คืนนี้จักนอนฝัน เคียงข้างจันทร์สกาวฟ้า แสงดาวพราวนภา ห่มนิทราข้าฝันดี ย้ำเตือนในรอยจำ ความสุขฉ่ำล้ำเหลือที่ หวามใจในวจี รอยรักนี้ดั่งมีมนต์ สลักไว้ให้อิ่มสุข รำบัดทุกข์กลั่นสุขล้น เราสองครองเคียงยล มิ่งกมลขวัญคนดี กำซ่านซึ้งตรึงทรวง ความห่วงหวงจากจิตพี่ ฝังแน่นแดนใจนี้ รื่นฤดีหามีเลือน นิรมิตแห่งใจ มั่นบางใครไม่คล้อยเคลื่อน กรุ่นหวานผ่านปีเดือน คอยเย้าเตือนเรามีเรา ใจสวามิภักดิ์ เรียมประจักษ์รักรุมเร้า ครั้งหนึ่งเป็นดั่งเงา เคียงคู่เคล้าเฝ้าแหนนวล สายลมพรมลูบไล้ มิห่างหายเตือนให้หวน กระเซ้าเย้ายั่วยวน คราคิดทวนรัญจวนใจ ตักนี้พี่เคยนอน เอ่ยออดอ้อนพร่ำวอนไว้ ริ้วผมลมกวัดไกว เคลียแก้มไล้ให้พี่ดอม หอมเอยกลิ่นเกศา ป่วนอุราน่าถนอม หากแม้นได้ดมดอม จักมิยอมให้ห่างกาย สองปรางนางเต็มอิ่ม ยามแย้มยิ้มยั่วเหลือร้าย เอมล้ำน้ำคำชาย หยอดฝากให้ดวงสุดา สะเทิ้นเขินขวยยิ่ง อกแม่หญิงร้อนหนักหนา ซึมซาบอาบวิญญา แรงรักพาหลงเริงลอย ครุ่นคิดจิตคนึง ณ คราหนึ่งตรึงไม่น้อย ฝากไว้"ใจคนคอย" รอร่วมเรียงอยู่เคียงคุณ
17 สิงหาคม 2550 07:40 น. - comment id 739042
คุณอารีณา ณ ดึกดื่นคืนนี้ช่างอ่อนไหว หริ่งเรไรร้องระงมผสมเสียง หากแต่เราไร้คู่อยู่ร่วมเรียง สดับเสียงเพียงลำพังกับหวังเลือน บนฟากฟ้าดาราพริบระยิบแสง ลมพัดแรงแกว่งไกวใจลอยเลื่อน คอยขวัญใจที่ไกลลับนับปีเดือน รอยอาลัยคอยเฉือนพร่ำเตือนตน ..ดีใจจังค่ะมีเพื่อน...มีคนหลงมาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว..
17 สิงหาคม 2550 01:00 น. - comment id 739225
สวัสดีค่ะพี่หญิงฯ แต่งมาดึกเชียวนะคะ เพราะจังค่ะ จิตรำพันยังแต่งไม่ออกเลย นับถือนับถือ
17 สิงหาคม 2550 01:02 น. - comment id 739227
เย้ ได้ที่หนึ่งกะเขาด้วย อิอิ
17 สิงหาคม 2550 01:30 น. - comment id 739232
คุณจิตรำพัน ก็มาแต่งให้คนนอนดึกอ่านน่ะจ้ะ.. เป็นไปตามอารมณ์ของคนช่างฝันเนาะ... ฝันไปเรื่อย ๆ ...
17 สิงหาคม 2550 01:43 น. - comment id 739234
คุณรพีเจ้าขา... เอ...ถ้านักเรียนเหงคุณครูรพีขอบตาดำ ให้เข้าใจนะคะว่าครูกรำงานหนัก ใช่มั๊ยคะ คุณครูขา...ว่าแต่เด๋วนี้เก่งจาง ลงเพลงเองเป็นแล้ว ปรบมือโหน่ย..... (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
17 สิงหาคม 2550 04:51 น. - comment id 739245
กาพย์ยานี 11 ใช่มั้ยคะ?? เพราะจังเลยค่ะ ฝันได้ย้าววว เอ๊ย แต่งได้ย้าวววว น่ะค่ะ อิอิ
17 สิงหาคม 2550 06:11 น. - comment id 739263
เพราะจัง ซึ้งดี น่ารักมากค่ะ จินตนาการฉากรัก ได้เยี่ยมยอดไปเลย
17 สิงหาคม 2550 07:05 น. - comment id 739268
ณ ดึกดื่นอย่างนี้ ก็อ่อนไหว เลยปล่อยใจให้ลอยไป อย่างฝันๆ บนฟากฟ้าที่มีดาวนับร้อยพัน กับคืนวันเก่าๆเริ่มหวนมา.. ...เอ้อ...หญิงรพีจ๋า...ร๊ณาก็เป็นเหมือนกันค่ะ.. มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ
17 สิงหาคม 2550 07:26 น. - comment id 739278
คุณศรรกรแสนสวย เค้ามีครูดีค่ะ..สอนลงเพลง.. แต่เค้าอยากมีคุณครูคนสวยอย่างศรรกราจัง.. คือว่าอยากร้องเพลงได้อย่างหนูศรรกมั่งอ่ะ.. เคยทดลองร้องแล้วนะ..อัดได้แต่เสียงแต่ดนตรีอัดไม่ได้... คุณครูศรรกราสอนลูกศิษย์จอมโก๊ะอย่างรพีหน่อยดิ... อ้อ !! เด็ก ๆ เห็นจนชินแล้วค่ะ..
17 สิงหาคม 2550 07:28 น. - comment id 739279
คุณปอปลาตากลม ปรกติก็เป็นคนชอบฝันไร้สาระค่ะ... วันนี้อารมณ์ดีเลยฝันหวานซะ.. หาอะไรหม่ำบ้างนะคะ..เดี๋ยวปลิวตามลมไปแย่เลย..
17 สิงหาคม 2550 07:32 น. - comment id 739280
คุณเก็จถะหวา ชื่อแปลกและไพเราะดีค่ะ..หมายถึงอะไรเหรอคะ.. ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันค่ะ..
17 สิงหาคม 2550 07:44 น. - comment id 739283
หวั่นความหวังเลื่อนลอยคอยคนเก้อ ยังละเมอเฝ้าคอยละห้อยหา อย่าทำร้ายหัวใจนะไกลตา แม้วาสนาอาจคอยคนไปจนตาย ฝากสายลมพรมคำย้ำใครหนึ่ง มอบคิดถึงข้ามฟ้ามาถวาย โปรดกลับมาแลเหลียวคนเดียวดาย มาเติมสายสัมพันธ์ให้มั่นคง
17 สิงหาคม 2550 07:55 น. - comment id 739289
ไม่ไหวหวั่นเพราะรู้ฉันนั้นคอยเก้อ ด้วยตัวเธอมีคู่ชมภิรมย์หมาย มิขอปองข้องเกี่ยวมาเอี่ยวกาย ขอแอบซึ้งตรึงเดียวดายไม่หมายชม ณ คราหนึ่งในรอยรักประจักษ์จิต ได้ร่วมชิดเป็นมิ่งมิตรสนิทสนม ได้แต่หวนคนึงหาครารื่นรมย์ เก็บรอยไว้หมายชื่นชมเพียงลำพัง ..ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ.. กลอนคุณเพียงพลิ้วก็ยังคงไพเราะเหมือนเดิม..
17 สิงหาคม 2550 09:15 น. - comment id 739307
มาซุ่มเงียบอยู่นี่เอง..... เห็นเมื่อวานไม่รวมตัวนึกว่าไปไหน... แล้วเมื่อวานนอนฝันหวานมั๊ยเจ้าคะ.... จันทร์ฝันหวานนอนน้ำลายยืดเลย
17 สิงหาคม 2550 10:29 น. - comment id 739328
รอยฝันวันเก่าเก่า มีรอยเศร้าเรายังเห็น อาจทำให้ลำเค็ญ และกลายเป็นแผลน่ากลัว อ่อนหวานปานน้ำผึ้ง ยามเคล้าคลึงกันเนียนัว ฟ้าพลันมืดสลัว ปิดกันตัวเพราะเปลี่ยนไป เนานานแล้วผ่านล่วง เขาเพียงลวงให้อ่อนไหว เจ็บหนักจึงพักใจ กลางพงไพร..ในหมู่ชน..
17 สิงหาคม 2550 11:01 น. - comment id 739337
สวัสดีค่ะ หญิงรพี โรแมนซ์ จริงเลยค่ะ มีใครให้คอยถึงจะไม่มีจุดหมาย แต่ก็ดีกว่าไม่มีใคร? คนที่เราคอยไม่จำเป็นต้องเป็นคนรัก นะคะ เป็นเพื่อนเป็นใครสักคนที่พิเศษ มากกว่ารักก็มีถมไปค่ะ เป็นเพื่อนใจให้นะคะ
17 สิงหาคม 2550 11:48 น. - comment id 739347
นี่แหละคือกาพย์ยานี 11 ทำได้สองลักษณะ คือบทสุดท้าย จะสัมผัสกันก็ได้หรือไม่สัมผัสกันก็ได้ แต่ลักษณะนี่ หากบังคับด้วยคำครุลหุก็จะกลาย เป็นฉันท์ไปทันที เดี๋ยวนี้เก่งมากเลยนะ อ้อ แต่ในความคิดผมเองนะจะนอกลู่นอกทางหรือเปล่า ก็ไม่รู้แต่ บทสุดท้ายจริงๆหากจะไม่สัมผัสกับบทส่ง คือบทรับไม่รับกับบทส่งแล้วจบลงเลยจะงดงาม กว่า เพราะเหตุใด เพราะเหตุว่าคนอ่านจะได้รู้ ทันทีว่ากาพย์นี้จบลงโดยสมบูรณ์ หากยังสัมผัส กันนั้นคนอ่านจะคิดว่ายังมีตอนต่อไปอีกจ๊ะ รักเสมอ แต่ไม่ผิดถูกต้องแล้ว แต่ผมเองมัก จะให้คนอ่านรู้ว่า กาพย์ที่เราแต่งนี้จบสมบูรณ์ เสมอจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
17 สิงหาคม 2550 12:11 น. - comment id 739358
๑. กาพย์ยานี ๑๑ kaapyaanii 11 ตัวอย่าง: กาพย์ยานีลำนำ สิบเอ็ดคำจำอย่าคลาย วรรคหน้าห้าคำหมาย วรรคหลังหกยกแสดง ครุลหุนั้น ไม่สำคัญอย่าระแวง สัมผัสต้องจัดแจง ให้ถูกต้องตามวิธ.ี ตัวอย่าง: ชายตามองหาเจ้า แสนยั่วเย้ายวนวิญญณ์ ชายหาดดาษนาวา ริมคงคาพานุชจร หัวหินถิ่นหาดเหิน โอบอรเดินแดนสาคร ลุยคลื่นรื่นสมร เอวอ่อนช้อนดั่งมัจฉา. ________________________________________ แก้วประเสริฐ.
17 สิงหาคม 2550 13:11 น. - comment id 739393
เพราะคะ เก่งจังคุงครูรพีเจ้าขา พักนี้แปลกพี่ๆๆแต่งกลอนหวานกานจัง
17 สิงหาคม 2550 14:11 น. - comment id 739403
มานั่งคอยเป็นเพื่อนค่ะ..เผื่อฟลุ๊ค..เจอคนรู้ใจบ้าง.
17 สิงหาคม 2550 14:44 น. - comment id 739424
ขอให้ คุณครูรพี หลับฝันดี ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน เจ้าค่ะ
17 สิงหาคม 2550 15:00 น. - comment id 739437
มองความรักในแง่ดีชีวิตก็มีแต่ความสุขเนาะ
17 สิงหาคม 2550 16:06 น. - comment id 739481
น้องมณีจันทร์คนสวยนิดส์นึง ซุ่มเงียบลองฝึกแต่งกาพย์ยานี 11 ดูจ้ะ... คิดทั้งคืนได้แค่นั้นแหละ... วันนี้พี่ไม่ว่างนะคะ...อยากคุยด้วยแต่ติดธุระ ยังไม่ได้ยินเสียงของคุณยาแก้ปวดกับอาราเล่เลย.....อยากฟังว่าจะไพเราะเท่ากับน้องจันทร์มั้ย.....หรือว่า...
17 สิงหาคม 2550 16:08 น. - comment id 739485
คุณครูพิม ต่อไปนี้รพีไม่ยอมให้ใครมาลวงเราง่าย ๆ หรอกค่ะ... วันนี้กลอนครูพิมเศร้านะคะ... นี่ถ้าอยู่ใกล้ ๆ จะกอดแน่น ๆ เพื่อถ่ายทอดกำลังใจให้ค่ะ.. ดูแลตัวเองนะคะ...มีคนเป็นห่วง..แต่เป็นใครม่ายบอก..ให้คิดเอาเอง..
17 สิงหาคม 2550 16:10 น. - comment id 739488
คุณผู้หญิงมือสอง รพีไม่มีใครให้คอยหรอกค่ะ..ก็ขี้ตู่ติ๊ต่างไปเรื่อย ๆ.. คอยทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้..ไม่เสียเวลาคอยหรอกค่ะ.. แต่บางทีรู้ทั้งรู้ว่าเสียเวลา...แต่ก็ยินดีจะคอย.. งงมั้ย..นี่หรือปรากฏการณ์แห่งความรัก..
17 สิงหาคม 2550 16:17 น. - comment id 739493
ลุงแก้วประเสริฐ รพีเริ่มเข้าใจในเรื่องของกาพย์ยานี 11 มาขึ้นแล้วค่ะ... และก็มองเห็นถึงความแตกต่างในเรื่องของบทสุดท้ายคือถ้าแต่งแบบไม่รับกับบทส่ง ก็จะทำให้คนอ่านทราบได้ว่านี่มันจบแล้วเนาะ... เดี๋ยวรพีจะปรับนิดหน่อยค่ะ..แต่ตอนนี้ยังไม่มีเวลาค่ะ...รีบมาตอบความคิดเห็นก่อน เพราะเดี๋ยวจะไม่อยู่...แฟนรายการคอยตอบคอมเม้นแย่... ขอบคุณลุงแก้วมากค่ะ...ตอนนี้รพีสนใจเรื่องคำครุ ลหุ แล้วสิคะ... ลุงลองแต่งให้อ่านสักบทสองบทนะคะ...เคยเห็นคุณปราณรวีแต่งไว้เมื่อครั้งวันแม่ ก็ไพเราะดีแต่ไม่ทราบเขาเรียกว่าอะไร... ดูแลตัวเองนะคะ..รออ่านงานลุงค่ะ....
17 สิงหาคม 2550 16:19 น. - comment id 739498
คุณพิมจังคนงาม ไม่มีอะไรแปลกค่ะ...เวลาเขียนงานเศร้า ๆ บางทีรพีก็ร้องไห้ค่ะ...มาคราวนี้ไม่อยากร้องไห้ก็เลยเปลี่ยนแนวใหม่ดูค่ะ.. ลองดูว่าจะทำได้บ้างไหม.....ก็ทำได้เท่าที่เห็นนี่แหละค่ะ..
17 สิงหาคม 2550 16:20 น. - comment id 739502
คุณกุหลาบขาว ..แง แง มาตัวเปล่าอีกแล้ว... เค้าอยากได้รูปสวย ๆ มั่งอ่ะ...งอนแล้วนะจะบอกให้..
17 สิงหาคม 2550 16:22 น. - comment id 739506
หนูน้อยอาราเล่แก้มยุ้ย ๆ เช่นกันค่ะ...วันนี้ป้าหญิงรพีออนไลน์บ่ได้เน้อ... มีธุระที่ต้องจัดการเนาะ...พรุ่งนี้วันหยุดค่อยเจอกันจ้า.. อยากฟังเสียงเล่ใจจะขาดแล้ว..เสียงจะสวยเหมือนตัวจริงมั้ย... อ้อ !! เสียงคุณยาแก้ปวดด้วยเนาะ..
17 สิงหาคม 2550 16:23 น. - comment id 739510
คุณโคลอน ใช่แล้วค่ะ..มองรักในแง่ดีชีวีก็มีสุข...เห็นด้วยจ้า..
17 สิงหาคม 2550 17:07 น. - comment id 739577
เรื่องอดีดอย่าไปพูดถึงเลยครับ เอาปัจุบันให้ดีที่สุด ถนอมรักไว้
17 สิงหาคม 2550 17:10 น. - comment id 739581
ปู่ก่องกิก ปู่บอกตัวปู่เองหรือว่าบอกหลานกันเล่านั่น...
17 สิงหาคม 2550 18:36 น. - comment id 739633
ไหนบอกมีเพลง ทำไมเค้าไม่ได้ยินอะ หญิงรพีงานยุ่งยังไง ก็มีเวลาว่างสำหรับกาพย์ เพราะๆเสมอ... ป.ล.อยากได้ยินเสียงเขาเหรอ ระวังตกใจเป็นเสียงหนุ่มนะ อิ อิ
17 สิงหาคม 2550 18:48 น. - comment id 739643
บินมาอ่าน..ผ่านมาทักทายครับ
17 สิงหาคม 2550 20:47 น. - comment id 739670
ใจคนคอยละห้อยหา ร้าวอุราพาหวั่นไหว เหลือความว่างเปล่ารำไป เพราะเหตใดใยลืมกัน
17 สิงหาคม 2550 22:47 น. - comment id 739721
อันคนคอยเหว่ว้า หวามไหว รอรักย่อมเงาใจ เช่นนั้น ดั่งฟ้าพรากไถง ส่องสาด แสนระทมบ่มคั้น จวบสิ้นสุดสลายฯ
18 สิงหาคม 2550 00:48 น. - comment id 739827
นึกถึงเพลงลูกทุ่งนักร้องหญิงจำไม่ได้ว่าใคร เขาร้อง นอนเดียวดาย นอนดิ้นไป ดิ้นมา ดิ้นไป นอนดิ้นไป ดิ้นมา ดิ้นไป เนื้อเพลงรู้สึกจะมีเท่านี้จริง ๆอิอิ ก็ยังนึก งง อยู่ว่า นอนเดียวดายทำไม่ต้องดิ้นไปดิ้นมา อิอิ
18 สิงหาคม 2550 10:06 น. - comment id 739938
คุณยาแก้ปวด เสียงผู้ชายไม่ว่าแต่อย่าเป็นเสียงกระเทยก็แล้วกัน...
18 สิงหาคม 2550 10:08 น. - comment id 739940
คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ รบกวนเกินไปรึเปล่าคะ..ถึงกับต้องบินมาอ่านผ่านมาทัก.. ขอบคุณค่ะ..
18 สิงหาคม 2550 10:13 น. - comment id 739943
คุณไหมไทย ไม่เห็นเขาบอกว่าเพราะเหตุใดจึงลืมกัน... แต่ที่แน่ ๆ เขาลืมไปแล้ว..ฮา
18 สิงหาคม 2550 14:29 น. - comment id 739994
คุณปลายตะวัน คอยรักคืนสู่เหย้า เรือนใจ แม้นจักนานเท่าใด ไป่ท้อ รู้ดีพี่ห่างไกล สุดกู่ เพียงคร่ำครวญตัดพ้อ แค่นั้นนะใจ ไม่นิยมดื่มกาแฟค่ะ..ขอบคุณ..กลัวแก่เร็วเนาะ..
18 สิงหาคม 2550 14:38 น. - comment id 739995
คุณฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน) มีด้วยเหรอคะเพลงนี้น่ะ..รพีไม่เคยได้ยินเลย
19 สิงหาคม 2550 12:46 น. - comment id 740414
แต่งไว้ในรอยอาลัย...ตอบกลอนคุณเพรง พเยีย เป็นรอยรักรอยร้าวคราวรักล่ม รอยระทมโถมถาอกล้าถอย ลิขิตแห่งรอยกรรมมาซ้ำรอย กัดกร่อนใจดวงน้อยคอยเดียวดาย ใต้เงาจันทร์ในวันเงียบเลียบริมฝั่ง คิดคำนึงถึงความหลังครั้งจันทร์ฉาย พี่ชวนชี้ชมนภาดาราราย เคียงคู่กายอุ่นหทัยไอรักอวล ครานี้หมดเยื่อใยร้างไร้รัก แน่ประจักษ์เป็นอื่นไม่คืนหวน เหลือเพียงเงาแห่งฝันกับจันทร์นวล พร้อมเสียงครวญร่ำไห้แห่งใจเรา เงียบและเหงาเศร้าอยู่เดียวเหลียวละห้อย ฝากแต่รอยระทมห่มความเศร้า เพียรตอกย้ำซ้ำรอยรักสลักเงา อกจึงร้าวเคล้าน้ำตา..ด้วยอาลัย..