คุณคือคนแปลกหน้า.. ที่ผ่านเข้ามา.. ทำให้เศร้า.. เมื่อคุณจากไป.. ..ทุกอย่างก็คงกลายเป็นเรื่องเก่า.. ที่ฉันจะเก็บเอาไว้เล่า.. ให้หัวใจตัวเองฟัง.. ไม่ได้เสียใจ.. มากมาย.. แล้วก็ไม่ได้.. ผิดหวัง.. แค่รู้สึกว่า.. คว้าง.. เมื่อความรักค่อย ๆ จาง.. จางลงไป.. คุณแค่คนแปลกหน้า.. ที่บังเอิญผ่านมา.. และรักไม่ได้.. ฉันบอกตัวเองตลอดเวลา.. และเข้าใจ.. เมื่อถึงวันนี้.. ที่คุณจะไป.. ..ฉันยอมรับว่าเสียใจ.. แต่ไม่ได้เสียน้ำตา.. .. .. .. .. .. .. .. ..
15 กรกฎาคม 2550 07:23 น. - comment id 725046
เศร้าจังเลยค่ะ
15 กรกฎาคม 2550 07:32 น. - comment id 725052
คุณสลักพิณ.. ดำน้ำมาร้องไห้แต่เช้าเชียวนะคะ.. อย่าเศร้าเลย.. เพราะคนเขียนยังไม่เศร้าซักนิด.. แต่แค่ซึม ๆ อ่ะค่ะ.. แหะ ๆ
15 กรกฎาคม 2550 07:55 น. - comment id 725063
รัก..เกิดขึ้นกับทุกผู้ ทุกวัย ต้อง..รู้จักห้ามจิตใจ หย่อนยั้ง ห้าม..จิตคิดรักใคร ผิดแผก ครรลอง ใจเรา..อาจดื้อรั้น ฉุดไว้ แรงแรง อันนี้น่ะรพีแต่งไว้สอนตัวเองค่ะ.... ต้องฉุดใจกันไว้อย่างแรงทีเดียว...บางทีต้องล่ามโซ่ใจเนาะ...
15 กรกฎาคม 2550 08:25 น. - comment id 725074
ดีค่ะห้ามใจตัวเองไว้ก่อนจะสาย
15 กรกฎาคม 2550 08:50 น. - comment id 725094
เจ๋งคะ..ไม่ต้องร้องเพราะแค่เขาจากไป แต่แอบ..ได้ป่าวค้า...
17 กรกฎาคม 2550 20:53 น. - comment id 725974
ตรงกับชีวิตจิง เศร้าจัง