วันนี้เป็นวันสุดท้าย ของลมหนาว วันคืนยาวอันหนาวเหน็บจะลาจาก ลมกรรโชก ครางหวีดหวิว ยามที่พราก ทนกรำตาก สู้หนาวเย็น เช่นทุกปี ฝนประพรำโปรยปราย ท้ายคิมหันต์ ในคืนวัน ที่อ่อนล้า ยามฟ้าปิด จิตล่องลอย คล้อยคิด กับชีวิต ที่ปกปิด ความอ่อนแอ และเดียวดาย ช่างใจหาย กับคืนวัน ที่ล่วงลับ จันทรยังกลับมาหวนทวนฟ้าใหม่ แต่ใจเรา เล่าดวงนี้ ไปแสนไกล กู่เท่าไร ก็ไม่กลับ เหมือนลับเลย มันไม่มีหรอกน้ำตา มันชาด้าน ยุ่งกับงาน อยากจะลืม เรื่องทุกสิ่ง นั่งเหงาๆตรงที่เราเคยนั่งอิง หน้าเตาผิง คืนสุดท้าย ปลายหนาวลา.
15 สิงหาคม 2550 18:16 น. - comment id 738680
เห็นรูปแล้วอยากปิ้ง MARSHMELLOW กินข้างๆHeaterจัง คงจะทั้งหวานทั้งอุ่น ที่ 1 ละป่าวเนี่ย
15 สิงหาคม 2550 18:35 น. - comment id 738693
สวัสดีค่ะอารีณา วันสุดท้ายของลมหนาวที่ไหนคะ เอาเป็นว่ามีเริ่มก็ต้องมีจบ มีเกิดก็มีดับนะคะ อย่าเศร้าไปเลย ไม่จากวันนี้ก็ต้องจากวันหน้าค่ะ
15 สิงหาคม 2550 19:03 น. - comment id 738708
สวัสดีค่ะอารีณา มาแบบเหงา ๆเศร้าเลยนะคะ ที่ที่เคยมีคำว่าเรา แค่นึกก็เจ็บแล้วคะ
15 สิงหาคม 2550 19:58 น. - comment id 738729
ลมจะหนาวเพียงใดใช่ต้องหนาว ฟ้าสกาวหรือไม่ใช่ต้องสน คืนคืนนี้เจ้าอย่าพึ่งทุกข์ระทม ขอเจ้าดื่มนมอุ่นๆให้ผ่อนคลาย อันตัวข้าจักคอยปลอบใจเจ้า ลมบางเบาจะพัดเจ้าเมื่อยามสาย เจ้าจงนั่งปล่อยอารมณ์ตามสบาย คืนสุดท้ายใช่จบลงลับลาไกล หัวใจเจ้าก็คงอยู่คู่ตัวเจ้า แม้จะเคล้าน้ำตาไม่สดใส ข้าจะคอยอยู่ตรงนี้ให้กำลังใจ ใช่หัวใจเจ้าจากไปตามสายลม
15 สิงหาคม 2550 22:14 น. - comment id 738779
ยาแก้ปวด สวัสดีค่ะ งั้นมานั่ง ทาน ข้างๆ้ำ heater ด้วยกันนะคะ อุ่นดี
15 สิงหาคม 2550 22:28 น. - comment id 738785
จิตรำพัน ออสเตรเลียค่ะ ใช่แล้วค่ะทุกๆอย่างย่อมมีจุดจบ ในตัวขิงมันเสมอ รีณาสนุกกับงาน ค่ะ ขอบคุณจิตรำพัน นะจ๊ะ
15 สิงหาคม 2550 22:40 น. - comment id 738790
ผู้หญิงมือสอง ใช่ค่ะ อดีตรที่ผ่านไป มีทั้งเรื่องดีและไม่ดีปะปนค่ะ แต่ธรรมชาติของมนุษย์ มักชอบหยุด ตัวเองให้นิ่งอยู่ ู่กับความทรงจำที่เจ็บปวดเสมอ ต้องใช้เวลาในการลืมมันค่ะ สนุกกับงานที่ทำอยู่ มีกิจกรรมมากขึ้น แล้วจะดีขึ้นเองค่ะ ช่วงนี้ ไม่ค่อยอยู่หน้าคอมบ่อยนักแล้วค่ะ
15 สิงหาคม 2550 22:50 น. - comment id 738796
คราลมหนาวคราวนี้ คงได้อุ่น ได้นมอุ่นหนี่งแก้ว ก็ดีหนา มีเพื่อนยา มาปลอบใจ สบายอุรา ลมหนาวลา ก็ไม่กลัว เพราะมั่นใจ ขอบคุณค่ะ darkness_Hero
15 สิงหาคม 2550 23:16 น. - comment id 738811
ซ่อนความเจ็บเก็บงำย้ำตือนจิต คราใด้คิดแสนอิดโรยละโหยไห้ น้ำตาท่วมรินรดจนหมดใจ หาได้ไหลออกจากตาคราระทม เยือกย็นร้าวคราวคิมหันต์นั้นเยือนโลก ใจที่โศกก็ยิ่งเศร้าเคล้าขื่นขม อีกกี่ฝนอีกกี่หนาวร้าวระทม เฝ้าชื่นชมบ่มความช้ำกรรมหรือไร มายือนปลายหนาวเหงาสุดกู่ นั่งผิงไฟไร้คู่รู้หรือไม่ นับแรมเดือนแรมปีที่ร้าวใจ หนาวผ่านไปแต่ตัวสาวหนาวยิ่งเอย เอ้าส่งใหม่อันแรกนะพิมพ์ให้แกไม่ครบนะ ฝากเจ้าของบ้านลบให้ด้วยนะคะ พอดีพี่เค้าเข้าบ้านกลอนไม่ได้คะ เน็ตมันช้ามาก ฝากมาบอกว่า กลอนเพราะมากคะ
16 สิงหาคม 2550 00:16 น. - comment id 738824
สวัสดีคะ อันนี้มาด้วยตัวเองแล้วเจ้าคะ ซำบายดีบ่อ อิอิ จันทร์ซำบายดีจ้า อะไรกันฝนยังตกอยู่เลยหายหนาวแล้วเหรอ
16 สิงหาคม 2550 00:20 น. - comment id 738825
มือไวไปหน่อยนะ อิอิ หมดลมหนาว สาวครวญ ยินถึงนี้ พระจันทร์นี้ รับฟัง แลมองเห็น ว่ามีทุกข์ ปวดร้าว จนชาเย็น จันทร์จะเป็น เพื่อนเจ้า ยามเหงาใจ เอาแค่นี้ก่อนนะ ง่วงแล้วนะ อิอิ ฝันดีนะคะ
16 สิงหาคม 2550 00:20 น. - comment id 738826
มณีจันทร์-- bananaleaf ขอบคุณนะคะ สองสาวขอบคุณในน้ำใจ ..ทีดีทีมีต่อ รีณาสม่ำ่เสมอ ...และแวะมาเยี่ยมกันตลอด.... และเช่นกันค่ะ กลอนที่หญิงรพีเขียนให้รีณา ก็เพราะมาก ขอบคุณนะคะจันทร์ ที่พิมพ์ให้ เอ้อ อิๆๆ ที่เขียนว่า ฝากให้เจ้าบ้านลบให้เนี่ยะ คงไม่ใช่รีณานา
16 สิงหาคม 2550 00:30 น. - comment id 738828
มณีจันทร์ อ่านของจันทร์ดวงนี้ แล้ว ยิ้มออก เลยค่ะ รีณาซำบายดีจ้า..ค่ะ ฝนตก วันนี้ เป้นหนาววันสุดท้าย แต่ตอนนี้อุ่นแล้วนา เพราะมีเพื่อนๆในห้องกลอน และมิตรภาพที่อบอุ่น หายเหงานะคะ ขอบคุณ กลอนน่ารักๆของจันทร์เช่นกันค่ะ
16 สิงหาคม 2550 00:50 น. - comment id 738834
หวัดดีค่ะ หญิงรพี ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะๆ และน้ำใจ ในมิตรภาพ ที่มีให้ รีณา อย่างอบอุ่นตลอดมา กลอนปลอบใจ น่ารักเช่นเคยค่ะ ฝันดีนะคะ ทั้งหญิง รพี มณีจันทร์ และเพื่อนนักกลอนทุกๆคนค่ะ
16 สิงหาคม 2550 08:34 น. - comment id 738873
คุณอารีณา.. เมื่อคืนหญิงรพีเข้าบ้านกลอนไม่ได้ค่ะ... ไม่ทราบว่าระบบเป็นอะไร..แต่ได้คุยกับสาวสวยบ้านกลอน ตั้งสามคนแน่ะค่ะ...แต่สวยน้อยกว่ารพีทั้งสามคนเลยนะคะ.. เลยฝากน้องมณีจันทร์โพสให้ค่ะ... ดูแลตัวเองนะคะ..ช่วงเปลี่ยนฤดู.. อาจทำให้เราเป็นไข้ใจได้..
16 สิงหาคม 2550 10:18 น. - comment id 738919
ดีเจ้าคะ คุงพี่อารีณาคนสวย หนาวทั้งฝนหนาวทั้งน้ำตานะคะ เศร้าจังคะเหมือนเลยชีวิตพิมช่วงนี้
16 สิงหาคม 2550 10:35 น. - comment id 738929
ที่บ้านพี่ ยังไม่มี ความหนาวเลย แม่ทรามเชย อยู่ที่ไหน ถึงได้หนาว อยู่ยุโรป ออสเตียเรีย หรือว่าลาว จงส่งข่าว บอกพี่ก่อง ด้วยน้องอา
16 สิงหาคม 2550 12:54 น. - comment id 738975
ไม่สุดท้ายจริงหรอกครับ เดี๋ยววันหนาวก็กลับมาทำให้จำได้ว่าหนาวใหม่ และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป...
16 สิงหาคม 2550 20:25 น. - comment id 739118
หญิงรพี สวัสดีค่ะ หญิงรพี รีณากำลัง อ่านซึ้งๆ ตรงข้อความสุดท้าย ต้องหัวเราะด้วยความ สดใส กับแซว จาก หญิง รพีเลยค่ะ ...เป็นไข้ใจ ช่วงนี้ ไม่กล้าเป็นแล้วค่ะ อิๆๆ หาคนรักษาลำบากค่ะ..กลัวคุณหมอ มาเป็นซะเอง อิกครั้ง.อิๆๆ ขอบคุณนะคะ
16 สิงหาคม 2550 20:30 น. - comment id 739119
พิมญดา น้องพิมจัง จ๋า มานั่งร้องไห้ ข้างๆ พี่ รีณา เร็วๆค่ะ เป็นเพื่อนกันนะคะ เสร็จแล้ว เราก็ ไปวิ่งเล่นน้ำฝนกันค่ะ
16 สิงหาคม 2550 20:51 น. - comment id 739126
คุณก่องกิก บ้านของอา อยู่ที่ออส จ้า พี่ก่อง ฟ้าสีทอง ด้านอีกฟาก ของบ้านพี่ ได้ข่าวว่า บ้านไม่หนาว เหรอคนดี อาจเพราะที่ พี่หนุ่มhot จึง charge ไฟ(จ้า...อิๆๆ).......
16 สิงหาคม 2550 22:04 น. - comment id 739157
คุณ แทนคุณแทนไท ยินดีนะคะ ที่มาเยี่ยม รีณา อ่านกลอนอันแสนเพราะของคุณ ทุกโพสต์เลยค่ะ ชื่นชม การใช้คำที่คุณแต่ง ลงในกลอน รีณาอยากมีพรสวรรค์อย่างนี้บ้าง มีใจรัก อย่างเดียวคงไม่พอ.. จริงของคุณนะคะไม่มีคำว่า สุดท้าย หากว่าชีวิตเรา ยังคงอยู่ และสิ่งนั้น มันก็จะกลับมาหาเราอิก เมื่อถึงเวลาของมัน...มันจะกลับมา เตือนความจำเรา และก็จะเป็นเช่นนี้ ตลอดไป.....
17 สิงหาคม 2550 02:00 น. - comment id 739236
คุณรีณา..... หน้าหนาวไม่ใช่มีแค่ปีเดียว ปีหน้า ปีโน่น ปีนู้น และปีต่อๆ ไปก้อยังมีค่ะ ไม่ต้อง เศร้าหรอกค่ะ เรามาแดนซ์กระแทกความโศก กันเถอะค่ะ อิอิ (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
17 สิงหาคม 2550 11:23 น. - comment id 739343
กลอนบทนี้เป็นกลอนเก้า คนจะให้เป็นเก้าคำ เสมอๆนะ การสัมผัสยังไม่มี ควรให้มีการสัมผัส ของคำ เช่น วันนี้เป็น วันสุดท้าย ของลมหนาว หาก คำที่สามสัมผัสกับคำที่สี่ หรือคำที่หกสัมผัส กับคำที่เจ็ดหรือแปด ความไพเราะจะเกิดขึ้นทันที ไม่เป็นลักษณะห้วนๆจ้า ส่วนคำ " ๆ "ไม่ควรจะใช้ เช่น นั่งเหงาๆ นั้นควรเป็น นั่งเหงาเหงา จ๊ะ และอีกอย่างหนึ่งควรแบ่งบรรทัด ครบสี่บรรทัดควร ขึ้นเป็นสองบรรทัดคนอ่านจะได้ไม่ลานตา สละสลวย กลอนบทหนึ่ง กลอนบทแรกควร เว้นวรรคสัก ประมาณ สามสี่ห้าก็ได้แล้วแต่เราไม่ควรดูเป็น ติดพรืดกันไปหมด คนอ่านจะไม่รู้ว่าเป็นบทอะไร การติดต่อสัมผัสต้องสัมพันธ์กันเกี่ยวกับเรื่อง เดียวกันทั้งบทกลอนจ๊ะ ลองใหม่นะจ๊ะ ตอนแรก ควรจะสามคำ วรรคหนึ่งครั้ง จนครบบรรทัดน๊ะ รักเสมอ บอกแล้วว่าพยายามให้ใช้ใจเราและ อารมณ์เป็นหลักสำคัญกลอนเราจะได้อ่อนไหว พยายามหาอักษรที่สอดคล้องกันมาสัมผัสกันนะ การใช้วรรคนั้นเพื่อจะเน้นแบ่งว่าเป็นกลอน อะไรกันจ๊ะ เมื่อชำนาญแล้วไม่เว้นก็ได้เพราะ คนอ่านจะทราบเองแหละ สำคัญ แปดต้องเป็น แปด เก้าต้องเป็นเก้าเท่านั้นไม่ใช่เปอะปนกัน ไปหมดจ๊ะ บางคำของอักษรจะกล้ำกันก็ควรนับ จังหวะเสียงอ่านนะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
17 สิงหาคม 2550 11:25 น. - comment id 739346
อ้อลืมไปในแต่ละบทไม่จำเป็นอย่าซ้ำอักษรกัน ในบทที่หนึ่ง และบทที่สองควรหลีกเลี่ยงคำซ้ำกัน ในบทที่หนึ่งด้วยนะจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
17 สิงหาคม 2550 12:49 น. - comment id 739382
ดีใจจังเลยค่ะ ที่คุณครูแก้วมา ทักทายแก้ไข บทกลอนของ ร๊ณา จะแก้ไขค่ะ และสัญญา กลอนต่อไป ต้องดีขึ้น และ อาศัย หลักที่คุณครูแนะนำ มาปรับปรุง แก้ไข..กราบขอบพระคุณ คุณครูด้วยความเคารพนะคะ
17 สิงหาคม 2550 14:45 น. - comment id 739425
ชีวิตต้องเป็นๆ ไปตามฤดูกาลนะคะ
17 สิงหาคม 2550 15:55 น. - comment id 739462
แล้วลมหนาวจะผ่านไปค่ะ...
19 สิงหาคม 2550 02:22 น. - comment id 740224
คุณ*** จริงด้วยค่ะ ชีวิตเป็นไปตามฤดดูกาลของมันเสมอ ยินดีค่ะ มาบ่อยๆนะคะ
19 สิงหาคม 2550 02:32 น. - comment id 740226
โคลอน สวัสดีค่ะ จริงซินะคะ ทุกอย่างในโลกนี้ ไม่ีมีอะไรที่หยุดอยู่กับที่ เมื่อลมหนาวนี้ผ่านไป ลมหนาวใหม่ ก็จะมาทักทายเราอีก ด้วยความหนาวเดิมๆๆ ขอบคุณที่มายี่ยมค่ะ สบายดีนะคะ...