...ฉันแอบอิง พิงพักใจ ไว้กับเดือน ให้มาอยู่ เป็นเพื่อน ในคืนเหงา ช้ำเหลือเกิน หัวใจนี้ ที่บางเบา ขอเดือนดาว เจ้าอย่าหนี ราตรีกาล ..ฉันเปลี่ยวใจ สายลม พรมแก้มสาว ให้คนเศร้า หวิวไหว ใจสะท้าน เธอหนีหน้า ฉันไป นานแสนนาน หัวใจฉัน อยู่กับเงา เหงาเหลือเกิน ...ทิ้งคนไกล ให้เหงา เปล่าดวงจิต มิเคยคิด ห่วงใย ใจห่างเหิน เพราะเธอทำ ช้ำชอก ยอกเหลือเกิน เหมือนมองเมิน ทิ้งร้าง อย่างเดียวดาย ..ฉันโดดเดี่ยว อ้างว้าง มาพอแล้ว เจ็บเป็นแนว ฝังลึก เกินรับได้ เมื่อไหร่หนอ ฟ้าสาง สว่างไป เมฆหมอกร้าย กลับใสแจ่ม แย้มอีกหน ...ขอบนบาน ทวยเทพ บนฟากฟ้า โปรดเมตตา ประทานพร ให้เกิดผล ได้เคียงคู่ อยู่ด้วยกัน เราสองคน ให้ผ่านพ้น เงาเมฆดำ หายช้ำใจ... ??o.O (ไผ่ดำ*พิมญดา*ศรรกรา*แมวแต้ม) O.o?
ไผ่ดำ 29 มิ.ย. 2550 23:30 น. - ID 104270 
1009
1
0
30 มิถุนายน 2550 08:32 น. - comment id 717772
ว่าไปนั่นพี่ชาย..สุมหัวอิอิ งานนี้..ต้องยอมแพ้ท่านนักกลอน ทั้งสามแระคะ...
30 มิถุนายน 2550 12:38 น. - comment id 717884
เเต่งเพราะจังเลยคะ เราเพิ่งมาครั้งแรก แล้ววันหลังจะแวะมาอ่านอีกนะ
30 มิถุนายน 2550 14:27 น. - comment id 717950
รัตติกาล..สยายม่าน..ผ่านขอบฟ้า เหล่านกกา..บินกลับรัง..หวังหลับไหล ได้พักพิง..อิงแอบ..แนบจอมใจ หลังจากได้..เหนื่อยล้า..มาทั้งวัน แต่ตัวฉัน..นั้นเล่า..เฝ้าคอยหาย มองจันทรา..อยู่เดียวดาย..หัวใจสั่น เคยสัญญา..จะเคียงคู่..อยู่นิรันดร์ ผ่านคืนวัน..ล่วงไป..ไม่กลับมา..
15 สิงหาคม 2550 15:22 น. - comment id 738619
จะให้ฉัน สุขได้ อย่างไรเล่า เมื่อคอยเฝ้า วอนกวี ที่ช่างฝัน เรียงวลี หวานล้ำ เกินจำนรรจ์ มอบรักกัน มั่นคง ลงกลางใจ
ในครานี้ มีใครตอบ มอบรักบ้าง สุดอ้างว้าง เหว่ว้า จะหาไหน ฉันมีแต่ ดาวเดือน เป็นเพื่อนใจ จึงหมองไหม้ อุรา น้ำตาคลอ.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
