เจ็บช้ำเมื่อฟังคำว่าไร้ค่า ตมน้ำตา อาบหน้า ร่ำไห้ เจ็บเหลือเกิน เจ็บตรงนี้ ที่ หัวใจ เจ็บจนไม่อาจต้านได้ ซึ่งกำลัง เพราะความหวัง เคยมี เคยฝัน เป็นเหมือนแรงเติมต่อให้พลัง ต่อไฟฝัน เติม กำลัง เพื่อให้ฉันได้ก้าวไป แต่แล้วที่เหลือคือ น้ำตา ไว้มองเธอยาม พบหน้า แล้ว ร่ำไห้ เหมือนดั่งมอง จันทร์เด่น บนฟ้าไกล แต่ จันทร์ ไม่ได้ส่องแสงให้ ใจซม เจ็บเหลือเกิน ที่ยังจมอยู่เช่นนี้ ไม่อาจเจอสิ่งที่ สุขสม คงแต่เจอน้ำตาเศร้าเหงาระทม คงแต่จมในความหลังครั้งวันวาน ภาพวันคืนครั้งเก่ายังเรียงร้อย ภาพความหวานยังคงคอยเฝ้าขับขาน ผ่านเศษเสี้ยวแห่งนาทีจนเนินนาน แต่ไม่อาจลบเลือนวันวาน ที่ทุกข์ทรมาณให้ผ่านเลยไป จากใจเสียที
26 กรกฎาคม 2550 16:18 น. - comment id 730297
แรงลมหนาว..หนาวสั่น..วันสิ้นหวัง ทำนบพัง..น้ำตาไหล..ไม่อาจกลั้น ความหม่นหมอง..สุดทน..จนกัดฟัน เพราะโดนหยัน..เหยียบย่ำ..จนช้ำชา..
26 กรกฎาคม 2550 16:35 น. - comment id 730329
มีเพียงความช้ำที่ย่ำผ่าน กับชีวิตที่เนิ่นนานมีแต่เศร้า กับความหลังที่ฝังลึกในใจเรา น้ำตาเหงาท่วมตาด้วยอาวรณ์
26 กรกฎาคม 2550 17:42 น. - comment id 730385
อย่าอาวรณ์ หัวใจร้าวรอน คลอนแคลน แหน่งหน่าย
26 กรกฎาคม 2550 17:54 น. - comment id 730393
จากไปแล้วความรักของฉัน พร้อมความฝันที่เคยมีมันหล่นหาย มีเพียงน้ำตา ความว่างเปล่า ความเดียวดาย ที่ล้อมรอบกายยามร้าวราน ..
26 กรกฎาคม 2550 18:06 น. - comment id 730407
ความอาวรณ์...นี่ตัดยากนะคะ
26 กรกฎาคม 2550 18:11 น. - comment id 730414
อยู่ที่ใจนะคะว่าอยากลืมหรืออยากจำ.. ลืมก็ดีคะจำก็ดีคะทุกอย่างคือบททดสอบชีวิต
26 กรกฎาคม 2550 21:18 น. - comment id 730503
จะเป็นความทรงจำหรือความอาวรณ์ก็ถือว่าเป็นความทรงจำที่อย่างน้อยเราเคยมีความรู้สึกที่ดีต่อกันนะ