๏ จะสารภาพความหลังอยากฟังไหม ? หากฟังโปรดทำใจอย่าไหวหวั่น เพราะมีเรื่องมาบอกไม่หลอกกัน รักคราวนั้นฝังใจ...ลืมไม่ลง ปากเสแสร้งแข็งขืนยืนยันหัก บอก "- ไม่รัก -" แท้ใจสุดใหลหลง ทนกล้ำกลืนระทมจิตใกล้ปลิดปลง ฝืนทระนง...แต่ทว่า...แสนล้าแรง สุขสูญสิ้นตั้งแต่วันตัดขาด แต่บังอาจแสดงตน "- คนกล้าแกร่ง -" ถึงใครคิดห้ามปรามหยามตะแบง ซ้ำปากแข็งเยาะไปสบายดี ความจริงแสนทรมานร้าวรานจิต เหมือนชีวิตหมองหม่นบนวิถี ความรักเอยกลับกลายคล้ายไม่มี ทุกวันนี้ขอบอกชอกช้ำใจ ยังมีอีกหนึ่งอย่างอยากให้รู้ โปรดฟังดูสักนิดอย่าคิดไล่ ฉัน...คนที่ปวดปร่าทุกข์กว่าใคร สารภาพไว้เผื่อประจักษ์.."- ฉันรักเธอ -" ๚ะ๛
อัลมิตรา 22 ส.ค. 2550 17:44 น. - ID 106308 
1900
11
0
22 สิงหาคม 2550 18:17 น. - comment id 742727
สวัสดีคุณอัลมิตรา.............อยากบอกเธอว่าฉันไม่อยากทำตัวไม่ดี บอกว่าฉันทำตัวไม่ดีทุกอย่าง...(จำไม่ได้) อย่าทำอย่างนี้อย่าทำอีกเลย........ คุ้นๆบ้างไหมคะ เพลงของมาช่า เคยฟัง 2-3 คร้งน่ะใช่เนื้อเพลงอย่างนี้หรือเปล่า...น่าเศร้าใจแทนซะเหลือเกิน กับคนที่เจอเรื่องเช่น
22 สิงหาคม 2550 18:20 น. - comment id 742728
ซาบซับโศลกซึ้ง มโนใน เนืองเนื่องตละหทัย บ่เว้น ถวิลรักถวิลใจ เหินห่าง สารภาพสาระเร้น ซ่อนซึ้งตรึงตราฯ อดีตผ่านไปแล้วย่อนไม่หวนคืน เหลือเพียงร่องรอยไว้คอยร่ำรำพัน กลอนบทนี้โดนใจผมมากเลยครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
22 สิงหาคม 2550 18:53 น. - comment id 742735
โห...มาซะหวานเชียว..นึกว่าจะหวานไม่เป็นซะแล้ว... ...ขอไปตั้งหลักก่อนนะ...ปรับอารมณ์กลอนไม่ทัน..ครั้งก่อนเขียน..คนบ้า..ก่อนหน้าเขียนแนวธรรม..สงสัยมินิซีรี่ท์เริ่มอีกแล้วหละ...
22 สิงหาคม 2550 19:22 น. - comment id 742745
ทำปากแข็ง ใจแกร่ง แสร้งไม่รัก ส่วนลึกรัก นั้นรู้ อยู่เดียวหนา ใจนึกรัก ปากนึกบอก ออกสักครา แต่มันน่า...พูดไม่ออก บอกหวั่นไหว..
เอานะค่ะทำใจกล้าๆ หน่อยบอกคนที่เรารักนี่หนอ
22 สิงหาคม 2550 20:27 น. - comment id 742769
ดีคะ แวะมาเยี่ยมเยืยนกันค่ะ อิอิอิ ๆ
22 สิงหาคม 2550 21:14 น. - comment id 742778
ได้ใจจัง... เป๊ะเลย..
23 สิงหาคม 2550 00:47 น. - comment id 742820
สวัสดีค่ะเจ้าบ้าน.. สบายดีนะคะ.. ไม่ค่อยได้มาโพสต์งาน แต่เชื่อว่าคุณอัลมิตรา คงจำกันได้เสมอ
23 สิงหาคม 2550 01:19 น. - comment id 742835
นานๆจะได้อ่านกลอนหวานๆเคล้าน้ำตาของคุณอัลมิตราสักที ดีจัง ถ้ายังรักก็บอกเขาเถอะครับ ภายนอกจะกล้าแกร่งสักเพียงไหน ภายในก็บอบบางเท่านั้น อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลยนะ สู้ๆ ขออำนาจแห่งความรักททรงสถิตอยู่กับท่าน
23 สิงหาคม 2550 10:01 น. - comment id 742946
บางทีคำสารภาพมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย...ว่ามั๊ย....แต่ให้เก็บไว้ก็คงอึดอัดใจตายอยู่ดี...
23 สิงหาคม 2550 10:59 น. - comment id 742985
วันจากนั้นฉันและเธอไม่แตกต่าง ถ้อยท่าทางวางเฉยเหมือนเย้ยหยัน ความรูสึกภายในไหม้จาบัลย์ ใจหวิวสั่นกลั้นอาลัยผ่านสายตา
23 สิงหาคม 2550 11:10 น. - comment id 742994
สวัสดี...................
23 สิงหาคม 2550 11:11 น. - comment id 742995
แอบมาบอกว่า "คิดถึง" คงซึ้งพอสบายดีนะ .. ป๋อหลอ : เขียนทรนงผิดอะ เขียน ทระนง มะจ้ายเหยอ
23 สิงหาคม 2550 14:36 น. - comment id 743054
23 สิงหาคม 2550 21:29 น. - comment id 743256
ม อ ง ร อ บ ตั ว ก็ ม อ ง ไ ม่ เ ห็ น ใ ค ร ค ง ไ ม่ มี ไ ม่ มี ใ ค ร สั ก ค น ม อ ง ทุ ก ท า ง ก็ ดู จ ะ มื ด ห ม่ น ไ ม่ รู้ เ ล ย จ ะ ต้ อ ง ทำ เ ช่ น ใ ด อ ย า ก ใ ห้ ด า ว ทั้ ง ฟ้ า ใ ห้ คำ ต อ บ ไ ด้ ไ ห ม ห า ท า ง ใ ห้ ใ ค ร ช่ ว ย ฉั น ที ช่ ว ย ใ ห้ ค น ที่ ฉั น รั ก ไ ด้ ก ลั บ คื น ด้ ว ย ดี มี ด า ว สั ก ด ว ง ช่ ว ย ฉั น ไ ห ม จ ะ มี ท า ง ไ ห น บ้ า ง ห รื อ เ ป ล่ า . . ช่ ว ย ต อ บ ฉั น ที ฉั น ค ง ไ ม่ มี ใ ค ร ที่ ไ ห น ห นึ่ ง ค น เ ท่ า นั้ น เ อ ง ที่ อ ยู่ ใ น หั ว ใ จ อ ย า ก จ ะ ข อ แ ค่ เ พี ย ง แ ค่ เ ข า คื น ม า จ ะ ย อ ม สู ญ เ สี ย ทุ ก ๆ อ ย่ า ง . . ที่ ตั ว ฉั น มี เ พื่ อ ค น ๆ ห นึ่ ง ไ ด้ ก ลั บ ม า อ ย า ก ล อ ง ถ า ม ด า ว ผ่ า น ร อ ย น้ำ ต า ว่ า . . ต้ อ ง ทำ อ ย่ า ง ไ ร จ ะ เ ป็ น เ ห มื อ น เ ดิ ม อ ย า ก ใ ห้ ทุ ก ๆ อ ย่ า ง ก ลั บ เ ป็ น เ ห มื อ น เ ดิ ม ยากเย็นกว่าจะเค้นสิ่งที่อยู่ในหัวใจ และสารภาพออกมาให้ใครสักคนรับรู้ บางที หลังจากเขียนไปแล้ว สภาพเดิม ๆ ก็จะยังคงเดิม ไม่ดีขึ้น .. และไม่เลวร้ายไปกว่าเก่า แต่อย่างน้อย ความรู้สึกที่ต้องทนเก็บกักเอาไว้ ก็ได้ถูกระบายเสียที ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครรับฟัง จะไม่มีใครสักคนเข้าใจ .. ก็ไม่เป็นไร เพราะในบางความรู้สึก หากไม่ได้เกิดขึ้นกับตนเองแล้ว ก็คงยากที่จะให้ใครต่อใครเกิดความรู้สึกร่วม แต่อย่างไรก็ตาม .. ภาระที่หนักอึ้งกับพันธนาการที่ยากสลัด ก็ได้ถึงวาระปลดวางเสียที มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
23 สิงหาคม 2550 21:57 น. - comment id 743263
คุณทักทาย .. หากใครสักคนเป็นดั่งบทกลอนที่เขียน ก็คงเป็นเรื่องที่น่าสะเทือนใจค่ะ อยากให้ทุก ๆ อย่างกลับเป็นเหมือนเดิม แต่ก็ทำไม่ได้ ด้วยอุปสรรคทั้งปวง ช่างเป็นความรักที่ไม่ลงตัว และเป็นสมการที่คงไม่มีใครอยากเป็นส่วนหนึ่งของสูตร ค่ะ คุณปลายตะวัน .. ขอบคุณค่ะ :) โคลงของคุณก็งามเช่นกัน บทเดียวแต่ก็เก็บเรื่องราวและความรู้สึกของกลอนห้าบทได้หมด เยี่ยม ค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. อัลมิตราชอบเขียน เขียนได้หลาย ๆ อย่าง แต่เอาดีไม่ได้สักอย่าง ฮา.. วนเวียนแนวกันไปตามวาระและสถานการณ์ เอาน่า .. ดีกว่างานเขียนแนวสยองขวัญนะคะ คุณกชมนวรรณ .. อัลมิตราคิดว่า ถ้าหากเป็นจริง อัลมิตราก็คงไม่บอกอยู่ดี ค่ะ คุณ Black MooN .. ยินดีที่ได้รู้จัก ค่ะ คุณคนมัน..ว่าง .. ได้มาอีกใจแล้ว เย้ คุณสีน้ำฟ้า .. ยังจำได้เสมอค่ะ :) บางทีอัลมิตราก็เห็นคุณสีน้ำฟ้าตามพันทิป นะ คุณ Darkness_Hero .. อืมมม .. เอาแบบที่เป็นเรื่องจริงนะคะ .. อัลมิตราคงไม่บอกเขาค่ะ คงปล่อยให้ทุกอย่างผ่านเลยไป มันลำบากนะคะที่จะต้องอดทนเก็บงำไว้ แต่ก็คงลำบากมากกว่าในการคิดหาหนทางที่จะบอก หากชะตาถูกกำหนดให้เป็นเช่นนั้นแล้ว อย่างไรก็ยอมรับได้ค่ะ คุณโคลอน .. ช่าย .. บางทีคำสารภาพในสายตาของเขา ไม่มีค่าเอาเสียเลย คุณอินสวน .. ถ้าไม่เห็นกัน คงไม่รู้สึกปวดร้าวนะคะ พอผ่านไปนาน ๆ เข้า ก็พอไหว แต่ถ้ายังไม่สามารถปลีกห่างจากกันโดยสิ้นเชิงแล้ว มันคือบทลงโทษอย่างหนักเชียวค่ะ คุณทักทาย .. ค่ะ คำว่ารัก มีตัวอักษรเพียง 2 และสระผันเพียง 1 แต่ความหมายยิ่งใหญ่นักค่ะ คุณคางคกเฒ่า .. ๕๕๕ ขำ หายไปไหนมา หือ ! อย่าบอกนะว่ากำลังสร้างวอให้ น่ะ ทระนง .. แก้แล้ว เขียนผิดประจำ ให้ตีมือหนึ่งที .. ละกัน .. คุณปราณรวี .. ขอบคุณค่ะ สดชื่นขึ้นเยอะเลย
24 สิงหาคม 2550 00:04 น. - comment id 743304
เถาวัลย์พันเกี่ยวเกาะรั้วไม้ แล้วเต้าไต่สุมทุมพุ่มพฤกษา จากต้นเตี้ยเรี่ยรายในพนา ถึงสูงล้ำหลายวาคลุมยอดใบ ชายก็คงต้องตายลงด้วยหญิง เช่นก้านกิ่งแห้งหายของไม่ใหญ่ ก็เพราะซึ้งคำรักประจักษ์ใจ ผูกมัดไว้คงมั่น "ฉันรักเธอ " ถ้ามีใครพูดกับฉัน ก็คงไปไหนไม่รอด...อิอิ
24 สิงหาคม 2550 02:08 น. - comment id 743325
24 สิงหาคม 2550 07:59 น. - comment id 743360
คุณฤกษ์ .. เมื่อคืนคงนอนหลับฝันดีสินะคะ คุณSilver Snitch .. :) ขอบคุณค่ะ
25 สิงหาคม 2550 18:23 น. - comment id 744110
หน้าส่วนตัว
คนรักก็คือที่ผึ่งพา คนนำพาความรู้เรื่องรัก นำพาให้ ถึงวันสุดสุดท้ายต้องจากกัน ขอยืนยันคำเดิมว่ารักเธอ ไม่ต้องมาทาเปนนนว่ารักอยู่เพราะฉานรู้ เธอตัดฉานไปแล้ว ฉานไม่คิดที่จะอยากรื่อฝืน ขอยินดีปรีชากับคนใหม่ ถึงเวลาผู้พึ่งพาความรัก ก็ต้องต้องจากกันไป แต่ทว่ามีหญิงต้องเจ็บเเละ จากไป
ขอพูดว่าความรัก ไม่เเน่หนา
ไม่เหมือนหนังสือ เล่มยัง
ขอปักใจกับเธอตลอดไป
เพราะหญิงเรารักเดียวใจเดียว
25 สิงหาคม 2550 20:32 น. - comment id 744160
คุณ .. คนที่มีนามว่า "รักเธอ" คนรัก..คือคนที่พึ่งพา นำพาไปสู่ความรู้เรื่องรัก .. อืมม เป็นประโยคที่น่าคิดจัง ความรัก..คือการกระทำประการใดและสิ้นสุดเมื่อใด เฉพาะปัจจุบันหรือยังติดตามต่อไปยังภาคหน้า จะเอาอะไรมาเป็นมาตรฐานของกฏเกณฑ์ และจะเอาอะไรมาพิสูจน์ .. คุณทำให้อัลมิตรานึกถึงคำพูดของคน ๆ หนึ่ง โดยเฉพาะคำประกอบที่ว่าด้วย การพึ่งพา,การนำพา สัมพันธ์จบลงได้ตามใจสั่ง หากแต่ยังรักมั่นมิหวั่นไหว จะคงเคียงหรือห่างหนทางไกล ขึ้นอยู่กับบางใครสั่งใจตน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
