ท่ามกลางคืน แสนสุดเหงา เราว้าเหว่ ดั่งทะเล สายฝนพรำ ย้ำเหน็บหนาว สองแก้มหลั่ง น้ำตาริน ฝนพร่างพราว โดดเดี่ยวเหงา เศร้าแทรกซึม สลายใจ ท่ามกลางคืน แสนมิดมืดไร้ดาวพร่าง หมอกมิจาง คลุมห้องใจ สะท้านไหว มองรอบข้าง คนเคยเคียง เบี่ยงเบนไป น้ำตาไหล ไม่มีใคร ใจเดียวดาย ท่ามกลางคืน ให้หนาวเหน็บ เจ็บมิิสร่าง ยังอ้างว้าง กลางเตียงกว้าง ไร้จุดหมาย ฟุ้งความคิด ให้สับสน ทั้งใจกาย มิวางวาย ปวดรวดร้าว เพียงลำพัง หนาวสุดหนาว เจ็บแสนเจ็บ ค่ำคืนนี้ ยังคงมี เพียงตัวเรา กับความหลัง เศร้าสุดเศร้า เหงาแสนเหงา ประดาดัง ดั่งรักฝัง ผนึกไว้ ในค่ำคืน...
ต้นไม้ของอ่วง 28 มิ.ย. 2550 12:10 น. - ID 104211 
1876
3
0
28 มิถุนายน 2550 13:50 น. - comment id 717029
ขอให้เป็นแค่คืนเดียวนะคะที่รู้สึกแบบนี้
28 มิถุนายน 2550 17:13 น. - comment id 717195
ขอบคุณคุณเพียงพลิ้วนะคะที่เข้ามาอ่าน ...ก็ได้แต่หวังนะคะว่าค่ำคืนแสนเหงามันจะสิ้น สุดลงเสียที ถ้าเป็นไปได้ อยากให้คืนนี้เป็นคืนที่เหงาคืนสุดท้าย..เฮ้อ
28 มิถุนายน 2550 18:46 น. - comment id 717220
ขอให้ผ่านความหนาว ที่อาจเกิดในคืนต่อๆ ไปด้วยดีนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
28 มิถุนายน 2550 18:54 น. - comment id 717228
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
