ยังหายใจดีอยู่แม้รู้เจ็บ อย่าหมายเหน็บฝันข้าให้ล้าถอย ถึงโรยแรงแฝงร้างอยู่อย่างคอย โปรดอย่าได้ซ้ำรอยเรียมระทม อาจเยาะเย้ยความเขลาของเราบ้าง แม้นอ้างว้างโรยรื่นแสนขื่นขม ยังยินดีอยู่รอไม่ขอชม หากจักต้องซานซนขอตรมเดียว ใยคิดย้อนถอนพิษแรงฤทธิ์ร้าย คราวกลับกลายหายหน้าไม่มาเหลียว ทิ้งรวงข้าวอ่อนค้อมน้อมรอเคียว ไร้ใครเกี่ยวเปลี่ยวป่วนรัญจวนจินต์ หยาดน้ำคำพร่ำหวานซาบซ่านนัก จำขืนหักฤทัยไม่ถวิล ครั้งก่อนเชื่อหลงปองหมองชีวิน พอรักสิ้นผินผ่านร้าวรานทรวง หวามรัญจวนสิเน่หาในคราจาก ทิ้งเศษซากเสแสร้งแกล้งห่วงหวง พระพายพลิ้วพัดพรมชมรักลวง ติดในบ่วงลมลิ้นจวบสิ้นใจ อาจจะยิ้มไม่ชื่นระรื่นสุข ทับโถมทุกข์หมางเมินเกินต้านไหว เพียงเศษเสี้ยวความหลงปลงฤทัย ตัดอาลัยยังเหลือรอยไว้คอยเตือน ขอเราอยู่อย่างแพ้อย่าแลหมิ่น ตราบชีพสิ้นดินกลบลบรอยเฉือน แผลแห่งรักสลักไว้ไม่ลางเลือน ผันปีเดือนเคลื่อนคลายมิวายจำ หยุดเสียเถิดพอทีที่ผ่านพ้น ทางมืดมนเบื้องหน้าอย่าถลำ หยดน้ำตาแทนน้ำกรวดล้างกรรม น้อมธารธรรมห่มใจกายคลายอาวรณ์
1 กันยายน 2550 23:41 น. - comment id 747595
โห............หญิงรพี ถูกใจป้าทั้งกลอน ทั้งเพลง เลยล่ะ ขอคิดเข้าข้างตัวเองสักครั้งนะ ว่าเพลงนี้มอบให้ป้าตรงๆเลย 5555 ถูกใจๆสุดๆเลย ใช่เลยๆ รักเธอไม่ถึงบาท
1 กันยายน 2550 23:52 น. - comment id 747603
ให้พี่รพีสำหรับกลอนที่มีความหมายดี ๆ นะคะ เพิ่งกลับถึงบ้านได้ไม่กี่นาทีนี่เองค่ะ ง่วงมาก เดี๋ยวจะกลับมาใหม่ เมื่อตื่นแล้วนะคะ อิอิ
1 กันยายน 2550 23:58 น. - comment id 747610
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆค่ะ...
2 กันยายน 2550 00:10 น. - comment id 747625
....เอ ๆๆ เพลง รักเธอไม่ถึงบาท เป็นไงคะ งงคะ แฮ่..แฮ่ นู๋ไม่รู้จักอ่ะค่ะ
2 กันยายน 2550 00:18 น. - comment id 747630
น่านดิ ฉางน้อย ผมก็งง ๆ ("สงสัยแค่ 3 สลึงรึเปล่าเลยไม่ถึงบาท" คิดในใจน๊า ห้ามได้ยินเด็ดขาดน๊า ) อิอิ ล้อเล่งๆน๊า
2 กันยายน 2550 00:48 น. - comment id 747634
เพราะค่ะ
2 กันยายน 2550 07:03 น. - comment id 747669
เข้ามาอ่านกลอน ไพเราะดีครับ
2 กันยายน 2550 09:18 น. - comment id 747690
ไพเราะ..มากเลยนะคะ.... เรนอยากแต่งแบบนี้ด้วยดิคะ.. .. เรนแวะมาทักทายอรุณสวัสดิ์นะคะ..
2 กันยายน 2550 11:18 น. - comment id 747711
เพราะมากครับ ทั้งกลอน ทั้งเพลง
2 กันยายน 2550 12:11 น. - comment id 747734
ให้ความรู้สึกที่ดี...ด้วยอักษราและลีลากลอน...ชอบมากค่ะ..
2 กันยายน 2550 12:17 น. - comment id 747740
หายป่วยดีแล้วหรือนั่น
2 กันยายน 2550 12:50 น. - comment id 747765
รักเราเก่าไปเลย..อิอิ หวัดดีเจ้าคะคุงครูรพี คนงาม..เพราะคะ แสบสันต์ดี
2 กันยายน 2550 14:47 น. - comment id 747866
สอนตน...ดีก่อนค่อยสอนท่าน จึงเบิกบานใสสดงดงามสม ทุกข์ลุล่วงปวงชนคนนิยม ดังคารมอุทาหรณ์ที่สอนกัน
2 กันยายน 2550 17:34 น. - comment id 747915
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย ยามเย็น
2 กันยายน 2550 17:47 น. - comment id 747922
คุณเก็จถะหวา ถ้าถูกใจยกให้หมดเลยค่ะ..เฉพาะกลอนกับเพลงนะคะ..
2 กันยายน 2550 17:50 น. - comment id 747924
คุณครูจิตรำพัน คนเก่งมักยุ่งมากมายเช่นนี้แหละค่ะ โชคดีนะที่หญิงรพีไม่เก่ง...เลยมีเวลาแต่งกลอนได้บ้าง.. พักผ่อนบ้างนะคะ..หลายคนเป็นห่วง โดยเฉพาะ...จุด จุด จุด..(เดาเอาเอง) อิ อิ
2 กันยายน 2550 17:59 น. - comment id 747928
คุณกุหลาบขาว ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ...วันนี้มีภาพเด็กน้อยมาให้ด้วย รพีรักเด็กค่ะ..อิ..อิ..(เลียนแบบนางงามเนาะ).. แต่รักเด็กจริง ๆ ค่ะ..อยู่กับเด็กแล้วมีความสุขมาก ๆ
2 กันยายน 2550 18:01 น. - comment id 747929
คุณฉางน้อย รพีก็ไม่รู้จะบอกอย่างไรดี...เอาเป็นว่าลองทนฟังเอาเองก็แล้วกันเนาะ.. สงสัยจะคนละวัยแน่ ๆ...
2 กันยายน 2550 18:04 น. - comment id 747931
คุณปลายตะวัน ไม่น่างงเนาะ...เพราะวัยเดียวกัน..ฮ่า ๆๆๆๆ (คิดอะไรในใจไว้..ขอบอกว่าไม่ได้ยินเลยจริง ๆ นะ)
2 กันยายน 2550 18:07 น. - comment id 747934
คุณพี่อารีณา ขอบคุณมากค่ะ...ช่วงนี้จิตตกหลาย ๆ เรื่อง คิดกลอนไม่ค่อยออกเลยค่ะ...นาน ๆ จะขึ้นสักทีเนาะ พี่รีณาพยายามเข้านะคะ..เอาใจช่วยค่ะ
2 กันยายน 2550 18:11 น. - comment id 747935
ไพเราะมากคะ ไม่เคยผิดหวังสักครั้เลยที่ได้ สัมผัส
2 กันยายน 2550 18:11 น. - comment id 747937
คุณอย่าให้ใครฯ ขอบคุณมากค่ะที่แวะเข้ามาอ่าน..ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
2 กันยายน 2550 18:13 น. - comment id 747938
คุณ rain สวัสดีค่ะ..กลอนคุณเรนก็น่ารักค่ะ อ่านแล้วสดใสดีเนาะ...คงจะสดใสเช่นเจ้าของกลอน..
2 กันยายน 2550 18:17 น. - comment id 747940
คุณแสงเหนือ ขอรีบน้อมรับทั้งสองอย่างเลยค่ะ..อิ..อิ ..ใครจะว่ารพีหลงตัวเองมั้ยนะ ช่างเถอะถึงจะว่า..ก็คิดว่ารพีไม่ได้ยินก็แล้วกันเนาะ...
2 กันยายน 2550 18:25 น. - comment id 747943
คุณราชิกา ขอบคุณค่ะ..แต่รพีกลับชอบงานเขียนของคุณมากกว่า งานรพีมันออกมาจากจิตที่มี ราคะ โมหะ และโทสะ ค่ะ คุณฤกษ์เคยแนะนำให้รพีไปอ่านงานเขียนคุณเนาะ เรื่องแม่พระของลูก...กำลังศึกษาและอยากลองแต่งแบบนั้นดูบ้าง แต่คงอีกยาวไกล...ตอนนี้เลยมาฝึกกลอนแปดก่อนค่ะ ไม่อยากโลภมาก สักวันอาจต้องขอคำแนะนำจากคุณบ้างนะคะ.. ขอบคุณล่วงหน้าเลยแล้วกันค่ะ..
2 กันยายน 2550 18:27 น. - comment id 747944
ปู่ก่องกิก หายแล้วค่ะ..ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ปู่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าหักโหมจนสว่างคาตาล่ะ..
2 กันยายน 2550 18:29 น. - comment id 747945
คุณพิมญดา ขอบคุณมากค่ะ..ช่วงนี้รพีไม่ค่อยมีอารมณ์เขียนกลอนเลยค่ะ มันเศร้า ๆ เหงา ๆ ยังไงบอกไม่ถูก ยังปล่อยวางไม่ค่อยได้ค่ะ...
2 กันยายน 2550 18:45 น. - comment id 747948
คุณกวีธรรม/สายธารธรรม หญิงรพีขอน้อมรับคำสอนของท่านด้วยความยินดียิ่งค่ะ ชื่นชมในกลอนธรรมะของท่านที่ได้แต่งให้อ่านในสองสามวันนี้ค่ะอยากเขียนในแนวนี้บ้างแต่มิสามารถ.. เพราะ...ไม่เก่งงานกลอนจึงเขียนไม่ได้ดังเช่นท่าน เพราะ...มิได้ปฏิบัติดังนั้นจึงละอายมิอาจสอนใครได้ จะแนะนำคนอื่นเฉพาะในสิ่งที่รพีปฎิบัติเท่านั้น เพราะ..คิดว่าถ้าแต่งให้คนอื่นอ่านเขาจะคิดว่าไปสอนเขา..ยกเว้นหมายเหตุว่านี่คือกลอนที่เขียนขึ้นเพื่อสอนตนเองเท่านั้นมิมีเจตนาสอนคนอื่น ขอบคุณสำหรับคำสอนที่ดีค่ะ..หญิงรพีน้อมปฏิบัติตามอย่างไร้ความกังขาใด ๆ
2 กันยายน 2550 18:57 น. - comment id 747951
คุณล้นใจ เข้ามาสวัสดียามเย็น..แต่มาตอบตอนมืดค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาทักทายนะคะ
2 กันยายน 2550 19:06 น. - comment id 747954
คุณทิพย์โนราห์ พันดาว ขอบคุณมากค่ะ..อาจจะเป็นคนเขียนกลอน แนวเดียวกันก็ได้ค่ะเลยรู้สึกว่าถูกอารมณ์ แบบที่เขาเรียกว่า คอเดียวกัน...คออะไรดีหละ.. คอหมูย่างมั้ง..อิ..อิ..ชอบหม่ำค่ะ..
2 กันยายน 2550 21:03 น. - comment id 748017
น้องรพี...ที่น่ารัก... แม้นมิเคยเห็นหน้า...แต่อักษรา..สื่อได้ด้วยใจ...พี่ราชิกา...พร้อมที่จะเป็นผู้ให้..สำหรับน้องค่ะ...ขอให้ขยันนะจ๊ะ...ไม่มีอะไร..ที่เราจะทำไม่ได้..หากมีจิตใจที่มุ่งมั่น.....พี่เอง..ก็ยังต้องฝึกฝนอีกมากเช่นกัน...เรามาเรียนรู้ร่วมกันนะคะ....พี่ราชิกา..ยินดีเสมอค่ะ... ปล...อย่าเชื่อคุณฤกษ์..มากนักนะจ๊ะ..อาจจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ได้เนาะ....
2 กันยายน 2550 21:16 น. - comment id 748023
คุณราชิกา ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงสำหรับมิตรภาพ ผ่านอักษรที่บ้านกลอนแห่งนี้ค่ะ...จะพยายามอย่างเต็มที่ มิให้เสียชื่อคุณครูราชิกาทีเดียว.. ณ วันหนึ่งจักพิสูจน์ให้เห็นค่ะ...
2 กันยายน 2550 22:07 น. - comment id 748074
เยี่ยมจ้ากลอนรพี ต้องอย่างนี้ซิ เขียนได้งดงาม มองเห็นภาพไหวพลิ้วเลยล่ะ แก้วประเสริฐ.
2 กันยายน 2550 22:39 น. - comment id 748092
ลุงแก้วประเสริฐที่เคารพ ขอบคุณในคำชมมากค่ะ... แต่รพียินดีที่จะรับทราบคำติมากกว่าเน้อ.. ฝากถามลุงค่ะว่า กลอนแปดให้เขียนแปดคำหรือแปดพยางค์ ถ้าในวรรคหนึ่งมีแปดพยางค์แต่ไม่ครบแปดคำ กับในวรรคนั้นครบทั้งแปดคำแต่อ่านแล้วได้มากกว่าแปดพยางค์ อย่างไหนจะทำให้กลอนมีความไพเราะมากกว่ากันคะ
2 กันยายน 2550 23:15 น. - comment id 748106
นั่งยุบหนอพองหนอรอรักเก่า เดินจงกรมรอบเตาผิงไอร้อน มองเห็นทุกข์คลุกคายังอาวรณ์ จึงเขียนกลอน"รักเรา"ให้เขาคิด... ป่านนี้ลูกคนหัวปีเขาเข้าโรงเรียนแล้วมั้ง ชายตามาทางนี้บ้าง...
3 กันยายน 2550 00:15 น. - comment id 748122
คุณฤกษ์ (ขี้เกียจล๊อคอิน) ลูกสามขวบพ่อร้างจริงดังว่า เพราะเพิ่งหย่าหมาดหมาดหมายมาดอยู่ ถ่านไฟเก่าคุหรือไม่ไตร่ตรองดู ถ้าอยากรู้โปรดรอตอนต่อไป พยายามส่งสายตาหาคุณอยู่นะ...เห็นแต่ดงงิ้วเต็มไปหมด.. สยดสยองเนาะ..... ไม่รู้จะยึดสำนวนไหนดีเลยนะนั่นช่วยเลือกหน่อยสิ... .....พูดถึงไก่..ไก่ก็มา..... .....เข้าป่าอย่าถามถึงเสือ.... หรือ...เข้าวัดอย่าถามถึงผี.....ม่ายงั้นจาเจอนะล่าเอ้ย.. เอิ๊ก ๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ...ไปเมาต่อดีกว่า...งานนี้เมาเพียงลำพัง
3 กันยายน 2550 05:42 น. - comment id 748149
กลอนก็เพราะ...เพลงก็ไพเราะค่ะ..ชื่นชมค่ะ
3 กันยายน 2550 06:00 น. - comment id 748152
คุณแก้วรัดเกล้า ขอบคุณมากที่ท่านได้ไปเยี่ยมชมผลงานของเรา ทั้งสองงานเขียนด้วยกัน...
3 กันยายน 2550 07:52 น. - comment id 748188
แวะมาชื่นชมบทกลอนนะคะ
3 กันยายน 2550 09:44 น. - comment id 748245
คุณโคลอน ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมบ้านหญิงรพี.
3 กันยายน 2550 12:13 น. - comment id 748311
ถ้าไปสนคนหย่าเขาว่าผิด เพราะชีวิตครอบครัวตัวยังเจ๊ง คงเลี้ยงเมียด้วยลำแข้งของตัวเอง หากไม่เกรงก็ลองดูจึงรู้ลึก... คนไม่มั่นคง ถ่านคุไปก็. เปล่าประโยชน์รังแต่จะเสียฟรี อิอิ ที่เห็นน่ะ ภาพลวงตา เลือกสำนวนถามถึงผี น่ะเหมาะแล้ว เพราะผีหลอกยังดีกว่า คนหน้าเดิมย้อนมาหลอกได้อีก อิอิ
3 กันยายน 2550 12:22 น. - comment id 748321
เยี่ยมจริงๆครับ ฝากตัวเป็นศิษย์ได้ไหมเอ่ย
3 กันยายน 2550 14:59 น. - comment id 748418
คุณฤกษ์ (ขี้เกียจเหมือนเดิม) ถ้ายอมให้ผีคุณฤกษ์เบิกทางช้ำ จะระกำรึเปล่าเราหวั่นไหว หากเลือกผีคงหลอนหลอกจนชอกใจ อย่ากระไรกำข้าวสารอ่านเวทย์มนต์ โอมมมมม..มะลึกกึ๊กกึ๋ย สยึ๋ยกึ๋ม ไอ้ที่ดำทึมทึมจงผ่านพ้น หากผีร้ายตนใดใกล้เวียนวน จะเป่ามนต์พ่นแผลงแรงฤทธา ถ้าอยากหลอกลวงมานะพ่อฤกษ์ ซัดถลอกปอกเปิกเลิกมาหา หญิงรพีมีพระคุ้มคลุมกายา ชื่อหลวงพ่อ "อาก้า" ใครซ่าส์ "ยิง" คุณฤกษ์ขอเวลานอกสงบศึกเป๊บนะ...จะบอกว่าอย่ามาถล่มหญิงรพีเลย ตอนนี้อยู่คนเดียวไม่มีเพื่อน ๆ อยู่ด้วยแล้วรพีคงสู้คุณไม่ไหว ทำทะเล่อทะล่าเข้ามาแม่ยิงตายนะจะบอกให้...
3 กันยายน 2550 15:05 น. - comment id 748419
คุณดาวระดา ที่บ้านกลอนแห่งนี้หญิงรพีเป็นลูกศิษย์ ของลุงแก้วประเสริฐค่ะ..ลองไปสมัครเป็น ลูกศิษย์ท่านดูนะคะ..หวาน โหด มัน ฮา เคล้าน้ำตา เสน่หารัญจวนค่ะ...การันตี..อิ..อิ ที่พูดนี่แนวกลอนนะคะอย่าคิดเป็นอื่น..
3 กันยายน 2550 15:37 น. - comment id 748441
ดีจ้า คุณbananaleaf..... ซาบซึ้งๆ อินตามเลยอ่ะจ้า กะลังอ่านหนังสือธรรมะอยู่ด้วยดิตอนนี้ หุหุ "ซี่ล้อเกวียนนำมารวมกันย่อมเป็นล้อเกวียนแต่รูตรงกลางนั้นต่างหากที่ทำให้ล้อเกวียนเคลื่อนไหว ดินเหนียวปั้นเป็นรูปหม้อแต่ความว่างเปล่าภายในต่างหากที่ทำให้หม้อดินมีประโยชน์" หากจะรักอะไรที่ไม่แปรปรวน รักธรรมะสิเหมาะควรแก่ใจตน......
3 กันยายน 2550 17:21 น. - comment id 748482
คุณเจน_จัดให้ ดีจังค่ะ.....การให้ธรรมเป็นทาน ยังผลให้เป็นผู้มีปัญญามากในทุก ๆ ภพที่ได้เกิดค่ะ อนุโมธนาสาธุด้วยนะคะ... ความว่างแห่งจิตก็สร้างพลังให้จิตเราเช่นกันค่ะ...