พิศเดือนยามโผล่พ้น.. ราตรี.. สว่างกลางฟ้าทวี.. สว่างใส.. บดบังดาวเรียงราย.. นับร้อย.. เจ้าเอย.. ไม่เคยแข่งแสงได้.. ดั่งนี้.. นับนาน.. พิศเธอยามเยื้องย่าง.. กลางชน.. สว่างไสวกลางใจคน.. เฝ้าฝัน.. พันหมื่นผู้คนใกล้.. แต่นอก.. สายตา.. ทุกคราเหม่อหาฝัน.. ครุ่นคิด.. คะนึงเดียว. .. .. .. .. ..
นั่งยิ้มริมระเบียง 7 ก.ค. 2550 13:49 น. - ID 104557 
805
3
0
7 กรกฎาคม 2550 13:57 น. - comment id 721076
ยังมีใจหนึ่งน้อย.................เดียวดาย คอยกล่อมรักพริมพราย......อยู่นี้ เม็ดทรายทั่วผืนทราย.........ดาษดื่น มิเท่ารักพี่ชี้........................มานให้แลเห็น ฯ โถ...เหงานะครับ
7 กรกฎาคม 2550 14:46 น. - comment id 721088
ฮันแน่ !!!! ...พบจำเลยแล้ว..อิ..อิ ชอบค่ะ...โดยเฉพาะประโยคที่เป็นหัวข้อนี้ ..พันหมื่นผู้คนใกล้ แต่นอก สายตา..
มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ นะ... เวลาความรักมันเข้าตาน่ะ..มองใครไม่เห็นเลย.. คนเป็นพันแต่ดันมองอยู่ที่ตาคนนั้นคนเดียว..
7 กรกฎาคม 2550 23:37 น. - comment id 721244
ชอบเหมือนกันนะ อ่านแล้วรู้สึกว่าจริง ๆ เลย อยู่ไกลขนาดไหนก็ยังมองเห็นได้
8 กรกฎาคม 2550 13:06 น. - comment id 721338
เพียงหนึ่งในพันที่จะมากเข้าใจกันน่ะจ้ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
