จุดจบของสองใจ อาจจะไม่ใช่แค่ใครสองคน หนึ่งรักที่สับสน ก็เพราะหลายคนวนร่วมทาง เพียงแค่เธอเจอเขา ระหว่างเราต้องบาดหมาง เธอปันใจให้เขากั้นกลาง ฉันกลายเป็นแค่ช่องว่างให้เธอข้ามไป เจ็บลึกลึกเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรได้ ต่อให้ร้องก้องฟ้าจนน้ำตาท่วมใจ เหนี่ยวรั้งยังไงเธอก็คงไม่กลับมา บอกตัวเองต้องไม่เป็นไร แม้จะขาดใครที่ทำให้ใจอ่อนล้า ความจริงใจที่แลกไปกับรอยน้ำตา ก็ถือซะว่ามันอาจไม่มีค่ากับคนบางคน