รักเป็นพิษผิดหวังก็ยังรัก เจ็บยิ่งนักหลายหนยังทนไหว เพราะรักเธอสุดห้วงของดวงใจ รักนี้ไซร้รักแท้รักแน่นอน คำรักหวานเคยพร่ำย้ำออดอ้อน ใจจึงอ่อนด้วยคำชายเกินถ่ายถอน มาบัดนี้เปลี่ยนไปใจอาวรณ์ อกสะท้อนรักร้างลงกลางครัน เพราะห่างไกล หรือเพราะใจไม่รักแล้ว จึงสิ้นแววรักใคร่ในตัวฉัน หรือฟ้ากว้างห่างเหินเกินแลกัน จึงเธอนั้นสิ้นเยื่อใยไร้ไมตรี ....ฉันยังเหมือนเดิม..... มีแต่เพิ่มความคิดถึงซึ่งล้นปรี่ หวังได้พบสบหน้าทุกนาที ในฤดีมีแต่เธอเสมอมา อย่าให้รักเราเป็นเหมือนเล่นขายของ เมือลิ้มลองแล้วเลิกไปไม่ห่วงหา เหลือไว้เพียงเสียงสะอื้นกลืนน้ำตา ลืมสัญญาที่เคยบอกไม่หลอกลวง ฉันยังหวังตั้งใจในวันหนึ่ง เมื่อเธอซึ้งซาบใจอย่างใหญ่หลวง ว่ารักฉันมั่นคงนักรักปักทรวง หญิงทั้งปวงมิอาจเทียบเปรียบได้เลย เพราะฉะนั้นฉันจึงให้อภัย หวังเธอกลับมาใหม่ได้เอื้อนเอ่ย "ห่วงรัก" ผูกมัดใจใคร่ภิเปรย รักที่เคยหวานชื่นคืนกลับมา
19 มิถุนายน 2550 00:14 น. - comment id 711590
สวัสดีค่ะคุณเอื้อยอิสรา แวะมาทักทาย ผู้มั่นคง ในรัก ชักหายาก แม้จำพราก จากกัน หาหวั่นไหว แม้เราต้อง จากกัน ไปแสนไกล พี่คงไม่ แบ่งใจ ให้ใครครอง...Bye
19 มิถุนายน 2550 07:14 น. - comment id 711622
เพราะเป็นความทรงจำที่ดี จึงอยากให้หวนคืนมาอีกสักครั้ง :)
19 มิถุนายน 2550 14:33 น. - comment id 711797
เพราะห่างไกลหรือเพราะใจเธอเปลี่ยนผัน จึงมีใครแทนกันหมั่นห่วงหา ทิ้งให้ฉันต้องเศร้าเฝ้าน้ำตา ในทุกวันเวลานะคนดี เก็บความรักที่เคยสวยงามไว้ตรงกลางหัวใจ
19 มิถุนายน 2550 17:31 น. - comment id 711931
......ขอขอบคุณ ดิออร่า มาทักทาย เพิ่มความหมายในไมตรีมีให้ฉัน กุ้งหนามแดง มากแรงมิตรแห่งจิตนั้น และทุกวัน ผู้หญิงไร้เงา อย่าเศร้าเลย....
19 มิถุนายน 2550 18:21 น. - comment id 711962
ใจนะใจ..ทำไม..ไม่หยุดคิด จิตนะจิต..คิดถึง..แต่ความหลัง วันที่รัก..จบสิ้น..ใจภินทร์พัง วันเธอร้าง..จากไป..ไม่กลับมา อยากจะลืม..ลืมไป..ให้หมดสิ้น ยังถวิล..หวนไห้..อาลัยหา อยากจะลืม..แต่กลับจำ..ย้ำติดตา ทำอย่างไร..ดีนะ..ใจนะใจ นี่หรือที่..เขาเรียกว่า..รักครั้งแรก ช่างน่าแปลก..อนิจจา..น่าใจหาย เจ็บเหลือดี..เจ็บนัก..รักกลับกลาย "สนิมร้าย..สนิมรัก"..หักอกตรม รักเอย....รักเจ้า...เข้าฝังจิต ดั่งเข็มพิษ..ซึมแทรกใจ..ให้ขื่นขม แพร่ขยาย..พิษร้าย..จนงายงม ก็สาสม..กับโง่เง่า..ไม่เท่าทัน ต่อจากนี้..ต้องเสริมใย..ใจหนักแน่น ล้อมชายแดน..หัวใจ..ลวดหนามกั้น เอ็ม16..อาร์พีจี..คอยป้องกัน อย่าให้ราน..รุกใจ..จากชายลวง... แวะมาแจมด้วยคนค่ะ..
19 มิถุนายน 2550 20:08 น. - comment id 712017
รักครั้งแรกแปลกนักมักผิดหวัง มากประดังความคิดจิตสับสน หันกลับมองตัวเราเศร้าเหลือทน ต้องอับจนทนทางเลิกร้างกัน ฟ้าเปื้อนฝนหม่นหมองต้องร้องไห้ ผลิวันใหม่ใสสดหมดจดนั่น ตั้งสติ ตั้งหัวใจ ให้รู้ทัน โลกเรานั้นหมุนเวียนล้วนเปลี่ยนแปลง อย่าเศร้าเลยนะคะ คุณกุหลาบขาว คนที่ทุกข์มากกว่าเรายังมีอีกเยอะ นะคะ
19 มิถุนายน 2550 21:05 น. - comment id 712058
ยินดีที่รู้จักครับ ว่าง ๆ แวะมานะครับ
20 มิถุนายน 2550 09:56 น. - comment id 712258
รักเป็นพิษผิดหวังก็ยังรัก กลอนไพเราะดีครับ
18 กรกฎาคม 2551 04:17 น. - comment id 875020
โอ้เอื้อยน้อง....ยังหมองเศร้า.......ร้าวอกพี่ ร้อนฤดี...........พี่ยังห่วง.........หน่วงหนักหนา ใช่ทอดทิ้ง .....ใช่หมดรัก........แม้สักครา พี่ธารา..........ยังอาวร............อย่างอ่อนใจ