เรื่องมันเกิดตอนสายของวันเสาร์ ใครเห็นเราร้องให้กลางสายฝน เดินโซเซเหมือนหมาถูกรถชน น้ำตาร่วงหล่นลงจากใจ เธอทิ้งฉันให้เดียวดายหลายวันแล้ว แม่ดวงแก้วดังประทีปสว่างไสว เป็นดั่งเทียนเล่มน้อยคอยแกว่งไกว ให้เดินไปตรงทางระหว่างดำ-ขาว ยิ่งก้าวเดินก้าวย่างวางรากฐาน เสมือนบ้านหลังใหญ่มากเรื่องราว ยิ่งต่อเติมยิ่งเสริมแต่งยิ่งแข็งกร้าว ดั่งใจสาวนานี้ที่ทิ้งกัน บ้านก็พังรังรักร้างสว่างกลับมืด ความรักจือชืดกลื่นความฝัน ก่อเกิดหมู่เมฆหมอกขึ้นฉับพลัน พร้อมสายฟ้าฟาดฟันดุจพญามาร
น.นิรัติศัย 21 ส.ค. 2550 19:54 น. - ID 106277 
1304
2
0
21 สิงหาคม 2550 20:16 น. - comment id 742149
เป็นวันเสาร์ที่เศร้าจัง
21 สิงหาคม 2550 21:10 น. - comment id 742167
วันเสาร์ที่สุดเศร้า จริงนะครับ อ่านแล้วทำให้ผมรู้สึกถึง เพลงอันหนึ่ง ขึ้นมาทีเดียว ไม่ทราบว่าคุณ น.นิรัติศัย เคยได้ยินหรือฟังหรือเปล่า ชื่อ เพลง วันอาทิตย์ที่แสนเศร้า.... กลูมี่ ซันเดย์ นะครับ ที่เป็นข่าว ของนักแต่งเพลงชาวฝรั่งเศษผู้หนึ่ง ขอบคุณครับที่เข้าไปอ่านกลอนของผม จากใจ ใบไม้ในสายน้ำ
21 สิงหาคม 2550 23:26 น. - comment id 742237
อัสดงตรงที่เสาร์ของเราสอง ประประลองลองประยุทธ์พิสูจน์สาว หลงลืมแล้วทแกล้วกลอยร้อยเรื่องราว ฤดูเศร้าจึงเข้าครอบทดสอบใจ ...... เศร้าไปตามกันเลยล่ะพี่น้อง
21 สิงหาคม 2550 23:42 น. - comment id 742241
แวะมาเยี่ยมชมผลงานค่ะ.. สบายดีนะคะ หายไปนานเลย..
22 สิงหาคม 2550 11:39 น. - comment id 742404
เวลาคนเราเสียใจอะไรมากมาก อย่างนึงที่ไม่พยายามจะให้หยุดมันก็หยุดไม่ได้คือร้องไห้ ร้องไห้ให้เต็มที่ แล้ววันพรุ่งนี้กลับมายิ้มอีกครั้งนะคะ สู้ ๆ ค่ะ หอบกำลังใจกะรอยยิ้มมาฝาก
7 ตุลาคม 2550 23:11 น. - comment id 766897
ขอบคุณมิตรรักแฟนเพลง หายหน้าหายตาไปนานพอๆ กับสายฟ้าที่ฟาดลงกระหม่อมวันนั้น วันนี้..... เหมือนเดิม เมฆาลอนลับดับเวียนว่าย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
