**..งานเขียนนี้มีที่มา..**

bananaleaf

ก่อนอื่นต้องขออภัยคุณว่าที่กวี..ที่ได้เอ่ยอ้างนามของท่านในบทกลอนนี้..มิได้มีเจตนาลบหลู่แต่อย่างใด..เพียงแต่ได้ไปอ่านผลงานของท่านเรื่อง.."ขอโทษครับพี่" ..แล้วรู้สึกชอบใจในความที่ชายคนหนึ่งมีใจนักเลงมากถึงขนาดไปเอ่ยบอกชายคนหนึ่งว่ารักแฟนเขารู้สึกว่าทึ่งในการกระทำนั้น...เพราะว่ามิได้หลบซ่อนหรือหมายซ่อนเร้นใดใด..ช่างใจกล้า  จริง ๆ ..แล้วก็นับถือด้วยค่ะ..ถึงแม้ว่าจะมิใช่เรื่องจริงก็ตาม...แต่ก็ประหลาดใจว่าคิดได้ไง...คิดในแง่บวกนะคะไม่ได้มีเจตนาคิดในแง่ลบ...
จึงได้คิดว่าหากว่ามีใครมาเอ่ยบอกรักแฟนเราเช่นนี้...เราจะรู้สึกอย่างไร...แล้วหากเราเป็นหญิงผู้นั้นผู้ที่มีชายสองคนมารุมปอง...หญิงนั้นจะรู้สึกอย่างไร...แล้วถ้าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นกับตัวเราเอง...เราจักรู้สึกเยี่ยงไร....จึงได้ถ่ายทอดมาเป็นงานเขียนชิ้นนี้ค่ะ...     "งานเขียนนี้มีที่มา"....

****************************************************************
ว่าที่กวี...กล่าวภิเปรย...
ขอ.....ตัวผมเอ่ยอ้าง        ความใน
โทษ..ที่หยุดยั้งใจ           บ่ได้
ครับ..ผมลุ่มหลงใน         แฟนพี่ จริงเอย
พี่......อย่าเคืองขุ่นให้      เร่าร้อนทรวงใน
ใจผมรักสลักแน่นแฟนของพี่
ทั้งชีวีหมายพลีแนบแทบเท้าขวัญ
ทุ่มเทใจหมายได้ครองปองชีวัน
นะครับท่านโปรดเมตตาอย่าขุ่นเคือง

****************************************************************
พี่ชาย...ตอบความ...
คำพี่เอ่ยน้องเอ๋ยจงประจักษ์
พี่ก็รักแฟนของพี่ไม่มีหน่าย
กล้าเหลือเกินมาเอิ้นขอต่อพี่ชาย
อยากจะลิ้มรสความตายก็หมายลอง
อย่า....มาคิดเกี่ยวพ้อง     แฟนใคร
หมาย..มั่นปันจิตใจ          ชื่นชู้      
ใจ......คิดลุ่มหลงไป          ผิดแน่  น้องเอย
ปอง....ใฝ่โดยไม่รู้            เช่นนี้ถึงตาย
เอิ้น  = หมายถึงเรียก หรือ บอก

****************************************************************
สาวเจ้า...รำพึง...
หวาดพะวงลุ่มหลงในชายทั้งสอง
มิอาจตรองตัดใจขาดดังมาดมั่น
เปรียบหนึ่งหญิงกับสองชายหรือไรกัน
พรหมแผลงฤทธิ์ลิขิตฉันมาคั่นกลาง
ยาก...สุดใจแห่งน้อง         ครองเคียง
ตัด....พี่ที่หมายเรียง          คู่เคล้า
ใจ.....ข้างหนึ่งมอบเพียง    ชู้ชื่น  ใจเอย 
เลือก..ฝ่ายใดอาจเศร้า      แน่แท้อนงค์

****************************************************************
หญิงรพี..รำพัน..
ความรักนั้นช่างร้อนรุมสุมอกไหม้
ในบางใครก็แสนหวานซ่านสุดซึ้ง
ในบางใครก็โหยไห้ใจรำพึง
ในบางใครก็ไร้ซึ่งคำบรรยาย
รักของฉันแต่ก่อนนั้นมันแสนหวาน
บัดนี้รานใจร้าวรอนห่อนเลือนหาย
มาพานพบที่พักพิงอิงใจกาย
ณ ที่หมายในรสธรรมนำสุขเอย
มั่น...ดวงจิตแน่แท้          หมางเมิน
ใจ....ไม่หมายเผชิญ        คู่ซ้อน
ไม่...อยากร่วมทางเดิน    หญิงหนึ่ง  สองชาย
รัก...เช่นนี้เร่าร้อน          ยิ่งแล้วหลีกไกล
มุ่งมั่นเพียรหมั่นรู้            จิตตน
คิดฝ่าความสับสน             รุ่มเร้า
รสธรรมพร่ำพร่างพรม      กำซ่าน  ทรวงเอย
ธรรมย่อมนำห่างพ้น         สิ่งร้ายทั้งปวง