^o^..แสนเงียบเหงา เมื่อเธอหาย ไปจากพี่ ร้าวฤดี หมองหม่น เกินทนได้ ออกตามหา ไม่พบเห็น เร้นหลีกกาย ไปอยู่ไหน คนดี พี่รอคอย^o^ ^o^...วอนพี่พี่ ดีเจ ช่วยผมบ้าง ประกาศทาง วิทยุ ให้ผมหน่อย เผื่อเธอจะ ได้ยิน เสียงล่องลอย ประกาศบ่อย ซ้ำซ้ำ ทำให้ที^o^ ^o^...เขาชอบฟัง รายการ ที่พี่จัด เผื่อเธออาจ จะเปิดฟัง ที่คลื่นนี้ ผมยังรัก ยังรอเธอ ทุกนาที^o^ วอนพี่พี่ ช่วยถ่ายทอด ถอดข้อความ ^o^...อยากบอกเขา ให้ได้ยิน ว่าผมรัก ใส่คลื่นฝาก กับพี่ไป ใจเพ้อพร่ำ ยังรอเธอ กลับคืนมา อย่าใจดำ ได้ยินคำ พร่ำวอน โปรดย้อนมา ^o^ .^o^...ขอบคุณครับ พีดีเจ ที่ใจดี ฝากข่าวนี้ ให้พี่พี่ ช่วยบ้างหนา บอกกับเธอ คนที่เรา เฝ้าคอยมา จะตั้งหน้า รอข่าวดี พี่ดีเจ...^o^ **o.O (ไผ่ดำ) O.o**
27 กรกฎาคม 2550 14:35 น. - comment id 730711
เดี๋ยวจะช่วยตามหานะคะ คงหลงอยู่ที่บ้านน้ำตาลขมแน่ๆๆเลย http://www.b.yimwhan.com/board/board.php?user=numtan&Cate=30 ลงเข้าไปหาดูนะคะ
27 กรกฎาคม 2550 15:29 น. - comment id 730723
แหมๆๆพิมแค่ไปพักร้อนเอง ให้ดีเจประกาศตามซะแระ นะนะ ขออยู่ตากลมทะเลอีกแปบหนึ่ง อิอิ
27 กรกฎาคม 2550 15:39 น. - comment id 730740
เดี๋ยวจันทร์จะไปตามให้นะ.. หุหุ...แต่ว่าทำอะไรน้าน้องเค้าทิ้งไปเนี๊ย.. มามะมาให้น้องคนนี้ปลอบมา...
27 กรกฎาคม 2550 16:12 น. - comment id 730765
นึกถึงก็อต จักรพันธ์เลยค่ะ
27 กรกฎาคม 2550 16:41 น. - comment id 730780
พี่ไผ่ดำ....พี่ชายที่แสนดี... ยินเสียงหนุ่ม กลุ่มใจ เรื่องคนรัก คนรู้จัก หนีหน้า หายไปไหน อ้อนดีเจ ตามหา คนห่างไกล เผื่อได้ยิน แล้วเปลี่ยนใจ คงกลับมา (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
27 กรกฎาคม 2550 18:16 น. - comment id 730830
...สวัสดีค่ะพี่ดีเจเอ้ย..พี่ไผ่ดำ ไม่ค่อยได้ฟังวิทยุเลยค่ะ ฝากขอเพลง..ได้มั้ยค่ะ...
27 กรกฎาคม 2550 20:16 น. - comment id 730868
หญิงรพีก็เป็นดีเจอยู่นะคะ...แต่ทว่าแฟนสาวของคุณ เค้าคงไม่ฟังคลื่นที่หญิงรพีจัดหรอกค่ะ... เพราะมันเป็นช่วง "เพลินเพลงลูกกรุง" น่ะค่ะ... ส่วนใหญ่ก็มีแต่คนแก่ ๆ ฟังค่ะ...แต่ยืนยันคนจัดไม่แก่นาค๊า....
28 กรกฎาคม 2550 11:47 น. - comment id 731027
พี่ก๊อตมาเองเลยใช้ไม๊คะงานนี้ วอนพี่ดีเจ
30 กรกฎาคม 2550 16:21 น. - comment id 731490
โหย ลุงเอฟ เอารูปมีนกะลังฟังเพลงมาลงเฉยเลย อายนะเนี่ย อิอิ
17 สิงหาคม 2550 13:07 น. - comment id 739391
รักและคิด ถึงมาก อยากมาหา อยากเห็นหน้า เขานั้น เช่นวันก่อน ความหวงห่วง กำหนด ทุกบทตอน เฝ้าอาทร ด้วยมนัส ความศรัทธา แต่คนไกล ไม่กล้า มาให้เห็น กลัวถูกเป็น คนที่ ไม่มีค่า เขาต้อนรับ กลับซ่อนเร้น ความเย็นชา แล้วการมา คงเศร้า เมื่อเขาเมิน.