คืนฟ้าดับดาวสว่างพราวพร่างฟ้า หันมองตาดาววับพอจับได้ แสงที่ส่องเคียงข้างกลางคืนใจ ดังแววดาวบนฟ้าไกลในราตรี คอยเคียงอุ่นบนตักยอดรักยิ่ง อิงแอบนิ่งซบหน้าไว้ไม่เบือนหนี สัญญารักพลอดค่ำช่ำฤดี บทกวีใดจะซึ้งเท่าหัวใจ นั่งเคียงดาวข้างใจบนดาดฟ้า น้ำค้างพรมชื้นมาไม่หนาวไหว เมื่อมีรักห่มล้อมทั้งกายใจ ก็อุ่นอบอวลไปจนดาวลา
15 มิถุนายน 2550 09:19 น. - comment id 710543
อุ่นอะไรไม่เท่าอุ่นไอรัก นอนหนุนตักนับดาวพาสุขใจ.....
15 มิถุนายน 2550 10:06 น. - comment id 710562
สวัสดีค่ะ ดาวแสงระยิบระยับวับวาว ท่อแสงพราว...ประดับ..ประทับฟ้า แสงเจิดจ้า...งดงาม..ยามมองหา บนนภา...รัศมีสีผ่องนวล... จำคุณได้ดีค่ะ คุณสบายดีนะคะ
15 มิถุนายน 2550 10:07 น. - comment id 710563
กลอนงดงามมากครับ
15 มิถุนายน 2550 10:11 น. - comment id 710567
จำได้เสมอครับ กลอนไพเราะนะ เขียนบ่อย ๆ สิครับ ผมก็นาน ๆ มาเหมือนกัน
15 มิถุนายน 2550 11:12 น. - comment id 710602
คิดถึงดาวจัง
15 มิถุนายน 2550 12:01 น. - comment id 710633
คืนฟ้าดับ ดาวก็จืด และมืดมิด แสงในจิต ริบหรี่ ฤดีล้า จบประกาย ฉายส่อง แม้ดวงตา ยากจะหา แสงใด มาทดแทน
15 มิถุนายน 2550 20:30 น. - comment id 710760
แสงแห่งดาวหาเทียบเท่าประกายรัก เจิดประจักษ์นัยนาพาวาบหวาม ดาวระยับวับแสงแห่งราตรีกาล แสงแห่งรักส่องเนาว์นานแนบดวงใจ กลอนน่ารักอ่านแล้วโรแมนติกจังค่ะ
16 มิถุนายน 2550 11:11 น. - comment id 710850
สวัสดีค่ะคุณฟา กลอนเพราะจังค่ะ..สบายดีนะคะ ไม่เห็นนานเลยค่ะ
17 มิถุนายน 2550 07:45 น. - comment id 710982
กลอนเพราะดีครับ