ก็เจ็บมา ยังไม่ทัน จะสมาน ก็กลับมา พานพบเธอ ให้ไขว้เขว่ หนึ่งใจรัก หนึ่งขยาด เคล้าปนเป เริ่มลังเล กับจิตใจ ของตัวเอง หวั่นเกรง เหลือเกิน นะหัวใจ หากหวั่นไหว จนเกิด ความลุ่มหลง หากว่ารัก แล้วเป็น เช่นการณ์ก่อน ฉันคงปลง แต่ที่แค้ที่สุด คือ ใจมันยังคง ไม่ยอมฟัง ชื่นชม นิยมชมชอบ จนเกิดรัก ยากยิ่งนัก ที่ไม่อาจ เป็นดังหวัง จึงขอมี เธออยู่ ข้าง-ข้างกาย ปลอบประโลม หัวใจ ที่ผิดผลั้ง จะไม่ขอ รักเธอ อย่างจริงจัง เพราะสุดท้าย ของความหวัง ฉัน ก็ไมมีเธออยู่ดี
19 สิงหาคม 2550 14:08 น. - comment id 740512
ลงทะเบียนเข้ามาใหม่แล้วเข้าหน้ากลอนที่เขียน เข้าไปแก้ไขผลงานนะคะ
19 สิงหาคม 2550 14:11 น. - comment id 740514
เอาใจช่วยนะครับ
19 สิงหาคม 2550 14:26 น. - comment id 740525
เอาอีกแล้ว ไม่เข็ดสักที
19 สิงหาคม 2550 20:04 น. - comment id 740681
แวะมาทักทายค่ะ ทำไงได้ละค่ะ ก็หัวใจไม่หลาบจำไง เลย ไม่เข็ดสักที อิอิอิอิๆ
19 สิงหาคม 2550 22:26 น. - comment id 740769
แก้ไขได้ค่ะ..ลองดูนะคะเอาใจช่วยค่ะ.
21 สิงหาคม 2550 11:45 น. - comment id 741740
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะตอนนี้ก็รู้วิธีแก้แล้วค่ะ