ฝากน้ำตารินรดหยดน้ำสังข์ ด้วยใจหวังมุ่งมาดและปรารถนา ด้วยอยากอยู่ใกล้ใกล้ไม่ไกลตา แต่ชะตาผกผันฉันห่างเธอ จึงเขียนกลอนฝากมาเวลาห่าง ปล่อยใจร้างแต่ยังฝันผูกพันเสมอ อาจด้วยรักและผูกพันฉันมีเธอ ก็คงเพ้ออยู่อย่างนี้ไม่มีวัน ในยามกินยามนอนถอนสะอื้น ใจขมขื่นขลาดขมอารมณ์ฝัน อยากได้เธอเป็นคู่รู้ใจกัน ดั่งความฝันเคยมีที่ต้องการ ขอให้เธอครองคู่อยู่กับเขา ต่อแต่นี้ไม่มีเราที่เล่าขาน ยังไม่ลืมความหวังครั้งเบ่งบาน ถึงสะท้านใจเจ็บ....ยังเก็บงำ ทิพย์โนราห์ พันดาว