หัวใจที่ไร้ความรู้สึก คงนึกรักใครไม่ได้ ไม่อยากผูกพันกับใคร อยู่ตัวคนเดียวได้เรื่อยมาก จนมาพบเธอ คนที่ใจเฝ้าฝันหา คนที่ฉันอยากหยุดเวลา ให้ทุกอย่างรอบตัวฉันหยุดไป แต่สุดท้ายฉันเสียใจ เพราะความไม่เข้าใจของตัวฉัน เพราะคิดไปเองว่าเธอก็กคิดจะผูกพัน กับคนอย่างฉันสักนาที แต่เธอมีคนของใจ ซึ่งฉันไม่มีสิทธิไปแทนเค้า ฉันจึงต้องเสียใจร้องให้เบา ๆ ให้กับความโง่เขลาของตัวเอง
21 กันยายน 2550 20:12 น. - comment id 757537
กลอนบทนี้เพราะครับ อ่านแล้วชอบ แวะมาทักทายครับ
21 กันยายน 2550 21:02 น. - comment id 757564
อย่าโศกศัลย์ เสียใจนัก ปล่อยใจพัก เสียบ้างหนา เจ็บปวดนั้น แสนทรมา กาลเวลา รักษาใจ ชีวินมธุรา
22 กันยายน 2550 02:50 น. - comment id 757636
ดีคะ แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ อ่านแล้วชอบนะเพราะดี Black MooN
24 กันยายน 2550 17:43 น. - comment id 758841
ใครสามารถแต่งกลอนเกี่ยวกับพี่ชายที่มีความรัก...ความห่วงใยให้กับน้องชายคนหนึ่ง..ซึ่งทำงานอยู่ทที่เดียวกัน..เห็นหน้ากันทุกวันแต่เขาไม่ค่อยจะเห็นความดีของพี่ชายคนนี้สักเท่าไหร่..น่าน้อยใจจังเลย..เอาไม่ต้องยาวมากแต่ให้ซึ่งๆหน่อยครับ..ขอบคุณมากครับจะรอ...