จวบจนรักนั้นนิรันดร(๒)

ปราณรวี

"พิศพักตร์งามผ่องแผ้ว..........พรรณราย
โฉมดั่งจันทร์เพ็ญฉาย..........ส่องหล้า
เอกองค์ยิ่งแพรวพราย...........สวยเด่นนางเอย
อกพี่ระทม,ว้า-.....................วุ่นแล้วนงคราญ 
เสมือนตกสู่ห้วง....................แห่งรัก
ตรึงติดจิตประจักษ์................แจ่มแจ้ง
เพียงพบมอบใจภักดิ์.............ขวัญแม่
โปรดอย่าหมางเมินแกล้ง......พี่ช้ำชอกทรวง
หมายปองครองคู่เคล้า..........เคียงกาย
ไฟรักมิเหือดหาย.................ห่วงไห้
ฝากลมแผ่วพัดพราย............ชวนชื่นชิดเอย
โชยกลิ่นพิกุลใกล้.................กรุ่นเนื้อนวลนาง   
วอนเดือนลอยเด่นฟ้า...........บันดาล
เกรงพ่ายพิษรักผลาญ..........โศกเศร้า
ช่วยดลจิตดวงมาน..............โอนอ่อนรักนา
จะอยู่เคียงครองเจ้า.............ตราบสิ้นดินฟ้า" 

*ยินคำครวญพร่ำเพ้อ.........รำพัน
อยากเฉลยจำนรรจ์...........ตอบถ้อย
แต่เกรงกริ่งอกพลัน..........แรมร้าง
ยามเมื่อรักเรียงร้อย.........รุ่มร้อนใจเรียม 
เป็นหญิงจึงกลัดกลุ้ม........ดวงแดพี่เอย
มิใช่เมินเหลียวแล...........หลีกเร้น
หากวันหนึ่งรักแช-...........เชือนกลับ
คงทุกข์ทนมิเว้น-............ว่างแล้วน้ำตา
ถึงสาบานมั่นไว้...............ฟ้าดิน
นานนักก็จักสิ้น...............ภักดิ์ได้
คราเมื่อรักโบยบิน..........ลาจาก
คำที่สัญญาไซร้..............ซ่อนเร้นเลือนราง*  

"ขอตอบคำนุชน้อง..........จอมใจพี่เอย
คำมั่นสัญญาให้...............แก่เจ้า
มิเคยคิดแรมไกล............ตีจาก
ตราบชีพวายขอเคล้า.......คู่คล้องเคียงกัน
หากมิเชื่อเบื่ออ้าง...........เทวา
จะตักควักดวงตา............มอบให้
เพียงขวัญแม่เวทนา.......รับรักพี่เอย
แม้ชีพก็พลีได้................เพื่อน้องนางเดียว"