...โอ้น้องจ๋า เจ้าหันหลัง ฟังพี่หน่อย อย่าใจน้อย พี่ผิดไป ทำให้หมอง เรื่องผ่านมา หลงทางไป หาใหม่ครอง ทำให้น้อง ต้องหมองเศร้า ร้าวอกตรม ...พี่สำนึก ว่าไม่ควร ทำแบบนี้ หัวใจพี่ นั้นรู้ว่า น้องขื่นขม กลับมาเริ่ม ต้นใหม่ ได้ชิดชม ปลอบอารมณ์ ของน้องพี่ ให้ดีคืน ...เสียงรำพัน ความหลัง ยังฝังลึก พี่รู้สึก เจ็บแปลบ จนยากฝืน น้ำตาหล่น ที่ทำไป ไร้จุดยืน เหมือนเพิ่งตื่น จากหลับฝัน วันผ่านมา ...พี่ขอโทษ ที่ทำให้ ใจน้องเจ็บ เหมือนหนามเหน็บ ทิ่มแทงใจ ไห้โหยหา อภัยพี่ ที่พลาดไป ให้เวลา เพื่อกลับมา แก้ตัวใหม่ ได้ไหมเธอ... **o.O (พำได่) O.o**
30 กรกฎาคม 2550 15:42 น. - comment id 731487
น้ำตามือสอง โอ้พี่จ๋า.วาสนาน้องน้อยนัก พี่มาจากพรากใจไปอีกแล้ว คำสํญญาน้องจำมั่นใยเปลี่ยนแนว แล้วน้องแก้วทำอย่างไรหัวใจชา พี่บอกเลิกแล้วเมียที่บ้าน แต่แล้วนี่อะไรกันทำใจเสีย รักน้องแต่แล้วพี่ไม่ทิ้งเมีย คนที่เสียคือน้องต้องเข้าใจ
30 กรกฎาคม 2550 16:14 น. - comment id 731495
ปาดธิโท ....
30 กรกฎาคม 2550 17:01 น. - comment id 731514
พี่ไผ่ดำ....พี่ชายที่แสนดี.... คำแก้ตัว ของพี่ มิพ้นผิด พี่เผื่อจิต หญิงอื่น น้องขื่นขม ทิ้งลูกเมีย เพลียใจ ให้ระทม พี่สุขสม กับหญิงอื่น ชื่นอุรา (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
30 กรกฎาคม 2550 17:11 น. - comment id 731520
สวัสดีค่ะพี่ไผ่ดำ น้องไม่ว่าหร่อก... จะบอกให้พี่รู้ ....... พี่ไม่อยู่ไปมีใครน้องไม่สน พี่ผิดบ้าง น้องผิดบ้าง ไม่ต้องทน เราสองคนนั้นมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน ****************************************** ไม่ต้องคิดมากนะคะน้องไม่ว่าหร่อกค่ะ ...ถึงเวลาน้องผิดบ้างก็อย่าว่าละกัน คิคิ ...
30 กรกฎาคม 2550 17:31 น. - comment id 731531
รู้ว่าผิด น้องจักให้อภัยพี่ ไม่คิดหนีหน่ายแหนงพี่ไปไหน น้องจะอยู่รอพี่เพื่อปรับใจ แล้วมาเริ่มกันใหม่...ให้สวยงาม ไปข้าง ๆ คู ๆ อ่ะคะ
30 กรกฎาคม 2550 22:11 น. - comment id 731588
เอามาฝากพี่ชาย
31 กรกฎาคม 2550 10:29 น. - comment id 731680
31 กรกฎาคม 2550 15:21 น. - comment id 731856
พี่ไผ่คะ ถ้าผิดแล้วยอมรับก็ให้อภัยคะ... แต่หันหน้าคุยได้มะ ไม่ได้ดูตาเดี๋ยว โดนหลอกอีกรอบคงเจ็บเจียนตายแน่คะ เพลงนี้เคยได้ยินคะ..แต่ชอบน้ำตาเมียหลวงมากกว่าคะ แม่ชอบร้องให้ฟัง...เศร้า...
17 สิงหาคม 2550 12:47 น. - comment id 739379
พี่ผิดแล้ว น้องจ๋า อย่าถือโทษ จะผูกโกรธ เคียดขึ้ง ไปถึงไหน เพราะกรรมหนัก ชักนำ ให้ช้ำใจ ต้องจำไกล จากกัน ทั้งรัญจวน เฝ้าห่วงหา ว่าน้อง จะหมองไหม้ พอเบาใจ รู้ว่าหาย คลายกำสรวล อ่านจากลำ นำเสนาะ เพราะสำนวน แม้จะครวญ ถึงคนอื่น ยังชื่นใจ.