ยืนท่ามกลางทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย ทั่วทั้งกายเปียกชุ่มกลางกลุ่มฝน น้ำตาฟ้ามาผสมน้ำตาคน หัวใจหล่นบนทางระหว่างรอ คืนนี้คงเหมือนเป็นเช่นทุกครั้ง อนิจจังช่างโง่เสียจริงหนอ รักทำพิษจิตใจไม่รู้พอ ยังจะขอต่อเธอให้กลับมา มีทางไหมใจฉันจะเลิกคิด ให้มีสิทธิ์อิสระแสวงหา ถูกผูกติดปิดกั้นพันธนา ทรมากว่าตายหลายนิรันดร์ ฝนเจ้ากรรมทำเอาดาวหายจาก แล้วจะฝากกับใครให้ช่วยฉัน ขอร้องไห้ไปกับฟ้าฝ่าคืนวัน ยังรักมั่นและรอเธอเสมอมา...