. . ภ า พ ล ว ง ใ จ . .
นั่งยิ้มริมระเบียง
.. .. .. .. .. .. .. ..
อบอุ่น อ่อนหวาน
ผสานอยู่ในความหม่นหมอง
ถึงหมายปอง
ที่ได้ครอบครอง ก็แค่น้ำตา
อบอุ่น อ่อนหวาน
ซ่าน.. ด้วยรสขมปร่า
อยากโทษกาลเวลา
ที่พบกันช้าเกินพอดี
อบอุ่น อ่อนหวาน
แค่เพียงวันวาน ก็แค่นี้
เป็นรอยกลางใจที่มี
เป็นความรู้สึกดี ที่ถูกทำลาย
อบอุ่น อ่อนหวาน
ที่หว่านเมล็ดลึกร้าย
ก่อเกิดต้นไม้ในใจ
ที่ยืนต้นตาย แค่ข้ามวัน
อบอุ่น อ่อนหวาน
แค่อ่อนไหวไปตาม ความฝัน
เรื่องราว เรียงราย ร้อยพัน
แท้ที่ความจริงนั้นแค่ลวงตา
อบอุ่น อ่อนหวาน
ผสาน ความอ่อนล้า
รู้ว่าต้องตัดใจลา
แล้วก็รู้ว่า.. คงไม่ลืม..
.. .. .. .. .. .. .. ..