ยามแรกรักชื่นมื่นด้วยสดใส ช่างไฉไลด้วยหัวใจสีชมพู หวานย้อยหยดเต็มที่เสียทั้งคู่ เมื่อได้อยู่สองต่อสองในทุกที ที่แห่งใดขอแค่มีเพียงเธอ ใจละเมอเพรียกหาเสียอย่างนี้ ใจละลายเธอมองมาช่างแสนดี อยากจะมีเธออยู่ไปทุกวัน ยามหมดรักที่ไหนไหนเคยไปด้วย ขอเถิดช่วยหนีไปให้ไกลฉัน อย่ามาใกล้หลบได้หลบพัลวัน จากมีกันเป็นหลบตาไม่อยากมอง หัวใจที่เคยมีสีชมพู พลันบิดบู้เป็นเทาแสนหม่นหมอง จากหวานชื่นกลายเป็นขมเข้ามาครอง อยากจะร้องเข็ดแล้วรักหลอกลวง
29 กรกฎาคม 2550 09:27 น. - comment id 731212
มันเป็นสัจธรรมของโลกมนุษย์ค่ะ เฮ่อคิดแล้วมันเศร้าอ่ะ
29 กรกฎาคม 2550 14:08 น. - comment id 731247
สวัสดีค่ะ moonlight เมื่อแรกรักทุกอย่างก็แสนสวย รื่นระรวยแย้มยิ้มสเน่หา รู้ความนัยแห่งสองเราแค่สบตา วันเวลา ผ่านไปเหมือนปีกบิน ยามหมดรัก หมดสิ้นใยสวาท เหมือนสิ้นชาติไม่อยากพบไม่อยากเห็น ดั่งแทบจะตายจาก กันทั้งเป็น แสนยากเย็นเหลือเกินเรื่องทำใจ ให้กำลังใจค่ะ
29 กรกฎาคม 2550 22:04 น. - comment id 731341
จริงที่สุด..เห็นด้วยค่ะ..