นับจากจุด ๆ หนึ่งของกาลเวลา ยังคิดว่ามีอะไรหลงเหลืออีกไหม เหลือเพียงร่างที่ไร้หัวใจ สิ้นไร้นับแต่ในจุดนั้น ใครเล่าจะเข้าใจ ใครเล่าจะเข้าใจฉัน ใครจะรู้ว่าฉันอยู่ไปเพียงวัน ๆ ตัวฉันนั้น..........ไร้กาลเวลา ในความมีชีวิต ชีวิตช่างดูไร้ค่า ในช่วงของกาลเวลา เธอฆ่าฉันอย่างเลือดเย็น เธอผู้ไม่มีหัวใจ เธอผู้ไร้สายตาจะมองเห็น ความจริงในชีวิตที่ควรเป็น เธอกลับมองไม่เห็นอะไร ละทิ้งฉันไว้ในที่เปลี่ยว โดดเดี่ยวจะเหลียวไปไหน อ้างว้างเดียวดายร้าวใจ สิ้นไร้ในกาลเวลา ฉันจะค้นหาสิ่งที่ขาดหาย เติมที่ว่างว้างวายอย่างไรหนา นับจากจุด ๆ หนึ่งของกาลเวลา ฉันทำชีวาขาดหายไป จากจุด ๆ นั้นถึงจุด ๆ นี้ ชีวียังคงว้างไหว ร่างนี้ยังคงไร้หัวใจ เวิ้งว้างว่างไหวในกาลเวลา
โอ้ละหนอ 29 ส.ค. 2550 07:44 น. - ID 106513 
1386
8
0
29 สิงหาคม 2550 08:03 น. - comment id 745683
บรรยายความตามกลอนสะท้อนจิต โอ้มิ่งมิตรคนดีคงเศร้าหมอง ฝากความหวังไว้ให้เขาใครเล่ามอง เถอะน่าน้องปล่อยไปใครไม่แล ยังมีเพื่อนมากมายให้ข้อแนะ เชิญข้องแวะเข้ามาพาดีแน่ คนรักกลอนใจดีไม่มีแปร ช่วยได้แท้ปลอบใจให้คลายตรม
29 สิงหาคม 2550 08:25 น. - comment id 745684
ไม่มีฉัน ไม่มีเธอ ไม่มีวัน ไม่มีเวลา ไม่มีกลางวัน ไม่มีกลางคืน ไม่มีคน ไม่มีใคร ไม่มีเมื่อวาน ไม่มีวันนี้ แล้วพรุ่งนี้ ก็คงไม่มีอะไร ----------- มาร่วมซึม ^^
29 สิงหาคม 2550 08:31 น. - comment id 745691
คุณโอ้ละหนอ..มายเลิฟ เพียงคนเดียวไม่เห็นเราในสายตา มิได้ หมายความว่าเราสิ้นความสำคัญ ยังมีคนห่วงใย รักเราอยู่มิใช่เหรอค่ะ ลองมองรอบ ๆตัวเราสิคะ
(¯`°•.¸♥♥¯`°•ศรรกราหน้าทะเล้น•°´¯♥♥¸.•°´¯)
29 สิงหาคม 2550 08:49 น. - comment id 745703
ป้าอ้อยก็เศร้าใจใยปกปิด โอ้ชีวิตของหญิงแท้จริงหนา พอเจ็บหนักยาวนานกาลเวลา คร่ำครวญหาเหตุผลอย่างจนใจ เคยมอบรักภักดีให้ไม่มีเปลี่ยน นั่งขีดเขียนห้องใจให้เขาไว้ แต่เวลาผันผ่านยาวนานไป เขาเอาใจเราไปลบกลบข้อความ
29 สิงหาคม 2550 09:12 น. - comment id 745720
เวลาผ่านไปช้าๆ เวลาเศร้า แต่เมื่อเราผ่านพ้นก็รับรู้ได้ ว่าเวลา..เท่ากันทุกวัน.. แวะมาอ่านและทำความรู้จักค่ะ
29 สิงหาคม 2550 09:31 น. - comment id 745734
คุณเก็จถะหวา.......... คุณนักเดินทาง............ คุณศรรกราหน้าทะเล้น.............. คุณพิมญดา............... คุณกุ้งหนามแดง............ ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่ะ
29 สิงหาคม 2550 10:19 น. - comment id 745763
อ่านแล้วเหงาเนาะ
29 สิงหาคม 2550 10:33 น. - comment id 745776
ดีค่ะ พระจันทร์ ฯ แวะมาทักทายค่ะมานั่งเป็นเพื่อนคลายเหงาค่ะ อิอิๆๆ
29 สิงหาคม 2550 12:19 น. - comment id 745831
คุณโคลอน,คุณblack moon............. ขอบคุณ ขอบคุณ......... มากันเยอะแยะ หายเหงาเลยค้า.........
29 สิงหาคม 2550 12:28 น. - comment id 745833
ดินแดนนี้เป็นเสมือนเขาวงกต ที่ช่วงคต ช่างเคี่ยว เป็นไหนไหน ยิ่งอยู่นาน ยิ่งบาดเจ็บ ไปทั้งใจ เวิ้งว้างกว้างใหญ่....ธารน้ำตา อย่าร่ำร้องคนเดียวในความมืดมิด อย่าได้คิดว่าตัวเธอนั้นไร้ค่า อย่าสับสนในดินแดนไร้กาลเวลา ลุกขึ้นมา เธอยังมี ก้าวต่อไป นมอุ่นๆสักแก้วไหมครับ ^ ^ เพื่อจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง
29 สิงหาคม 2550 12:40 น. - comment id 745848
กลับมาครววนี้ไร้กาลเวลาเลยนาพี่อ้อย ไม่ใช่ เสร็จไร้กาลเวลา แล้วไร้ตัวตนซะอีกล่ะ รัน มะอยาก คอยแล้วคอยเล่า ฉันเฝ้าแต่คอย ฮี
29 สิงหาคม 2550 13:23 น. - comment id 745887
คุณ darkness hero เที่ยงวันให้ทานนมอุ่น ๆ ซักแก้วเหรอ เอ้า...เอาก็เอา จะได้หายเหงาเน๊าะ ขอบคุณ ขอบคุณ.......... คุณกชมนวรรณ..........เอ.......งอนก็เป็นแฮะ กลับไปเปิดเมล์นะจ๊ะ ก้อยนะจ๊ะ.........
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
