กลางฝน ปลายฝน ต้นหนาว

นายรักษ์

โอ้ละหนอ รอฝน จนเจียนสาย
พอฝนไป จึงได้ฤกษ์ เบิกฟ้าหมอง
แดดพราวน้ำ  ฉ่ำพุ่ม ชุ่มแสงทอง
ตกแสงต้อง ระยิบย้อน สะท้อนแรง
ก่อนฝนมา ฟ้าร้อง ก้องแต่ดึก
นอนนึก ระทึกเสียง คอยเลี่ยงแสง
น้ำตานอง ร้องรื้น สะอื้นแรง 
ใจโหยแห้ง แล้งรักต่อ ใครหนอทำ
เทลงเท สาดลงมา แม่ฟ้าร้าว
จะหยอกเย้า ตลกแต่ง แรงไปไหม
สายฟ้าฟาด ขาดแล้วหนอ พ่อหัวใจ
น้ำสายไหน จะเข้าแข่ง แรงน้ำตา
ฝนจนเช้า  จันทร์ก็หนาว ดาวก็ท้อ
ไปแล้วไป  ใคร่พบต่อ ค่อยเรียกหา
อาทิตย์หลบ สบช่วงหนึ่ง จึงจะมา
พี่ฝนจ๋า ข้อกราบขอ  พอแล้ว ...ไป
วันนี้ร้อง สะอื้นไห้ จนใจแหลก
แค่เม็ดแรก ก็เกินรับ เข้าใจไหม
ทั้งเม็ดฝน น้ำตา คงสาใจ
ขอกันไว้ ขอเถอะนะ พอเถอะคุณ
โอ้ละหนอ รอฝน จนเจียนสาย
พอฝนไป ใคร่ฉงน มีคนหนุน
ดอกสีสวย เด็ดกลีบดอม หอมละมุน
แดดแสงอุ่น ฟ้าใส ที่ใคร่เจอ
หนาวต้องลม ลมหนาวเอย เจ้าใช่ไหม
กรุ่นกระไอ ละอองอ้อน แม้ตอนเผลอ
มวนหมอกบาง น้ำค้างสาว  ราวเก่าเกลอ
เลิกพกเพ้อ ได้พร่ำพรอด  ..กอดกันกลม
เลี้ยงต้อนรับ ขับกล่อม พร้อมเพลงหวาน
ฟังเรื่องฝัน  ครั้งเก่า เล่าผสม
จะผิงไฟ ไล่ลมรัก ที่ยังตรม
ลมสุขสม ลมเพื่อนเก่า ลมหนาวเอย