เธอไม่น่า มารัก ปักจิตฉัน ไม่น่านำ ความฝัน มามอบให้ เธอไม่น่า บอกรัก ให้ชื่นใจ ที่ทำไป รู้ไหม ทรมาน เมื่อจากเธอ หลายเดือน เลื่อนเลยลับ แต่ใจกลับ คิดถึงเธอ แม่ตาหวาน แม้จะเรียน ก็คิดถึง แต่นงคราน ทรามาน หนักหนา เธอรู้ไหม ถึงคราวนอน ก็ฝันเห็น เป็นประจำ เห็นงามขำ อยู่ชิด สนิทใจ แม้ยามกิน ยามว่าง ไม่เว้นไป ก็เพราะใคร ใครเล่า ที่ทำกัน หากก่อนจาก เธอบอก ว่าไม่รัก ให้อกหัก รักร้าง จางตรงนั้น วันนี้ฉัน คงไม่ คิดถึงมัน และตัวฉัน คงไม่ ทรามาน