ง่ายเกินไปหรือเปล่า.. เพราะขลาดเขลา.. จึงเชื่อ.. กว่าจะรู้ว่าค่าไม่มี.. ไม่เหลือ.. ก็เมื่อถูกลืมอย่างง่ายดาย.. ไม่รัก.. ก็ไม่ควรบอกรัก.. ไม่คิดถึง.. ก็ไม่ควรเอ่ยปาก.. ใช่ไหม.. แต่คุณ.. เอ่ยพร่ำร่ำไป.. เพื่ออะไร.. หรือแค่หลอกเล่นสนุกไปวัน - วัน.. ฉันไม่เข้าใจ.. คนเราจะใจร้ายอะไรได้ขนาดนั้น.. หลอกเล่น ๆ ไม่เป็นไร.. ไม่สำคัญ.. สนุกไปวัน ๆ ใช่ไหมคุณ..
26 สิงหาคม 2550 14:54 น. - comment id 744382
ทำงานให้น้อยลงบ้างก็ได้เนาะ...จะได้ไม่เครียดจนเกินไป แล้วก็ไม่พาลด้วยค่ะ... คิดถึงบรรยากาศดี ๆ ถ้าได้นั่งจิบกาแฟริมระเบียงค่ะ.. นาน ๆ มาลงกลอนที..แต่ความคิดถึงของหญิงรพียังมีเหมือนเดิมค่ะ..
26 สิงหาคม 2550 15:12 น. - comment id 744387
พาลแต่งกลอนแบบนี้...ไม่น่ากลัว...อิอิ(แวะมาแซว)
26 สิงหาคม 2550 21:34 น. - comment id 744574
ดีคะ แวะมาทักทายกันค่ะ อิอิ อย่าง โคลอนว่าแหละค่ะ พาลแบบนี้ไม่เป็ไรหรอกค่ะ ไม่น่ากลัวเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
27 สิงหาคม 2550 00:01 น. - comment id 744649
การจะบอกรัก -> ยาก การจะเบิกเลิก -> ยาก เลยโกหกกันไปเรื่อย - - แต่มันไม่ง่ายเลยจริงๆที่จะโกหกไปได้เรื่อยๆแล้ว "รอด" หึหึหึ ไปโดนใครเขาโกหกมาล่ะนี่ - - ฝากตบหัวมันทีนึง