สงบเงียบเยียบเย็นมิเห็นใคร อยู่กลางใจที่ราบเรียบเปรียบเวหา มีเพียงลมที่โหมพัดให้จิตพา อ่อนแรงราโรยลงเพียงผู้เดียว โลกของฉันมีเพียงเหงารุมเร้าจิต ยากพิชิตความเหงาลงโดยมิเหลียว อยู่กันมาจนแทรกซึมเป็นหนึ่งเดียว คล้ายพันเกี่ยวแนบไว้โดยชะตา จนกระทั่งวันนี้มาพบเธอ ใจละเมอฝันถึงใคร่หวลหา เฉกน้ำแข็งเจอตะวันให้นำพา ละลายท่าแปรเปลี่ยนไปเป็นเพียงลม อบอุ่นนักเรียกว่ารักจะได้ไหม ไม่แน่ใจว่าเธอนั้นอยากอุ้มสม กลัวเพียงว่าเวลาผ่านตะวันลม เพิ่มเสียงขรมแห่งน้ำตาแช่แข็งใจ
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย 1 ส.ค. 2550 22:26 น. - ID 105553 
1132
5
0
1 สิงหาคม 2550 23:23 น. - comment id 732585
นั่นแน่แม่มู๋...เหมือนกับว่าโลกกำลังจะกลาย มาเป็นสีชมพูเลยนะคะนั่น..อยากฟังข่าวดีจังค่ะ... คิดถึงนะคะ..
2 สิงหาคม 2550 09:18 น. - comment id 732697
หมู เอ้ย หนูเป้ แหะๆๆล้อเล่นน๊าน้องรัก... คิดถึงจัง งานยังยุ่งอีกเหรอจ๊ะ หายไปนานเลยน๊า พี่ศรรกรายังคิดถึงหนูอยู่น๊า ข่าวคราวส่งหา กันบ้างก้อดีนะน้องสาว..อย่าเงียบฉี่จิรู้ป่าวเอ่ย
(¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
2 สิงหาคม 2550 10:36 น. - comment id 732745
กลัวใจตัวเองที่สุดเลยจ้าน้องเป้ คิดถึงค่ะ
2 สิงหาคม 2550 12:28 น. - comment id 732799
น้ำแข็งเจอตะวัน ว้าว!!
2 สิงหาคม 2550 13:29 น. - comment id 732826
ดีจ้า เปเป้ซัง...ไม่ได้เจอนานเลยน๊ะ แต่ก้อหวังว่าจะสบายดี คิดถึงเหมือนกันนะเนี่ยยยย
2 สิงหาคม 2550 14:34 น. - comment id 732882
กลัวใจตัวเองจาอ่อนแอเหมือนกันค่ะ.....
สมหวังเร็ว ๆ นะจ้ะคุณเปเป้.....
2 สิงหาคม 2550 17:03 น. - comment id 732962
สวัสดีค่ะ เปเป้ฯ ใจของเราก็น่ากลัว ใจของคนอื่นยิ่งน่ากลัวกว่า... รักษาสุขภาพนะคะ เปเป้ฯ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
