ในห้วงคำนึง

ปรียาวาท

หวนคำนึงสู่แก้ว                     กานดา
มอบต่างพานพุ่มผกา               แก่นแก้ว
กรองถ้อยลักษณ์อักษรา          จารจิตร โลกเอย
แม่อย่าเหินห่อนแผ้ว              ผ่องพริ้งพรายพรรณ
วรินทรีย์ศรีสวัสดิ์ไว้                วงศา
เก็จก่องทองรัตนา                    สุกไซร้
เกรงแต่พระพายพา                ภาพหม่น หมองมัว
ต้องสุริยะอาจให้                      ปราศสิ้นประภัสสร์แสง
เทียวจันทร์เทวษว้า                  เหว่ถวิล
ดาเรศร้างจิตจินต์                     จากแล้ว
อัมพรทาบมลทิน                        อยู่ทั่ว
เมฆหมองไยกลบแพร้ว             พร่างรุ้งรัชนี
ดังมาลัยดอกสร้อย                    สารขวัญ
หวังห่มสุนทรานันต์                  แนบข้าง
รัชนีย่อมอาสัญ                        สิ้นดับ
หากหมู่ดาราร้าง                      ห่างไร้สวาดิสม
จึงเรียมลอยลิ่วคว้าง                  วูบไหว
ลิบลิบนั่นสายใย	                     หยาดแย้ม
คืนพรุ่งรหัสนัย                         ยังอยู่ ก็ดี
ใช่ดั่งลายเลขแต้ม                    แต่งไว้หวานเสมอ