ชายหนึ่งตรึงใจ บ่เลือนรักได้ อุ่นไออ้อมแขน ในห้วงคำนึง จิตยังตราตรึง ฝากซึ้งข้ามแดน แม้นไกลเหลือแสน มิอาจคลายแคลน ฝากรักจากใจ ลำนำเพลงรัก ขอพี่ประจักษ์ สลักมั่นไว้ พร่ำเพ้อลอยลม คอยชู้คู่ชม หวังสมฤทัย สงวนนวลไว้ เพื่อคอยขวัญใจ รับขวัญคู่เคียง รักแห่งพี่หล่อเลี้ยง ใจนาง คำมั่นมิเลือนลาง ห่างน้อง โลมใจไม่จืดจาง แนบแน่น วิญญา หมายคู่จักอยู่พ้อง พี่นั้นนานเนาว์ ร้อยชายหมายคู่เคล้า ภิรมย์ น้องบ่หวังให้ชม ชื่นชู้ สงวนเพื่อได้สม เพียงพี่ แท้เอย มอบแด่ชายหนึ่งผู้ อยู่พ้องเคียงใจ อธิษฐานจิตไว้ มั่นคง รักตราบชีพปลิดปลง ห่อนร้าง แม้นตัวพี่มิตรง คงมั่น น้องนา ขออยู่อย่างอ้างว้าง ห่างไร้คู่เชย
31 กรกฎาคม 2550 19:09 น. - comment id 731989
ความรักของเธอพี่พึงมอบให้ ช่างน้อยเกินไป สำหรับใจพี่ น้อยจน น้อย น้อยเหลือประมาณ .... คือว่าน้อยมากถึงมากที่สุด
31 กรกฎาคม 2550 19:32 น. - comment id 731999
...เรื่องความรักก็เป็นเฉกเช่นนี้ ร้ายหรือดีมีสุขทุกข์ไฉน เก็บใจเผื่อไว้บ้างรักร้างไป รักษาไว้ใจเราไม่เศร้าตรม... ......
31 กรกฎาคม 2550 19:38 น. - comment id 732000
ปู่ก่องกิก ความรักของเธอที่พี่ให้ หรือความรักของใครที่ให้พี่ ชี้แจงให้หลานฟังอีกที อ่านไปมาจนตาลายเต็มทีแต่ก็ม่ายยยเข้าใจ.. ปู่ลองมาอ่านอีกทีสิ...ครูภาษาอังกฤษตีความหมายม่ายด้าย..
31 กรกฎาคม 2550 19:44 น. - comment id 732001
คุณมินนี่ หนึ่งก้อนใจไม่มากมายแค่กำปั้น แต่หลายหลากมากแบ่งปันได้ทุกผู้ ก็เพียงแค่ตัวเจ้าของจักตรองดู คิดหาใครมาเป็นคู่คอยดูแล อาคุณมินนี่ยังไม่สอนคุณครูแต่งกลอนภาษาอังกฤษเลยนะคะ... บอกมั่งดิ....นะตัวเองนะ..นะจ้ะคนดี.. plzzzzzzz..
31 กรกฎาคม 2550 19:49 น. - comment id 732003
สวัสดีค่ะหญิงรพี มาทวนการบ้านก่อนพี่ลุงประเสริฐคิคิ แต่งได้ขนาดนี้ก็เยี่ยมยอดแล้วจ๊ะ... ความรักคงสวยงามเหมือนกลอนนี้นะ เพราะไม่มีรักแต่รู้คุณค่าของรัก ก็ดีกว่าคนที่มีรัก แต่ไม่รู้คุณค่านะคะ.... แวะมาอธิษฐาน ช่วยอีกแรงค่ะ
31 กรกฎาคม 2550 19:56 น. - comment id 732007
ถ้าเค้าไม่มั่นในรักเดืยวก็เริ่มใหม่กับคนอื่นเถอะ อย่าไปรอเค้าเลยสุดท้ายมีแต่เราที่ปวดใจ แต่ถ้ารอแล้วมีหวังรอเลยค่ะ...รักแท้หาได้มีมากมาย....มั่นคงได้แต่อย่ามั่นใจในทุกสรรพสิ่ง....มันไม่เทียงค่ะ....(มันมืดแล้ว)
31 กรกฎาคม 2550 20:00 น. - comment id 732012
คุณผู้หญิงมือสอง วันนี้ต้องตั้งใจพิมพ์อย่างบรรจง.... อ่านแล้วค่ะ..พิมพ์ถูกต้องผู้หญิงมือสองแน่ ๆ ใครบอกว่าหญิงรพีไม่มีรัก.....ชิชะ..ม่ายรู้อารายซะแล้ว... หญิงรพีมีรักตั้งมากมาย หากว่าใครอยู่ชิดใกล้ใจจะซึ้ง หัวเราะร่วนขำขันฮากันตรึม เป็นรักซึ่งจริงใจไร้โลกีย์ ลองรักเธอดูสิคะแล้วจะรู้ว่านรกมีจริง.. ม่าย..ช่าย..แล้วจะรู้ว่าสวรรค์อยู่แค่เอื้อม
31 กรกฎาคม 2550 20:13 น. - comment id 732021
คุณมณีจันทร์ แว๊กกก...!!! ..คุณสองคนนี่เข้าใจเข้ามาพร้อม ๆ กันนะนี่...เดี๋ยวรพีก็พิมพ์ชื่อสลับกันซะ.... รักแล้วรักเลยค่ะ..แบบว่าเป็นคนขี้เกียจในทุก ๆ เรื่อง ยิ่งเรื่องความรักแล้วหละก็..ดูตามนี้แล้วกัน ขี้เกียจเอาใจ.. ขี้เกียจง้อ ขี้เกียจตามหึง ขี้เกียจตามหวง ขี้เกียจจับผิด ขี้เกียจระแวง ขี้เกียจระวัง ขี้เกียจบ่น แล้วก็ ไปยาลลลลลหย่ายยย ตัวใหญ่ ๆ หลาย ๆ ตัว.. ตอนนี้กำแพงแก้ว เงิน ทอง ล้อมรอบอย่างแน่นหนา.. แต่มาคิดดูอีกทีถึงจะไม่มีกำแพงก็หาใครจะใส่ใจไม่.. ปากคมกริบยิ่งกว่ากรรไกรผ่าตัดอีกน้องเอ๋ย อ้วน ดำ ขำอร่อย ต่อยหนัก แต่รักจริง นะน้อง
31 กรกฎาคม 2550 20:23 น. - comment id 732026
ขี้เกียจ ขี้เกียจ ขี้เกียจ..จริงหรือคะพี่หญิงรพี แล้วขี้เกียจรัก..ด้วยป่าวเจ้าคะ
31 กรกฎาคม 2550 20:31 น. - comment id 732030
คุณยาแก้ปวด ไม่ขี้เกียจรักเธอแม้นาที ดวงฤดีแอบไว้ในอ้อมรัก มอบแด่จ้าวหัวใจได้ประจักษ์ สวามิภักดิ์รักเธอจวบวางวาย รัก รัก รัก รัก...ยังไงก็รักตัวเองมากกว่าค่ะ..
31 กรกฎาคม 2550 21:23 น. - comment id 732053
สวัสดีค่ะ หม่ำเผื่อด้วยนะคะ ไม่อยากผอม อิอิ สุดยอดเลยค่ะ คุณครูรพี เข้ากันดีจังเลย ทั้งกลอนทั้งเพลง
31 กรกฎาคม 2550 21:26 น. - comment id 732054
คุณเพียงแพรว ความดีนี้ต้องยกให้คุณครูของรพีสองคนค่ะ ลุงแก้วประเสริฐกับคุณปราณรวี... ที่ช่วยสอนหญิงรพีอีกทีหนึ่งค่า....
31 กรกฎาคม 2550 21:39 น. - comment id 732061
แสนรัก..แสนคิดถึง ..แวะมาส่งเข้านอนค่ะ นอนหลับฝันดีเน้อเจ้า
31 กรกฎาคม 2550 21:46 น. - comment id 732065
แสนจะรักจะห่วงแม่ดวงขวัญ ยอดชีวันพี่ขอฝากรักไว้ให้ ห้วงคำนึงจะตราตรึงตลอดไป ถึงอยู่ไกลก็รักแต่เพียงแค่นาง ขอบคุณมากครับที่แวะไปรับดอกกุหลาบ
31 กรกฎาคม 2550 22:11 น. - comment id 732075
คุณไหมไทย มาส่งเข้านอนก็ต้องจุ๊บ ๆ ที่หน้าผากด้วยดิ..
31 กรกฎาคม 2550 22:15 น. - comment id 732076
ผีเสื้อปีกงามงอนฯ จะขอรับความรักอันสดใส เพื่อเติมใจให้อุ่นไอในวันเหงา มิตรภาพที่ดีตราบนานเนาว์ ขอสองเราเป็นดั่งมิตรจิตผูกพัน... ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันค่ะ
31 กรกฎาคม 2550 23:11 น. - comment id 732093
อธิษฐานจิต มั่นคู่ชีวิต เพียงหนึ่งชายชาญ หมายรักครองคู่ ร่วมอยู่เนาว์นาน ภิรมย์สำราญ รักเดียวใจเดียว น่าชื่นชม ใจเด็ดเดี่ยวนัก
1 สิงหาคม 2550 01:30 น. - comment id 732115
รักล้นทนเก็บกล้ำ......กลืนใน หมองหม่นดลฤทัย.....ขุ่นข้อง มิอาจเปิดเผยใจ.......บอกพี่ได้แฮ แม้นชอกช้ำตัวน้อง...แค่นี้ยอมทนฯ ป ก็ดำน้ำไปแบบปุดๆ เหมือนกันค่ะกะโคลง นึกคำเพราะๆ ไม่ออกเลยค่ะ
1 สิงหาคม 2550 04:44 น. - comment id 732135
นี่แหละจ๊ะหลานความรัก มักคละเคล้า ด้วยทุกข์และสุขเสมอ อย่างคำพระท่านว่า รัก โลภ โกรธ หลง เป็นทุกข์ฉะนี้แล
1 สิงหาคม 2550 07:43 น. - comment id 732162
คุณฤกษ์ อธิษฐานจิต ไม่หมายเชยชิด หยุดคิดเกี่ยวพัน ขอร้างห่างไกล ทุกภพชาติไป อย่าได้พบกัน ด้วยใจพี่นั้น มิได้คงมั่น ต่อรักน้องเอย อารมณ์ที่เขียนน่ะ..มันเมื่อสิบกว่าปีผ่านมาแล้วปู้น... แต่ที่เขียนวันนี้น่ะ.....อารมณ์ปัจจุบัน..
1 สิงหาคม 2550 07:52 น. - comment id 732164
คุณปราณรวี แสนหมื่นรักพี่นั้น เพียงใด น้องมั่นคงฤทัย ห่างพ้น ด้วยตัวพี่มีใคร ครองอยู่ เคียงเอย ถึงจักรักท่วมท้น แต่ต้องตัดใจ เพราะค่ะคุณปราณ..อย่างนี้มิได้ดำน้ำแล้ว... ขอบคุณมาก ๆ นะคะสำหรับอะไรก็ตามที่หญิงรพีขโมยมา..
1 สิงหาคม 2550 07:58 น. - comment id 732165
ลุงเบรฟฯ รักเป็นสุขค่ะ..เป็นทุกข์เพราะรักไม่เป็นต่างหาก... เพื่อนผู้ชายที่เขาเจ้าชู้มาก ๆ เขาเคยบอกรพีไว้อย่างนี้ค่ะ.. ยังบอกให้เรารักไปเถอะหนุกหนานดี.. แต่รพีไม่กล้าเอง..กลัวต้องไปรักใครอีกสักคนคราวนี้คงแย่... เคยฟังเพลงนี้มั้ยคะลุง..รักแรกช้ำน้ำตานอง..ถ้าเป็นสองฉันคงต้องขาดใจตาย... ไปตรวจการบ้านเด็กต่อดีกว่า....ชะแว้บบบบบ
1 สิงหาคม 2550 09:02 น. - comment id 732191
รักแล้วรักเลยค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าหัวใจต้องการ เราเก็บไว้ที่ห้องใจนะคะ รีณามาให้กำลังใจค่ะ แต่ว่า กลอนเพราะจังเลยนะคะ เก่งจัง
1 สิงหาคม 2550 10:47 น. - comment id 732220
คุณอารีณา ใช่เนาะ..ถ้าหัวใจต้องการซะอย่าง... แต่บางอย่างก็ต้องรู้จักยับยั้งไว้บ้างม่ายงั้นเดือดร้อนกันไปทั่วเลยหละ... ม่ายเอาไม่อยากมีชีวิตอยู่อย่างร้อนรน ร้อนใจ หน้าชื่นอกตรม.... ขออยู่อย่างมีความสุขค่ะ....ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ดีค่ะ.. ย้ำชัดเจน..รักแล้วรักเลย....มีความสุขที่ได้รัก..แม้จะไม่ได้รับความรักนั้นตอบแทน..
1 สิงหาคม 2550 10:59 น. - comment id 732223
ที่ผมแจมไว้ เคยรู้ว่าเป็นกาพย์สุรางคนางค์ 28 แต่รูปแบบ 36 คำผมไม่มีความรู้เขาเรียกว่าอะไรนะครับ กำลังหัดเหมือนกัน
1 สิงหาคม 2550 11:20 น. - comment id 732235
ไว้มั่นใจในรัก จักอธิษฐานค่ะ
1 สิงหาคม 2550 11:29 น. - comment id 732243
คุณฤกษ์ หญิงรพีก็ม่ายมีความรู้เรื่องนี้เหมือนกัน ก็เห็นลุงเขาแต่งเพราะดีก็เลยถามเขาค่ะ แล้วก็แต่งตามที่ลุงอธิบายไว้...แต่ก็ไม่เห็นลุงมาตรวจการบ้าน เลยไม่ทราบว่าถูกหรือเปล่า... แต่ที่คุณเขียนไว้น่ะ..รพีก็เคยได้อ่านค่ะ..กำลังคิดเหมือนกันว่าจะลองแต่งแบบคุณดูบ้าง แต่ไม่ทราบว่ามีสัมผัสระหว่างวรรคตรงไหน แล้วบังคับครุ ลหุ รึเปล่า... ถ้าไม่รบกวนจนเกินไปเขียนให้รพีอ่านซักสองบทได้ไหมคะ แล้วก็บอกสัมผัสด้วย..อยากลองแต่งดูค่ะ..
1 สิงหาคม 2550 12:40 น. - comment id 732283
เพียงพลิ้ว ช่ายแล้วค่ะคนสวย...ให้เรามั่นใจก่อนค่อยอธิษฐาน เดี๋ยวเป็นจริงขึ้นมาตามที่ขอแล้วเกิดไม่อยากได้แล้วหละก็ เปลี่ยนม่ายด้ายเร้ววววเน้อ... ด้วยความห่วงใยจากแอนตาซิล..
1 สิงหาคม 2550 14:02 น. - comment id 732315
ขนาดลองแต่งยังเคลิ้มเลยค่ะ
1 สิงหาคม 2550 14:11 น. - comment id 732317
คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ หญิงรพีแต่งได้แนวนี้แนวเดียวค่ะ.. ให้แต่งอีกทีก็เป็นแนวนี้แหละค่ะที่จะหวานซึ้ง.. นอกเหนือจากนี้ก็จะตลกโปกฮา..บ้าบอไปเรื่อย ตามประสาคุณครูเกเรค่ะ...
1 สิงหาคม 2550 15:38 น. - comment id 732349
ส่วนใหญ่ในความคิดผมนะดีจ้า แต่ว่า มาตกม้าตายในโคลงสุดท้ายคือ คำว่า ร้าง นั้นไม่ ควรจะซ้ำกันจ้า " แม้นตัวพี่มิตรง คงมั่น น้องนา ขออยู่อย่างอ้างว้าง ห่างไว้คู่เชย " ฟังดูแล้วมันจะไพเราะกว่ากันจ้า นี่ความคิดของผม นะครับ ในเมื่อรักเชื่อฟังผมผมก็ต้องบอกอย่าหาว่า สอนเพียงแนะนำนิดๆหน่อยจ้า คนเก่งอาจจะ หัวเราะผมก็ได้ ช่างเถอะ อิอิ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
1 สิงหาคม 2550 15:48 น. - comment id 732353
คุณลุงแก้วประเสริฐ เย้ !!! คุณครูมาแล้ว...รพีนึกไม่ออกแล้วตอนนั้นมันหิวข้าว ต้องเรียกว่าตกช้างตายค่ะลุงเพราะหิวจนแทบจะกินช้างได้ทั้งตัวเร้ววว... ยินดีน้อมรับคำแนะนำเสมอค่ะ.. เดี๋ยวรพีแก้ไขเลยค่ะ..
1 สิงหาคม 2550 18:33 น. - comment id 732401
คุณครูครับเพลงเพราะจังเลย ภาษาอังกฤษง่ายนิดเดียวเองครับ เดี๋ยวนี้คุณครูไม่ค่อยให้น้องภูกับน้องแพร เล่นเกมส์เลยนะครับ ลืมคะแนนไปหมดแล้ว
1 สิงหาคม 2550 18:44 น. - comment id 732407
คุณครูค่ะน้องเเพรอ่านเพลงแล้ว คะ เพราะ จังเลยค่ะ มีเรื่องอยากจะถามว่า ตอนเย็น โดนเข็มจิ้มเจ็บรึเปล่าค่ะ
1 สิงหาคม 2550 20:05 น. - comment id 732474
น้องภูครับ คุณครูก็ลืมคะแนนไปแล้วเหมือนกันค่ะ เอาไว้เริ่มต้นใหม่นะคะ...
1 สิงหาคม 2550 20:08 น. - comment id 732479
น้องแพรขา อ่านเพลงรึอ่านกลอนคะ... ฝีมือนางพยาบาลเก่ามืออาชีพอย่างคุณแม่น้องแพรซะอย่าง บ่งหนามที่มือคุณครูไม่เจ็บเลยค่ะ...สบายมาก แง แง แง หนามตำมือตัวเองไม่มีปัญญาเอาออกเอง.. ดีนะที่ตำมือไม่ได้ตำใจ.... ม่ายงั้นคงแย่แน่ ๆ..ม่ายมีครายบ่งให้..