แผ่วผิว เพียงลมพัด เงียบสงัดรัตติกาล กรีดกริ่งเรไรขาน เรียกร้าวราญ จากทรวงใน ระยับ ดาระดาษ วับวามวาบ นภาลัย น้ำค้าง สู่พงไพร เกล็ดแก้วใสไล้โลมลง ค่อยคล้อย ลอยจวนลับ แสงเพ็งจับ สีเงินยวง เกลี่ยเกล็ด น้ำตาร่วง ไฟไหม้ทรวงลวงรักลา กลิ่นแก้ว แววรินรด ดอกสายหยด มวลมณฑา เคยอิง ก่อนร่ำลา ครานี้หนา ฤาลาใคร เจ็บแปลบ ปานชีพปลด เช่นกริชกรด จรดกรีดใจ วังเวง ว้าหวั่นไหว หวังให้ใคร ฤาเหลียวแล เช่นนี้ ดั่งตัวเดียว ณ.เปล่าเปลี่ยว คือสิ่งแท้ ลอยลับ จากแสงแข สุรีแย เริ่มอัสดง ปลดปลง จากจมปลัก เริ่มตระหนัก ตรรก์แห่งตน ฤ.เรา จองจำจน กับทุกข์หม่น จนขาดใจ อาทิตย์ก็ลาลับ บงกชกลับ จับดาวราย เหมันต์ ร้างฝนปลาย เรียนรู้ร้าย เริ่มสอนตน
28 สิงหาคม 2550 18:56 น. - comment id 741349
สวัสดค่ะ อารีณา.. ทุกเรื่องค่ะเราว่าคนเราบางครั้งก็ดี แต่สอนคนอื่นแต่ตัวเองกลับทำไม่ได้ น่าละอายใจจริงเลย.. สบายดีนะคะ
27 สิงหาคม 2550 23:28 น. - comment id 745058
หวังมาเข้าที่หนึ่งค่ะ...
27 สิงหาคม 2550 23:36 น. - comment id 745060
สวัสดีค่ะพี่รีณา พี่รพีน่ะ พี่รีณาจ๋า พี่รพีแย่ง อิอิ เศร้าอีกแล้วค่ะพี่ จิตรำพันกำลังคิดหลาย ๆ อย่าง คล้าย ๆ กับกลอนพี่เลยค่ะ แต่หนูใจแข็งนะคะ เหมือนกับสายน้ำไม่หวนกลับคะ อิอิ คิดถึงพี่รีณานะคะ ดูแลตัวเองด้วยค่ะ น้องสาว
28 สิงหาคม 2550 00:07 น. - comment id 745075
bananaleaf ยินดีค่ะ หญิงรพ ี ได้ที่หนึ่งจริงๆด้วยค่ะอิๆๆ
28 สิงหาคม 2550 00:14 น. - comment id 745081
จิตรำพัน พี่รีณาชอบมากค่ะ กลอนออกแนวแบบเนี้ยะ มันอ่อนไหว ละเอียด ในความรู้สีกจัง อิๆๆๆ ว่าเข้านั่น เน๊อะ .. ก็เน๊อะๆๆ คนเราความชอบ และมีความถนัดที่ มันต่างกันค่ะ * * * พี่ไม่เคยแต่งกลอน แบบมีความรักเลยค่ะ แต่งไม่เป็นอ่ะ...
28 สิงหาคม 2550 00:24 น. - comment id 745090
พี่รีณา.... แหม..ดึกสงัด อยู่คนเดียวเปลี่ยวเอกา แถมฝนฟ้าคะนองอีก เหงาจังค่ะ อิอิ แวะมาทักก่อนเข้านอนนะคะ ราตรีสวาทค่า (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
28 สิงหาคม 2550 00:42 น. - comment id 745096
♥♥¯`°•ศรรกราหน้าทะเล้น•°´¯♥♥ ขอบคุณค่ะ น้องศรรกราคนสวย ฝนฟ้าคนอง ต้องห่มผ้าให้อุ่นๆนะคะ เดี๋ยวพี่ รีณา ก็จะนอนเหมือนกันค่ะ ที่บ้านพี่ ตอนนี้ ตีสี่แร้วค่ะ นอนหลับฝันดีนะคะ ราตรี สวาท เช่นกันค่ะ อิๆๆ
28 สิงหาคม 2550 06:10 น. - comment id 745124
สวัสดีค่ะ อารีณา แต่งได้เพราะมาก มีความหมายดีค่า
28 สิงหาคม 2550 08:37 น. - comment id 745171
ประสบการณ์ทำให้เกิดการเรียนรู้ แล้วนำมาสอนตนให้ระมัดระวังมากขึ้น แวะมาแอ่วหาเน้อเจ้า
28 สิงหาคม 2550 14:36 น. - comment id 745348
เก็จถะหว ขอบคุณ ที่มาให้กำลังใจกันนะคะ คุณเก็จหวา ดีใจนะคะ ที่ชอบ
28 สิงหาคม 2550 14:49 น. - comment id 745363
ไหมไทย ขอบคุณนักๆเจ้า คุณไหมไทยตี้เป๋นกำลังใจ๋ ขอบคุณจ้าววววววววววววววว
28 สิงหาคม 2550 17:31 น. - comment id 745485
คนที่สอนตนได้ ก็คือคนที่เอาชนะใจตนเองได้...น่าชื่นชมนะคะ
28 สิงหาคม 2550 20:13 น. - comment id 745566
ใจตนทนหม่นไหม้ น้ำตาไหลใจคร่ำครวญ โหยหาใจรัญจวน เฝ้ากำสรวลด่วนจากลา รักร้างห่างใจเศร้า ระทมเร้าเศร้าโศกา ร่ำไห้อาลัยหา ซ่อนน้ำตาประดามี ทุกข์ท้อก็พอแล้ว ใจผ่องแผ้วกันเสียที รักตนนะคนดี ส่งใจนี้มาทดแทน สบายดีนะคะ
28 สิงหาคม 2550 21:26 น. - comment id 745587
โคลอน ขอบคุณค่ะ โคลอน รีณา พยายามอยู่ค่ะอิๆ
28 สิงหาคม 2550 21:32 น. - comment id 745590
ผู้หญิงมือสอง เห็นด้วยค่ะ ผู้หญิง โบราณว่า ผงเข้าตาตัวเอง ประมาณนี้ค่ะ อิๆ รีณาสบายดีค่ะ แล้วผู้หญิงล่ะคะ ต้องดูแลตัวเองนา... เป็นห่วงนะคะ
28 สิงหาคม 2550 21:44 น. - comment id 745596
ครูพิม สวัสดีค่ะ ทุกข์ท้อก็พอแล้ว ใจผ่องแผ้วกันเสียที รักตนนะคนดี ส่งใจนี้มาทดแทน ชอบกลอน ครุพิม นะคะ โดยเฉพาะ ท่อนนี้ ปลอบใจได้ดีมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะกับกลอน กำลังใจค่ะ
1 กันยายน 2550 17:42 น. - comment id 747534
ติดต่อเธอไม่ได้เลย อยากคุยด้วยแต่ก็จนปัญญา เวลาเราคงต่างกันน่ะครับ พี่รออยู่ที่บ้านกลอนละกัน