เธอจะเห็นน้ำตาฉันได้อย่างไร ก็ในเมื่อฉันแหงนหน้ามองฟ้า ท่ามกลางสายฝนที่ร่วงหล่นลงมา ปล่อยน้ำตารินไหล...กลางสายฝนพรำ น้ำตารินไหลกลางสายฝน ปล่อยให้ไหลจนหยดสุดท้าย ก็แค่น้ำตาของผู้ชาย คงไม่มีค่า มีความหมายกับเธอ เมื่อใดที่สายฝนซา ขอให้เธอรู้ว่าผู้ชายอย่างฉัน จะเลิกเสียใจเจ็บช้ำเหมือนทุกๆวัน แต่น้ำตาที่รินไหลไปนั้น สัญญาผู้ชายอย่างฉัน "ไม่มีวันลืม"
3 กันยายน 2550 21:30 น. - comment id 748599
ร้องทะมาย . . . . ไม่ร้องน๊า มามะ มากอดสองที
3 กันยายน 2550 21:37 น. - comment id 748607
น้องโฟร์ท ทำไร บอกมาซะดีๆๆ ปล่อยให้น้องเขยพี่ร้องไห้ได้ไงเนี่ย โอ๋ๆๆๆ นิ่งซะน๊า อิอิ
3 กันยายน 2550 22:36 น. - comment id 748635
ร้องให้อยู่ดี ๆ ถ้าฝนเกิดหยุดตกขึ้นมา จะทำยางไงดี อิอิ...
4 กันยายน 2550 01:11 น. - comment id 748704
หายเศร้าหายเจ็บไวๆนะครับ PS ชอบกลอนนี้จังเลย
4 กันยายน 2550 10:55 น. - comment id 748861
แวะมาอ่านค่ะ.. อย่าลืมไปเยี่ยมที่ http://www.acccomp.ath.cx/meu/ บ้างนะคะ.. ขอบคุณค่ะ..
4 กันยายน 2550 14:39 น. - comment id 749032
ชอบจังคะ ถึงเป็นผู้ชาย แต่น้ำตาก็ไม่ได้บอกความอ่อนแอเสมอไปนะคะ