คิดถึงเธอ ทุกทีที่อยู่คนเดียว

prakrim

จากกันไกลจากวันนั้นวันร้าวราน    
จากมานานห่างไกลสุดห่วงหา
ยามเธอลับผ่านพ้นกาลเวลา                       
ใยจึงพาฉันล่องลอยหลงในเงา
         
          ไกลห่างเธอเนิ่นนานยังคิดถึง           
ยังคะนึงวันวานวันก่อนเก่า
ในเมื่อก่อนเรานั้นมีเพียงเรา                     
เพียรคอยเศร้าไม่มีเธออยู่ข้างกาย
 
          คราผู้คนมากมายเข้ารายล้อม         
  ฉันต้องพร้อมก้าวไปด้วยใจหาย
ได้เพียงหวังมีสักวันคงผ่อนคลาย              
 หวังมลายในความเศร้าที่ผ่านมา
 
          แต่จะเพราะเหตุใดใคร่อยากรู้          
ยามฉันอยู่เปลี่ยวกายกลับห่วงหา
สุดโปรดเถิดดวงใจจงกลับมา                       
อย่าร้างราห่างไกลให้ห่วงกัน
 
          ด้วยเหตุผลมากมายใคร่ควรถาม       
ไม่อยากห้ามเธอไปในวันนั้น
มาวันนี้ใยจิตคิดยังผูกพัน                            
จะยังทันหรือไม่หากหวนคืน
 
          ยามผู้คนเรียงรายอยู่เคียงข้าง        
คลายอ้างว้างหวั่นไหวไกลขมขื่น
ยามข้างกายไร้คนใจยากฝืน                       
 กลับอยากคืนย้อนเวลาวันสายไป
 
          เวลานี้เหลือเพียงความเงียบเหงา     
 เหลือเพียงเถ้าความทรงจำที่เคลื่อนไหว
ถามสักคราตัวเธอจะมีใคร                         
 ใจสั่นไหวหากเปลี่ยนไปไม่รักกัน
 
          ยังใคร่รู้เรื่องราวเมื่อไกลห่าง             
ช่างอ้างว้างเธอเงียบหายห่างไกลฉัน
เสียงเธอคล้ายล่องไปใยเงียบงัน                  
ข่าวเธอพลันร้างไปใจอาวรณ์
 
          เธอเคยไหมใจร่ำๆเฝ้าใฝ่หา             
 ยังตั้งตารอคอยยากเกินถอน
ชาทั้งใจชาทั้งตัวร้าวรอนๆ                          
คล้ายเธอหลอนให้ฉันเพ้อไปมากมาย
 
         แต่เพียงใจเฝ้าบอกเล่าปลอบความรัก  
ให้ประจักษ์ตัวเรามีจุดหมาย
หากห่วงรักรั้งรอคงชีพวาย                    
คงไม่สายรอวันเราพบกัน
 
          ได้เพียงแต่เว้าวอนขอพรฟ้า              
 หากชะตาต้องกันเหมือนดั่งฝัน
ขอพบเจอเธออีกคราอย่าร้างกัน                   
มีวันนั้นวันที่พร้อมทั้งกายใจ