ฟังคำใครหนึ่งนั้น คร่ำครวญ หวังใจใคร่หนุนนวล ตักน้อง น้ำคำดั่งเชิญชวน ครองคู่ แก่เฒ่า ใจหนึ่งคิดอยู่พ้อง ชื่นชิด แอบอิง หมายใจจักใฝ่รัก เพียงเงา หวังแค่เพียงบรรเทา เจ็บช้ำ ความปวดบ่ซบเซา จากจิต น้องนาง นานกว่าสิบปีย้ำ เก็บไว้ ห่อนเลือน ปรนเปรอฝากรักไว้ ในกลอน ขอแค่ได้ถ่ายถอน กลืนกล้ำ อยากจะอยู่ออดอ้อน หนุนตัก ถักฝัน อิงอกอุ่นผ่อนช้ำ แค่นี้ คงพอ ผิว่าตัวพี่นั้น อยู่เดียว น้องอาจหมายใจเกี่ยว จิตด้วย หวังให้พี่คอยเยียว ยาให้ คลายเศร้า ฝากรักตราบชีพม้วย ชั่วนิจ นิรันดร์
16 กรกฎาคม 2550 13:26 น. - comment id 476595
เงาลางดังภาพวาด นางรำ ครวญคำใครหนอทำ ใคร่รู้ รักแม้ต้องจองจำ ข่มจิต ฝืนทน เปลวรักดังไฟลน สุมก่อ เผาทรวง เมียงมองคอยชะเง้อ คอยใคร ความในยากบอกไป ให้รู้ มีรักเพียงหนึ่งไว้ มอบให้ เธออยู่ ยังต้องเก็บกลืนก้ำ เผื่อช้ำ เกินทน
12 กรกฎาคม 2550 17:35 น. - comment id 723794
ดีเจ้าขาคุงครูรพีเจ้าขาาาาาจุ๊บๆๆ ...ฝากด้วยพิมแค่ปากน้ำเอง..อิอิ ...ดีใจได้เปงที่1..เอิ๊กๆๆๆ
12 กรกฎาคม 2550 17:44 น. - comment id 723796
ถ้อยฟังคำ ที่ฝากไว้ ด้วยหัวใจ ของหญิงนั่น รักแน่ ไม่เปลี่ยนผัน ด้วยรักมั่น จริงจากใจ
12 กรกฎาคม 2550 17:54 น. - comment id 723798
12 กรกฎาคม 2550 18:42 น. - comment id 723811
ถึงแม้ตัวอยู่ใกล้ ใจห่าง อยู่อย่างเหงาอ้างว้าง เดี่ยวโดด หากพี่นี้แรมร้าง บ่ นาน คงลืม ใจที่เจ็บจนด้าน นี่นี้ ชาชิน พี่หญิงรพี จ๋า..อ้อนไว้ก่อนเนอะ จันทร์เพิ่งหัดแต่งค่ะ พี่ช่วยดูให้จันทร์หน่อยนะค้าพี่คนสวย จันทร์เห็นคนอื่นเค้าแต่งกันเยอะจันทร์ อยากแต่งมั่งเดียวตกเทรนนะ ยิ่งตามเค้าไม่ทันอยู่จ้า เดี่ยวให้จุ๊บนึง
12 กรกฎาคม 2550 19:19 น. - comment id 723837
แวะมาอ่านจ้า..คิดถึงจังเลยค่ะ..
12 กรกฎาคม 2550 19:25 น. - comment id 723844
คุณพิมญาดา อยู่แค่ปากน้ำ..ไม่ต้องฝากหรอกค่ะ.. ขับรถเป๊ปเดียว..ถึงแล้วววว..
12 กรกฎาคม 2550 19:31 น. - comment id 723851
อุ๊ย มดกัดอ่ะ หวานซะ
12 กรกฎาคม 2550 19:35 น. - comment id 723853
ไพเราะมากค่ะ....แต่ไม่ได้เข้ามาต่อนะคะ
12 กรกฎาคม 2550 19:41 น. - comment id 723861
ปู่ก่องกิก รักแท้หรือแค่ฝัน ใจฉันนั้นยังหวั่นไหว เดี๋ยวก็มาเดี๋ยวก็ไป ภายในใจยังระแวง..
12 กรกฎาคม 2550 19:44 น. - comment id 723862
คุณโคลอน
12 กรกฎาคม 2550 19:47 น. - comment id 723865
คุณมณีจันทร์ หญิงรพียังไม่ชำนาญถึงขนาดแนะนำใครหรอกค่ะ... มีคนเก่ง ๆ หลายคนเนาะที่ช่วยแนะนำได้.. รพีเพิ่งฝึกหัดค่ะแล้วอีกอย่างไม่ใช่ครูสอนภาษาไทยด้วยค่ะ...
12 กรกฎาคม 2550 19:49 น. - comment id 723868
คุณกุหลาบขาว กลับมาพร้อมกับกลอนเพราะ ๆ แอบเก็บไว้แล้วค่ะ..คิดถึงเหมือนเติม.. เพิ่มเติมด้วยความห่วงใยค่ะ...
12 กรกฎาคม 2550 19:58 น. - comment id 723872
คุณเฌอมาลย์ ก็หวานกับคนบางใครที่อยู่ในใจเท่านั้นแหละค่ะ... เจ้าตัวเขาอยู่ไกล..ไม่รับรู้ได้หรอกค่ะ.. เดี๋ยวบอกนางพยาบาลตัวน้อยให้ทายาให้นะคะ..
12 กรกฎาคม 2550 19:59 น. - comment id 723874
หนูนางฟ้า ไม่มาต่อกลอนก็ไม่เป็นไรค่ะ... อย่าต่อเลยค่ะ..ตอนนี้สมองมึนตึบ..
12 กรกฎาคม 2550 20:01 น. - comment id 723876
หวานจังเยยค่ะพี่หญิง น้องหญิง (คิคิ)ฝากหน่อยจิค่ะ ฝากเงากลอนไปให้ใครคนนั้นโหน่ย คิดถึงจะตายอยู่แว้วววว
12 กรกฎาคม 2550 20:05 น. - comment id 723878
น้องหญิงเพียงแพรว อนุญาตให้ทำ copy ส่งไปให้ใครคนนั้นได้เลย ไม่ต้องอ้างอิงที่มานะ..เดี๋ยวคนอ่านเขาจะหัวเราะเอาได้..
12 กรกฎาคม 2550 21:00 น. - comment id 723912
เพราะมากๆเหลือเกิน รีณาว่าอีกหน่อยต้องสมหวังนะคะ เพราะกลอนหวานจังเลย
12 กรกฎาคม 2550 21:11 น. - comment id 723918
คุณอารีณา กลอนหวาน..แต่คนขมค่ะ.. ขมขื่นในความรักนะคะ... คงยากจะสมหวังค่ะ..อุปสรรคมากมาย.. อุปสรรคแรกคือ..เขาคนนั้นจะรับรู้รึยังก็ไม่ทราบเลยค่ะ..
12 กรกฎาคม 2550 21:23 น. - comment id 723922
พี่ระพีก็ถ่อมตัวจังเลย กลอนพี่นะจันทร์ว่าเพราะทุกอันเลย. จันทร์ยังชอบอ่านกลอนของพี่ทุกอันเลยให้อีกจุ๊บ
12 กรกฎาคม 2550 21:28 น. - comment id 723930
ยอมแล้วจ้า....วันนี้ขอไม่เม้นท์ตอบเปงโคลงน๊า มันชักปวดหมองตุบ ตุบ เหมือนมีครายมาทุบ กาโหลก....ปวดเจง ๆ คุงหญิงรพีขาศรรกรา ขออ้อนโหน่ย.... (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
12 กรกฎาคม 2550 21:35 น. - comment id 723933
คุณมณีจันทร์ โห...อยากให้ไปดูตอนใหม่ ๆ สิคะ.. ยอดแย่....แต่ง ๆ ไปก็ค่อย ๆ ดีไปเองแหละค่ะ.. แต่ว่าคำยังไม่วิจิตร..เพราะไม่ใช่ครูภาษาไทยเนาะ.. ศัพท์แสงอะไรก็ไม่ค่อยดี..อาศัยว่าชอบอ่านผลงานของคนที่เขียนไพเราะน่ะค่ะ... อีกอย่างโคลงก็เพิ่งหัดแต่งได้สักอาทิตย์นึงได้แล้ว... ยังต้องใช้เวลาอีกมากค่ะ...กำลังพยายามอยู่เนาะ... มาฝึกด้วยกันก็ได้ค่ะ..ยินดีที่มีเพื่อนฝึกเนาะ... หนูศรรกยังฝึกกาพย์ห่อโคลงเลย... แต่รพียังไม่สามารถขนาดนั้น..
12 กรกฎาคม 2550 21:46 น. - comment id 723938
หนูศรรก ขอขอบคุณนะคะ คนดี ให้กุศลที่มี ก่อเกื้อ ได้พานพบคนดี มีศักดิ์ ศรีพร้อม อยู่ร่วมเป็นคู่เอื้อ อย่าร้าง โรยรา ขอบคุณหนูศรรกราน่าเป็น..(แฟน).. ที่ช่วยส่งแฟน.. ไม่ช่าย..ส่งอะไรมาไม่บอกเนาะ..เรารู้กันสองคน..อิ..อิ
12 กรกฎาคม 2550 21:54 น. - comment id 723944
@ ตะวันลับจ่างฟ้า งามงอน ดนตรีค่ำคืนอ้อน แจ่มจ้า เงาแสงส่องแน่นอน จากพี่ จริงแฮ เนตรส่งวจีล้า สู่เจ้าเคล้าสนองฯ๙ แก้วประเสริฐ.
12 กรกฎาคม 2550 22:16 น. - comment id 723967
สวัสดีค่ะคุณลุงแก้วประเสริฐ มณีจันทร์จ่านี่แหละปรมาจารย์ตัวจริงมาแล้ว รพีอายจังเลยค่ะ...เพิ่งหัดนะคะ..อย่าถือสา.. @ตะวันลับเหลี่ยมฟ้า แรมไกล เปรียบดั่งดวงฤทัย ขาดสิ้น หวังเพียงแค่เงาใจ จากพี่ นำส่อง อย่าแค่ลวงเล่นลิ้น หลอกน้อง หลงเงา แนะนำด้วยค่ะคุณลุง
12 กรกฎาคม 2550 22:23 น. - comment id 723973
เห็นงานรพีแล้วสงสัยต้องหัดแต่งโคลงบ้างแล้ว..รบกวนหน่อยเถอะ...ขอฉันทลักษณ์ได้ไหมลืมหมดแล้ว...ขอจริงๆนะนี่..โปรดเมตตาๆ..
12 กรกฎาคม 2550 23:13 น. - comment id 723992
คุณฤทธิ์ ศรีดวง ปลา ปลา ปลา ปล่า ปล้า ปลา รา (ปลา ปลา) ปลา ปล่า ปลา ปลา รา ปล่า ล้า ปลา ปลา ปล่า ปลา รา ปลา ปล่า ปลา ปล่า ปลา ปลา ล้า ปล่า ปล้า (ปลา ปลา) รา สัมผัสกับ รา ล้า สัมผัสกับ ล้า บทที่รพีจำขึ้นใจแล้วก็นำมาเทียบเวลาแต่งก็คือ ธรณีนี่นี้ เป็นพยาน เราก็ศิษย์อาจารย์ หนึ่งบ้าง เราผิดท่านประหาร เราชอบ เราบ่ผิดท่านมล้าง ดาบนี้ คืนสนอง แต่บทนี้แต่งให้ท่าน เผื่อจะจำไว้เวลาแต่ง..เห็นว่าตัวท่านนี้ สนใจ จึงส่งฉันทลักษณ์ให้ แด่ท่าน หากแม้นท่านลองใจ หวังแค่ ลองภูมิ ขอให้ท่านศรีษะล้าน ขี้เหร่ เต่าเหม็น ความจริงฝีมือท่านน่ะเก่งกว่ารพีตั้งเยอะ... เรื่องโคลงแค่นี้ท่านก็ต้องรู้แล้วหละ.. ถ้าท่านมาหยอกรพีแล้วหละก็..ขอให้เป็นจริง ดั่งที่โคลงรพีแต่งไว้เน้อ..สาธุ..
13 กรกฎาคม 2550 04:38 น. - comment id 724036
คุณครูขา...โคลงเพราะจังเลยค่ะ..นักเรียน ป. อยากแต่ง ได้มั่งเลยจ้า..งิงิ..รับนักเรียนมั้ยคะ
13 กรกฎาคม 2550 06:42 น. - comment id 724041
คุณปราณรวี หัดแต่งเองได้ค่ะ..แต่มิกล้ารับคนเก่งอย่างคุณปราณเป็นลูกศิษย์น่ะ.. ไม่หวายยย..เดี๋ยวคิดล้างครู.. ล้อเล่นเน้อ.... ลองอ่านฉันทลักษณ์ที่เขียนให้คุณฤทธิ์นะคะ แต่กลอนบทสุดท้ายไม่ได้หมายจะมอบให้ใครนะคะ เป็นพิเศษสำหรับคุณฤทธิ์..คนเดียวค่ะ..
13 กรกฎาคม 2550 06:57 น. - comment id 724042
ขอมาแอบอ่านบ้าง นะคุณ โคลงช่างหวานละมุน อุ่นเอื้อ ใจดีช่วยอุดหนุน ฉันทลักษณ์ ถักทอ แอบจดไปก่อเกื้อ ต่อให้ ชนชม ขอจดไปบอกต่อนะ ฉันทลักษณ์กะตัวอย่างโคลงสี่สุภาพ และสี่ไม่สุภาพ แหะ แหะล้อเล่นหน่อยหนี่ง
13 กรกฎาคม 2550 07:12 น. - comment id 724044
คุณมณีจันทร์ ยินดีที่ได้เอื้อ แบ่งไป โคลงแต่งออกด้วยใจ จริงแท้ อีกคนอ่านด้วยใจ จึงซ่าน หวานทรวง เว้นแต่บทท้ายแล้ แต่งให้ อ้ายฤทธิ์ ยินดีค่า...คุณดอกไม้จ้าก็แต่งได้ดีมาก ๆ ค่ะ... อย่างนี้ต้องฝากตัวด้วยแล้ว..รพีแต่งไม่ค่อยตรงสัมผัสเอก โท เท่าไรค่ะ.. มันก็เคลื่อนไปเคลื่อนมา..หาคำไม่ค่อยได้.. โคลงสี่สุภาพน่ะยินดีเผยแพร่นะคะ... แต่โคลงสี่ไม่สุภาพน่ะ...สงวนไว้ให้คนที่ชอบมาป่วนรพีค่า...
13 กรกฎาคม 2550 07:31 น. - comment id 724047
คุณดอกไม้จ้า แง แง แง หญิงรพีกราบขอโทษอย่างแรงค่ะ.. ตั้งใจตอบคุณแต่มันมันพลาดไปพิมพ์ ชื่อคุณมณีจันทร์...อย่าน้อยใจนะคะ.. ขอโทษจริง ๆ ค่ะ..... แล้วขอแก้ข่าวเล็กน้อยค่ะ... บทท้ายที่แต่งให้อ้ายฤทธิ์น่ะค่ะ... บทท้ายที่อยู่ในความคิดเห็นที่ 26 นะคะ.. มิใช่บทท้ายที่อยู่บนโคลง "เพียงเงา"..
13 กรกฎาคม 2550 10:03 น. - comment id 724072
มีสิทธิ์แค่อ่านครับ..แต่งไม่เป็น..กลัวที่จะต้อง แต่งแล้วออกมาไม่ดี เพราะมากครับ
13 กรกฎาคม 2550 11:05 น. - comment id 724103
คุณอินสวน ก็หัดแต่งกันไปค่ะ..สนใจเผื่อว่าง ๆ ก็ลองไปอ่านฉันทลักษณ์ ปลา ปลา ปลา ของรพีก่อนสิคะ.. แล้วก็ลองแต่งเล่น ๆ ..ฝีมือท่านอินสวน รพีรับรองว่าไพเราะแน่ ๆ..อ่านแค่กลอนแปดท่านยังวิจิตรงดงาม รพีไม่ค่อยมีความรู้มากเรื่องคำน่ะค่ะ.. ไม่ใช่ครูภาษาไทย..อาศัยว่าใจชอบอ่านโคลง ก็เลยลองแต่งดูเนาะ...ให้คำชี้แนะรพีด้วยค่ะ..
13 กรกฎาคม 2550 12:25 น. - comment id 724133
เห็นเพียงเงา เราก็สุขใจ...
13 กรกฎาคม 2550 12:31 น. - comment id 724139
คุณแมงกุ๊ดจี่ ก็หลงรอเพียงเงานี่แหละค่ะ... เห็นเงาผ่านแว๊บ ๆ ..พอเข้ามาทักทายก็ดีใจ.. แต่ผ่านเลยไปไม่มาทักทายใจก็เศร้า.. เฮ้อ...ใจหนอใจ...
13 กรกฎาคม 2550 14:01 น. - comment id 724193
เพราะค่ะ
13 กรกฎาคม 2550 14:35 น. - comment id 724205
ก็เป็น "เพียงเงา" ใจเลยไม่คิดที่จพูดความจริงมั้งค่ะ... ให้ค่ะคุณครู.....
13 กรกฎาคม 2550 15:39 น. - comment id 724228
เย้ จันทร์มีเพื่อนร่วมโก๊ะแล้วอิอิ จันทร์ก็ชอบใส่ชื่อผิดชื่อถูกประจำเลย.. บางทีอ่านของอีกคนใส่ชื่ออีกคนนะ.. เป็นบ่อยมากเลย เรามีอะไรเหมือนกันหรือว่าชาติที่แล้วเรา...... ดีจังคิดถึงจันทร์เป็นคนแรก...
13 กรกฎาคม 2550 16:02 น. - comment id 724247
เงาใครเพียงหนึ่งนั้น บางเบา เร่งเร้าไม่บรรเทา ถาโถม จิตฟุ้งเปื้อนฝุ่นเถ้า มอดไหม้กลางใจ กอบใหม่รวบกำไว้ ก้อนเท่ากำมือ หมายใจใครมาร่วม เคียงอยู่ เพียงเสี้ยวใคร่รับรู้ กล่อมฝัน หวังเรียมคอยเป็นผู้ ชื่นชู้ ผูกพัน ขอรักเนินนานวัน สมจิต หมายปอง
13 กรกฎาคม 2550 16:21 น. - comment id 724273
คุณรัสสะตะ ขอบคุณที่ชมค่ะ..จะพัฒนาไปหลาย ๆ แนวนะคะ..
13 กรกฎาคม 2550 16:22 น. - comment id 724277
คุณWhitelily บางทีก็อยากพูดความจริงค่ะ... แต่ก็ไม่กล้า...เลยความความจริงมาแนบไว้ในกลอนนี่แหละค่ะ...
13 กรกฎาคม 2550 16:23 น. - comment id 724280
คุณมณีจันทร์ ท่าทางเราต้องได้ขึ้นคานร่วมกันแน่ ๆ.. ก็ดีจะได้มีเพื่อนไม่เหงา..เนาะ..
13 กรกฎาคม 2550 16:25 น. - comment id 724283
อย่าหลงน้ำคำชายมากไปนะจ๊ะ อาจจะผิดหวัง ได้ ต้องดูใจให้ถ้วนถี่จ้าหลานใบตอง
13 กรกฎาคม 2550 18:02 น. - comment id 724380
13 กรกฎาคม 2550 19:10 น. - comment id 724422
คุณนายสาระ เงานั้นเหลือแค่เถ้า โปรยปราย ความรักนั้นห่อนหาย จิตเอื้อ ฝังจิตแม้นตัวตาย มิอาจ เลือนลืม เถ้ากอบกำมือเหลือ เก็บไว้ เตือนตน อยากหมายใครมาร่วม เคียงครอง ยังหวั่นว่าจักปอง จิตซ้อน รักแรกขาดไตร่ตรอง จึงหม่น ดวงแด รักสองหากยอกย้อน อกแม่ คงพัง ครองตนอยู่เยี่ยงนี้ นานเนาว์ แม้นใครจักว่าเขลา ก็ช่าง อยู่เพียงเพื่อรักเงา ใครหนึ่ง ตรึงจิต ใจอาจเงียบเหงาบ้าง คงไม่ ถึงตาย ขอบคุณค่ะคุณสาระที่มาต่อโคลง..ยินดีที่ได้รู้จัก... ถ้าผิดพลาดอันใดแนะนำด้วยค่ะ..
13 กรกฎาคม 2550 19:15 น. - comment id 724427
ลุงเบรฟฯ ขอบคุณค่ะคุณลุง..เดี๋ยวถ้าใครจีบรพีนะ.. จะรีบบอกลุงเบรฟเลยให้ช่วยสกรีนให้ด้วย.. ถ้าลุงว่าผ่านก็ ok..
13 กรกฎาคม 2550 19:19 น. - comment id 724428
คุณอ้ายแสน มาทำหน้าแป้นแล้น อยู่ใย รพีนั่งรอคอยให้ ตอบอยู่ จะช้าอยู่ทำไม อ่านฉัน- ทลักษณ์ด่วน รีบหน่อยอย่ามัวอู้ รออ่าน โคลงคุณ
13 กรกฎาคม 2550 20:19 น. - comment id 724446
ไม่มาซะหลายวัน อามณีจันทร์ กะ อาพิม เป็นอาร่ายกัน กดผิกกดถูกกันหญ่าย.. สงกะสัยจะมาว..กันอยู่ แล้วหญิงรพี..ยังจะชวนหนีไปขึ้นคานกันอีก เดี๋ยวก้อตกมา..ขาหักหรอก..แต่.. ...ไปด้วยเด้....
13 กรกฎาคม 2550 21:44 น. - comment id 724500
คุณยาแก้ปวด ยินดีจังที่คุณจะไปอยู่ด้วยบนคานน่ะ... เผื่อปวดใจจะได้ขอยาแก้ปวดระงับทัน..
17 กรกฎาคม 2550 16:28 น. - comment id 725794
เงาลางในภาพนี้ เตือนจิต ให้หมั่นตรองตริคิด กลืนกล้ำ หลงเพียงเงาเศร้าจิต มิสร่าง โศกา แม้นภาพจักงามล้ำ แต่ก็ เลือนลาง อีกด้านหลังภาพนี้ มีคำ จารึกให้จารจำ แม่นมั่น "รัก" เขียนเพียงหนึ่งคำ สลัก หลังภาพ ใจจึงเจ็บด้วยคำนั้น ฝังแน่น ห่อนเลือน อ้ายแสน..ถ้ารพีจะบอกอะไรอย่าโกรธกันนะคะ โคลงอ้ายแสนเพราะมากแต่ถ้าดูเรื่องสัมผัส อย่างเช่นคำว่า ใคร่รู้ กับ ไฟลน ในบทที่หนึ่ง และคำว่า ให้รู้ กับ กลืนก้ำ ในบทที่สอง ตำแหน่งนั้นต้องสัมผัสกันค่ะ ถ้าสัมผัสกันได้จะไพเราะมาก ๆ.. อย่าโกรธกันเน้อ..ยินดีที่ได้ฝึกต่อกลอนกับท่าน..