และแล้ว เวลานั้น ก็มาถึง เธอผู้ซึ่ง เป็นที่หนึ่ง ในใจฉัน ต้องจากไป ไกลห่าง ร้างลากัน ฉันเข้าใจ ที่เธอ เลือกเดินทาง ยิ้มให้เธอ ด้วยใจ ไมตรีจิต ฝืนยิ้มให้ คนที่ คิดเมินหมาง ทั้งที่ใจ สลาย ไปตามทาง ยืนอ้างว้าง ปล่อยเธอ เดินจากไป ขอให้เธอ สุขสบาย อย่างใจคิด ขอให้เธอ มีชีวิต ที่สดใส กับคนนั้น ที่เธอเลือก เดินเคียงกาย เจ็บเพียงใด จะรับ ไว้ผู้เดียว อย่างน้อย ก็เคย มีความสุข เคยร่วมทุกข์ กันมา ยังจำได้ ดีแค่ไหน ที่เคย ร่วมทางใจ ฉันเข้าใจ เรานั้น ไม่คู่ควร
24 สิงหาคม 2550 15:13 น. - comment id 743574
มายืนเป็นเพื่อนคะ มาส่งใครเหรอคะ... มาจองที่หนึ่งบ้านนี้ค่ะ
24 สิงหาคม 2550 22:33 น. - comment id 743756
สักวันท้องฟ้าคงสดใส และความทรงจำดีๆ อาจกลับมา เพื่อเริ่มต้นใหม่
24 สิงหาคม 2550 23:44 น. - comment id 743792
เมื่อเขาจากไป หัวใจคงเย็นชา มากมายหยากน้ำตา แต่เวลาจะรักษาใจ หายเศร้าไวๆนะครับ