**...หนี้รัก...**

bananaleaf

               หลายครั้งคราวร้าวจิตคิดทดท้อ
               บางใครคอยถักทอเติมต่อฝัน
               ณ มุมหนึ่งของหทัยไร้จำนรรจ์
               ส่งสายตาอาทรกันทุกวันวาร
               เพิ่งพิศความผ่านผันฉันคนนี้
               คนหนึ่งที่เพ้อพร่ำรำพันหวาน
               คนคงมั่นมิหวั่นไหวในดวงมาลย์
               คนที่รานร้าวทรวงรักลวงชม
               แต่บางใครกลับแน่วแน่จริงแท้นัก
               มอบจิตภักดิ์ฝากไว้แม้ไม่สม
               มิหวังใดให้สะอื้นชื่นเพียงลม
               คอยประคองยามล้มซมรอนราน
               มืออบอุ่นยื่นหาครารันทด
               ธารน้ำใจรินรดปลดร้าวฉาน
               ร่วมยิ้มเย้าเป่าปวงภัยให้สราญ
               ร่วมขับขานประเลงเพลงลอยลม
               เช่นวันนี้ฤดีน้องหมองตรมเศร้า
               ความขลาดเขลาเร้ารุกไร้สุขสม
               มุ่งหมายดีกลับได้ร้ายหน่ายอารมณ์
               จึงภิรมย์ห่มโศกวิโยคครวญ
               สองเนตรสื่อแววตาล้าสะท้อน
               อกเรียมรอนถอนถลำลี้กำสรวล
               มือบางใครไล้น้ำตาครารัญจวน
               เฝ้าชี้ชวนถ้วนถ้อยร้อยอักษรา
               นิ่งเถิดขวัญหวั่นไปไยอยู่ใกล้พี่
               โถคนดีวางฤทัยไร้กังขา
               ขอยุพินสิ้นเศร้าสร้อยน้อยอุรา
               ดวงสุดาอย่าร่ำร้องจักหมองนวล
               ละอองอัสสุชลรินหล่นไหล
               ท่วมท้นใจพี่แล้วแก้วไห้หวน
               ทอดกระแสละมุนอุ่นรักอวล
               อย่าเซซวนซมซานเลยกานดา
               ยามน้องโศกพี่ยิ่งเศร้ากว่าเจ้านัก
               จงประจักษ์รักแห่งจินต์ถวิลหา
               ไม่เร่งเร้าเคล้าคลอรอเวลา
               กี่เพลาเวียนผันจักมั่นคอย
               หยาดน้ำคำฉ่ำทรวงด้วยบ่วงรัก
               ซึ้งตระหนักภักดีแสนแม้นสุดสอย
               น้องมีกรรมจำพรากยากลบรอย
               ถนิมสร้อยร้อยระทมบ่มโศกา
               ประนมกรอธิษฐานกรานกราบไหว้
               ยอดฤทัยขอพบพ้องปองชาติหน้า
               ตราบเดือนดับลับเมฆินทร์สิ้นพสุธา
               รักแห่งข้าถวายพลีแทนหนี้ใจ