ไม่มีถ้อย ภาษาใด ที่ในโลก บรรยายโศก แทนใจ ได้แม้นเหมือน รู้ว่าเจ้า โฉมตรู อยู่ห่างเรือน มองดูเดือน เคลื่อนยามดึก แสนเดียวดาย ดาวกระพริบ เคยมองงาม เมื่อมีเจ้า อิงแอบเอา ปรางค์นวล เกษสยาย ซบแอบอิง สองแขนกอด สนิทกาย ไหล่ขวาซ้าย เจ้าเคยหนุน เขนยนอน แม้ไม้พฤกษ์ เคยพริ้วไหว ยามลมต้อง เสียงเรไร หริ่งร้อง ลั่นสิงขร หมู่นกไพร เคยขานขับ ลำนำกลอน ให้เจ้านอน อิงอกอุ่น แอบพี่ยา ไฉนหนอ ใยจึงเงียบ สงัดนัก ฤารู้จิต ฉันจักสั่น ขวัญผวา ด้วยข้างกาย ไม่เห็นเจ้า แม่กานดา จึงโศกา ไปกับฉัน นั้นหรือไร เจ้าขวัญพี่ เจ้าคนดี เจ้ายอดรัก เจ้าประจักษ์ เจ้าแสนรัก เจ้ารู้ไหม เจ้าจ๋าเจ้า เจ้าคือชีพ เจ้าคือใจ สุดหทัย สุดคนึง คิดถึงเจ้า...จัง.
21 กรกฎาคม 2550 13:14 น. - comment id 727873
ถึงว่าซิคะเวลากลางคืนจันทร์เห็นยืนเศร้าเลย มาเป็นกำลังใจให้คนขาดไออุ่นนะคะ
21 กรกฎาคม 2550 13:32 น. - comment id 727886
นี่แหล่ะความรัก + ความคิดถึง
21 กรกฎาคม 2550 16:24 น. - comment id 727944
รักก้อทุกข์ ไม่รักก้อทุกข์ นี่ละน้าคนเรา
21 กรกฎาคม 2550 21:47 น. - comment id 728036
%36รักปานกลืน อิจฉานะ
24 กรกฎาคม 2550 12:36 น. - comment id 729034
เหงาจัง.....อยากบอกเจ้าเช่นกันว่าพี่เหงาเหลือเกิน...