ระรินร่วงโปรยหยาดไม่ขาดสาย หยดน้ำพรายกระทบแสงแรงจันทร์เจ้า ระรินร่ำน้ำตามาพร่างพราว ระริกร้าวหนาวสั่นฝันระทม ลมรินร่ำฝร่วงพราวหนาวน้ำค้าง ลมรักร้างหวลไห้ใจขื่นขม ลมลวงหลอกฉันอยู่ใยโอ้ใจลม วอนผสมความหวานบ้างอย่าลางเลือน มองเวิ้งฟ้าวะวิบไหวหัวใจร้าว ฝันเหน็บหนาวห่างไกลใจโดนเฉือน มีรอยแผลเจ็บช้ำคอยย้ำเตือน ดั่งกับเดือนขาดดาวแสนหนาวใจ สายฝนโปรยฟ้าฉ่ำค่ำคืนนี้ เขียนกวีบอกจันทร์ว่าหวั่นไหว หนาวลมฝนกระเซ่นซ่านสะท้านใจ แสนอาลัยไห้หวลครวญกับจันทร์
ทิพย์โนราห์ พันดาว 1 ส.ค. 2550 18:24 น. - ID 105539 
1007
1
0
1 สิงหาคม 2550 19:09 น. - comment id 732434
พี่พุดขอบคูณมากค่ะ รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่พี่ให้ควมสำคัญกัน ทิพย์โนราห์ พันดาว ขอบคุณค่ะ
1 สิงหาคม 2550 19:58 น. - comment id 732470
หวานละมุน หอมกรุ่นในความหวาน แผ่ปลายซ่านความซึ้งถึงเบื้องลึก อ่านบทกลอนบทนี้ให้รู้สึก แสนจะนึกชื่นชมนิยมคุณ ................เขียนได้ไพเราะจังค่ะ..........
1 สิงหาคม 2550 20:52 น. - comment id 732509
คราฝนพรำนอนพร่ำพรอดกอดไอหนาว ความเจ็บร้าวเล้าโลมใจให้กระสัน หยดพิรุณหยาดฟ้ามารำพัน พรมความฝันอันร้าวรานผลาญฤทัย หนาวผิวเนื้อเถือผิวใจไหวระหวาด โศกปนขลาดด้วยพลาดรักถูกผลักไส เดือนขาดดาวสาวขาดหนุ่มรุ่มร้อนใจ จึงครวญคร่ำพร่ำเพ้อไปให้หายตรมกลอนไพเราะมาก ๆ ค่ะ.. หญิงรพีขอเข้ามารำพึงรำพันด้วยคนค่ะ...
31 สิงหาคม 2550 08:57 น. - comment id 746807
เพราะมากๆเลยค่ะ ชอบกลอนของคุณ ทิพย์โนราห์ พันดาว มากๆ ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
