้นตาลแล้วตกจนอกพัง
ขอตามไปเวียงพิงค์ระมิงค์สาย
ก่อกองทรายเจดีย์นทีฝั่ง
ขอเราเพียงเคียงคู่อยู่จีรัง
แม้กลับคำให้ฝังกลบจบใต้ทราย
สาบานคำที่น้ำตกห้วยแก้วนั่น
ให้สวรรค์เป็นพยานไม่พรั่นหาย
วังบัวบานเสมือนถิ่นเรือนตาย
ให้ชีพวายหากเลือนคำไม่นำพา
อีกให้ไปบนบานลานพระธาตุ
อสุนีบาตฟาดผ่าถ้าจุ๊หนา
ทุกทุกอย่างที่เปรยเผยออกมา
กึ๊ดตึงหาพิมญดา น้ำตานอง