ที่ผ่านมาหลอกกันฉันก็รู้ ขอเป็นอยู่อย่างเดิมไม่เติมฝัน ลืมว่าเราเคยรักรู้จักกัน ลืมคืนวันร่วมสร้างทางศรัทธา ลืมเสียเถิดเรื่องเราอย่าหลอกหลอน เลิกเสแสร้งดุจละครย้อนยุคหา จบสิ้นแล้วความหลังอย่ารั้งมา คำสัญญาโปรดรับเอากลับคืน คราวที่เราหวั่นไหวใจบอบช้ำ ส่งถ้อยคำปลอบใจไม่เป็นอื่น น้ำตารินช่วยซับกับขวัญยืน ใจจึงชื่นหลงเชื่อเขาเบาปัญญา เขาปรารถนาสิ่งใดเราไม่รู้ ไม่ตรองดูด้วยสติพิเคราะห์หา จวบกระทั่งซาบซึ้งซึ่งกับตา ที่ผ่านมาเพิ่งตระหนักใช่รักเดียว เขามีหญิงมากมายรุมรายล้อม หากเรายอมให้เขาคิดข้องเกี่ยว อาจเหมือนที่แล้วมาน่าเศร้าเชียว ชายเลาะเลี้ยวดุจเถาวัลย์พันธุ์เกาะกุม จึงจำใจจำลาสัญญารัก ยอมอกหักอีกคราดีกว่ากลุ้ม เพราะไม่อยากเจ็บหนักไฟรักรุม หากต้องทุ่มหัวใจ...คงไม่ควร ๑๖ กันยายน ๒๕๕๐
ครูพิม 16 ก.ย. 2550 22:13 น. - ID 107187 
1102
7
0
16 กันยายน 2550 22:30 น. - comment id 754691
หักใจลาน้ำตารินสูญสิ้นแล้ว ตัวน้องแก้วโศกตรมซมใจหวน พี่มาร้างมาทิ้งน้องร้องคล่ำครวญ ด้วยเนื้อนวลเจ็บแปลบแทบขาดใจหักใจลาใครหนอครูพิมคนสวย นอนดึกนะคะระวังน๊าจาเปงหมีแพนด้า อิอิ..ยิ้มยังเจ้าคะ..วันี้ใส่เสื้อสีไรคะ
คิดถึงจัง
16 กันยายน 2550 23:31 น. - comment id 754709
คิดได้ถูกต้องครับบางสิ่งวางได้ก็ควรวางครับ
แก้วประเสริฐ.
16 กันยายน 2550 23:37 น. - comment id 754711
ครูพี่พิม.... เพิ่งรู้ว่า เธอทำไป มันแสแสร้ง มาแสดง แกล้งทำ ช้ำหนักหนา เธอมาหลอก เหมือนตอกเข็ม ในอุรา เอาเกลือทา ให้แสบ แปลบจริงจริง (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
17 กันยายน 2550 00:47 น. - comment id 754733
สวัสดีครับคุณพิมญดา การที่รู้จักมองทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา ไม่หนาเกินกว่าที่เราจะปล่อยวางนับว่าเป็นสิ่งดีครับ สลัดทิ้งได้ก็สลัดทิ้งเลยประมาณนี้
17 กันยายน 2550 00:49 น. - comment id 754734
ขอโทษครับขอแก้ชื่อครับครูพิม กระทู้ใกล้กันเลยสับสนนิดหน่อย
17 กันยายน 2550 03:47 น. - comment id 754753
ขอลารักหักใจไปเสียที ดวงใจนี้เจ็บช้ำนั้นเกินพอ คำสัญญาคำรักที่ลวงล่อ โอ้ใจหนอ...ขอตัดรัก...หักใจ...ลา
17 กันยายน 2550 05:46 น. - comment id 754756
อันความรักใช่ยากหากจะตัด ต้องกำจัดให้สิ้นเคยคิดถึง ค่อยค่อยลืมไม่จำเลิกคำนึง เขาใช่หนึ่งในใจไม่ใช่เลย
17 กันยายน 2550 11:03 น. - comment id 754823
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะ ครูพิม
แวะมาทักทายค่ะ
สบายดีนะคะ
17 กันยายน 2550 11:23 น. - comment id 754835
สวัสดีค่ะครูพิม เป็นบทกวีที่เข้าถึงแก่นความรักของหนูจริงๆเลยค่ะ...ขอบคุณสำหรับความรัก ความหวังดี ความเข้าใจในความรักที่ไร้สาระของนู๋นะคะ...ความรู้สึกของหนูตอนนี้ หนูได้ไม่รู้สึกพิเศษอะไรมากมายกับเค้าเหมือนก่อนแล้วค่ะ..คิดทบทวนทีไรก็รู้สึกเหมือนเราเป็นตัว Joke ที่ทำให้เขาหัวเราะด้วยซ้ำ...ในส่วนลึกจริงๆแล้ว รู้สึกรับไม่ได้นะคะ (impossible)...เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีกแล้วเน๊าะ ยกเว้นเรื่อสำคัญจริงๆ OK?..ตอนนี้หนู มีความสุขกับการทำงาน , การได้คุยกับคนใหม่ๆที่เข้ามารู้จัก และทักทายหัวใจ หัวใจที่หลงผิดจากของเทียมมานาน....เจนหวังว่าทุกอย่างคงจะดีขึ้นกว่านี้แน่นอนค่ะ ...คิดถึงนะคะ คิดถึงจริงๆ
17 กันยายน 2550 11:41 น. - comment id 754850
บางทีรู้ว่าไม่ควรยังดันทุรังค่ะ เจ็บมากๆเลยนะคะ
17 กันยายน 2550 11:43 น. - comment id 754854
เจ็บนิดหน่อยตอนทำไจค่ะ หลังจากนั้นจะดีขึ้นค่ะเจ็บครั้งนี้จะรุนแรงกว่าที่ผ่านมาค่ะ เพราะมันซ้ำแผลเดิมนะคะ.. หายยากแต่ ครูพิมสู้ๆๆนะคะ
17 กันยายน 2550 11:46 น. - comment id 754859
ที่ผ่านมา ไม่ได้หลอก เธอก็รู้ ขอเป็นอยู่ อย่างเดิม จะได้ไหม ทุกสิ่งอย่าง มีเหตุผล ที่เป็นไป หากลืมได้ พี่ก็คง ต้องลำบาก
17 กันยายน 2550 13:03 น. - comment id 754911
17 กันยายน 2550 13:54 น. - comment id 754940
แว่วยินเสียง รำพัน ว่าฉันเศร้า ด้วยใครเล่า หรอกหนา มาไห้หวน ยอมอกหัก รักช้ำ แม้คร่ำครวญ ดีกว่านวล เป็นรอง รักสองเอย สวัสดีจ๊ะน้องพิม แวะมาเยี่ยมเยือนกันเด้อ
17 กันยายน 2550 14:52 น. - comment id 754969
สวัสดีค่ะ พิมญดา บ่ายแก่ๆๆง่วงนอนนะคะ ไม่ได้คำลาจากใครใดทั้งสิ้น แค่ยลยินความรักหักใจข่ม บอกกับสาวคนดีเจ้าอย่าตรม ทิ้งความขมความเศร้าที่เผาใจ โน่นแหละคะเจ้าของกระทู้..คนที่ 9 สบายใจนะค่า...
17 กันยายน 2550 14:56 น. - comment id 754970
17 กันยายน 2550 15:15 น. - comment id 754979
17 กันยายน 2550 15:21 น. - comment id 754984
17 กันยายน 2550 15:24 น. - comment id 754987
17 กันยายน 2550 15:31 น. - comment id 754990
17 กันยายน 2550 15:34 น. - comment id 754994
17 กันยายน 2550 15:42 น. - comment id 755004
17 กันยายน 2550 15:43 น. - comment id 755008
17 กันยายน 2550 15:45 น. - comment id 755012
17 กันยายน 2550 15:51 น. - comment id 755018
17 กันยายน 2550 15:53 น. - comment id 755020
17 กันยายน 2550 15:53 น. - comment id 755021
อกหักดีกว่ารักไม่เป็นเนาะ...
17 กันยายน 2550 15:55 น. - comment id 755023
17 กันยายน 2550 15:56 น. - comment id 755025
17 กันยายน 2550 15:58 น. - comment id 755028
17 กันยายน 2550 16:33 น. - comment id 755061
ของน้อง จีเน่น
17 กันยายน 2550 16:52 น. - comment id 755072
17 กันยายน 2550 17:28 น. - comment id 755097
17 กันยายน 2550 17:34 น. - comment id 755101
17 กันยายน 2550 20:51 น. - comment id 755162
แวะมาเยี่ยมค่ะ หมู่นี้งานเยอะจังเลยไม่ค่อยมีเวลา เลยค่ะ ทั้งขายของ ทั้งดูแลเว็บ ทั้งคอยตอบปัญหา และคำถามที่เว็บชมรม และก็ต้องศึกษาหาข้อมูลต่างๆ มาเพิ่มเติมให้สมองอีก...เฮ้ออออ... หวังว่าคุณคงสบายดีนะคะ..
17 กันยายน 2550 22:36 น. - comment id 755211
ดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
18 กันยายน 2550 00:01 น. - comment id 755266
สวัสดีค่ะพี่ครูพิมถ้าเขาไม่อยากอยู่กับเรา ก็อย่าไปยื้อไว้ค่ะ มันจะยิ่งทำให้เจ็บทั้งสองฝ่าย และสะสมความเจ็บไว้มากขึ้นทุกวัน
เลิกกันน่ะดีแล้วค่ะ ดีสำหรับเรา ปล่อยให้เวลาดูแลเราแล้วจะดีเองค่ะ
18 กันยายน 2550 07:48 น. - comment id 755333
18 กันยายน 2550 07:49 น. - comment id 755335
หักใจลา..แต่ยังห่วงเขาอยู่รึเปล่าครับ
18 กันยายน 2550 07:49 น. - comment id 755336
18 กันยายน 2550 07:52 น. - comment id 755339
18 กันยายน 2550 07:54 น. - comment id 755341
31 พฤษภาคม 2552 18:58 น. - comment id 993007
บทกลอนแรก ในนาม เด็กหญิงโอ่งไม่ดังโด่ง เหมือนกลอนครู ผู้สั่งสอน
แต่งมาใช้ บอกกับครู ผู้อาทร
แม้ศิษย์อ่อน คารม คมกวี
แต่ใจกลัว ว่าตัว ลืมความรู้
จึงถอดเป็น บทกระทู้ ส่งถึงที่
ให้ครูสาน อ่านดู บทวลี
ว่าศิษย์นี้ ไม่ลืมที่ ครูสอนจำ
จึงประกาศ นามปากกา คราถลำ
โอ่งคือตัว อออ่าง อำพรางชื่อ
ผู้เขียนคือ ศิษย์ดื้อ ปรืออ่านเขียน
ที่ครูรัก ขัดเกลา เชาว์ให้เพียร
ยังคงเรียน อยู่แดนไกล ในป่าปูน
อิอิ คำตอบของเด็กหญิงโอ่ง คือลูกแม่อ้อค่ะ ถ้าแม่เข้าไปจะเห็นว่าลูกยังไม่ได้ทำอะไร แต่วันว่างของลูก จะพยายามเข้ามาในกระทู้นะคะ รักแม่เสมอค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
