คนหนึ่งคนมีหนึ่งใจให้ตึกตัก หากประจักษ์ต้องมนต์ตราไปที่ไหน สิ่งที่รู้ตามมาคงอยู่ที่ใจ ไม่มีใครรู้ได้นอกจากตัว รักใครรักไปแล้วก็ยากหยุด ไม่มีสุดรักไปอย่างสุดขั้ว แต่ไม่เผลอหัวใจอย่างเมามัว ด้วยฉันนี้รักตัวฉันด้วยเหมือนกัน เห็นแก่ตัวคนเรามีทุกคน ในทุกหนทุกแห่งในเธอฉัน รักเธอฉันรักอย่างรู้คืนวัน ฉันรักฉันเท่าเท่าที่ฉันรักเธอ ผิดใช่ไหมที่ฉันรักตัวฉันเอง คงถูกเผงถ้าเธอคิดเสมอ ว่าฉันรักตัวเองมากกว่าเธอ รู้นะเออไม่ต้องบอกฉันเข้าใจ