ค่ำค่ำนั่งร่ำไห้ใจหม่นหมอง น้ำตานองเปียกเปื้อนเกลื่อนใบหน้า ยามเหว้หว้าสุดจิตผิดด้วยหรือ ฉันก็คือผู้ชายที่ใฝ่หา สายลมพัดยามเย็นที่ทับแขก ฉันก็แปลกหัวใจให้ใหลหลง คิดระคนปนเศร้าเคล้าน้ำตา ถึงเวลาที่เธอต้องจากไป ถึงทะเลสุดสวยก็ปวดจิต ยิ่งมาคิดคิดมากอาจเผลอหลง อาจจะลงทะเลให้สิ้นเอย