เหมือน...เมฆหมอกบางมาขวางกั้น เหมือน...ดวงตะวันไม่ฉายแสง เหมือนหัวใจ...อ่อนไหวล้าแรง เหมือน...ความเข้มแข็งในกายหดหายไป เหมือน...คลื่นทะเล...เหว่ว้า เหมือน...น้ำในตารินไหลไม่ขาดสาย เหมือน...คนหลงทางกลางทะเลทราย เหมือน...ลมหายใจสุดท้ายจะปลิดปลิว
8 กันยายน 2550 09:45 น. - comment id 751287
เหมือนดั่งเช่นทะเล... ที่ไร้คลื่นหักเหกระทบฝั่ง เหมือนหัวใจฉันแทบพัง... เพราะโดนเขาฝังความเจ็บปวดร้าว เหมือนเส้นทางเราสองที่ก่อนเคยดูยืดยาว... แต่ตอนนี้ถนนสายดังกล่าวกลับดูแคบลง แล้วฉันจะอยู่ได้อย่างไร หากรู้สึกเหมือนโดนแทงทะลุหัวใจแบบนี้ บอกฉันหน่อยสิคนดี เพราะหัวใจฉันตอนนี้เหมือนคนที่... "ลมหายใจสุดท้ายกำลังจะปลิดปลิว"
8 กันยายน 2550 11:30 น. - comment id 751309
เหมือนนั่งคนเดียวในป่าช้า เหมือนได้ยินเสียงหมาหอนใกล้ๆ เหมือนมีสิ่งรอบข้างอยู่ไกลๆ เหมือนหัวใจใกล้จะขาดอยู่รอนๆ ทั้งกลัวทั้งเหงาเลยเจ้าค่ะ เหมียววววว
8 กันยายน 2550 11:34 น. - comment id 751310
คุณแมวแต้มขรา..บรรยากาศมานน่าสะพรึงกลัวไปหน่อยอะป่าวคะ บรื๊อส์...ใจจะขาดรอนๆๆนี่ เพราะกลัวผีในป่าช้าโผล่มาจากหลุม ใช่ป่ะคะเนี่ยยย อิอิ (ล้อกานเล่นน๊า) ขอบคุณที่มาโพสต์กลอนร่วมความรู้สึกค่ะ
8 กันยายน 2550 14:12 น. - comment id 751407
ไม่เหมือน. . .เมื่อวานอีกต่อไป ไม่เหมือน. . .เธอที่คอยห่วงใยฉัน ไม่เหมือน. . .คนเดิมที่รักและผูกพัน สิ่งที่ไม่เหมือนกันคือวันนี้เธอหมดรักฉัน "แต่ฉันยัง. . .รักเธอ"
8 กันยายน 2550 15:30 น. - comment id 751431
น้องโฟร์ทจ๋า ตอบกลอนได้จี๊ดดดด โดนใจพี่มากๆๆ...เด๋วให้คนของสายลม(ชาย) จุ๊บแทนพี่ เปงรางวัล 10 ทีเลยนะจ๊ะ คริๆๆ