เจ็บเมื่อไหร่ให้กลับมานะ.. จะสมน้ำหน้า.. แล้วค่อยถามไถ่.. ถ้าเธอร้องไห้.. จะปล่อยให้ร้องต่อไป.. จะนั่งมองอย่างสะใจ.. สุขอารมณ์.. จะหัวเราะเยาะเย้ย.. สำนึกแล้วใช่ไหมที่เคย.. ทำใครขื่นขม.. ความรักก็เป็นแบบนี้แหล่ะ.. ถ้าจ่อมจม.. มีแต่จะตรม.. น้ำตาตาย.. เจ็บเมื่อไหร่ให้กลับมานะ.. กลับมา.. เป็นเพื่อนกันก็ได้.. แต่อย่าหวังว่าจะกลับไปเป็นของตาย.. ฉันฟื้นแล้วและไม่สนใจ.. ..ที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม.. เล่นบทโหดไปนิ๊ดดดดดดนึง.. แต่เชื่อเถอะว่า.. คนบางคนที่เคยจากเราไปแล้วครั้งหนึ่ง.. ไม่นาน.. เขาก็จะจากไปอีกเป็นครั้งที่สอง.. เก็บใจไว้ดีกว่านะ.. เพื่อใครสักคน.. ที่รักจริง..
14 มิถุนายน 2550 14:51 น. - comment id 710254
โอ้...เจ็บได้ใจจริง-จริงคับ ถ้าเป็นบางอารมณ์กะบางคนก็คงจะประมาณนี้ล่ะคับ เจ็บ...แต่ดี
14 มิถุนายน 2550 15:28 น. - comment id 710261
แหะๆ.. คุณว่าที่กวี ตามมาถูกได้ไงคะ.. ขอบคุณนะคะ ที่ให้ยืมบทกลอน.. สำหรับเหตุผลของความโหด.. ก็เป็นคนดีแล้วไม่มีใครรักนี่นา.. ก็ต้องกลายเป็นนางมารร้ายซะบ้าง.. เผื่อจะมีใครกลัว.. อิอิ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ..
14 มิถุนายน 2550 16:03 น. - comment id 710272
แสบสันมาก ๆ ค่ะ น่ารักดีนะ แต่งกลอนเพราะดีนะคะ..พี่ว่าที่กวี คงเจ็บไปแหงม ๆ ..
14 มิถุนายน 2550 20:01 น. - comment id 710337
ก็ทำกันเจ็บขนาดนี้ คนดีจะกลับมาอีกใช่ไหม หรือว่าที่ทิ้งกันไปยังไม่สะใจ จะกลับมาเพื่อทิ้งกันไปใหม่จะได้สะใจเธอ อย่าคิดว่าฉันนั้นเป็นของตาย ที่คราวนั้นมันรักกันได้เพราะว่าใจเผลอ ต่อไปนี้จะไม่ให้ทำร้ายแล้วนะเธอ จะไม่เพ้อเป็นยายซิ้มนั่งยิ้มริมระเบียง อ้าว!! ยายซิ้มที่ไหนมานั่งยิ้มริมระเบียง.. อ๋อ ! ยายซิ้มหญิงรพีนี่เอง........... ทักทายตอนมืด ๆ ค่ะ
15 มิถุนายน 2550 10:02 น. - comment id 710560
ใจร้ายจังเลย
15 มิถุนายน 2550 12:45 น. - comment id 710639
25 มิถุนายน 2550 00:11 น. - comment id 714641
โหดจัง........นึกมะออกเลย